Dol Guldur – Dol Guldur

Dol Guldur klopt aan de poort met een Lord of the Rings naam en een debuutalbum. Deze Duitse band mag zijn album aanbieden via Fiadh Productions. Fiadh Productions is een Amerikaans label dat toch een redelijk matige reputatie heeft. Mijn collega Joris stelde eerder voor dat de gecontracteerde muzikanten beter met blokken konden gaan spelen. Een band die mij ter ore kwam was vooral geschikt als gaap-opwekkende hypnotherapie. Het label heeft nu Dol Guldur gestrikt. Kijkt u even naar de albumcover.

Het debuutalbum begint met een regenbui die twee minuten duurt. Neem vooral de tijd. De track gaat in totaal twintig minuten duren. De gitaarpassage met tremolo picking is niet erg netjes ingespeeld. De riff wordt een minuut of drie herhaald. Het vervolg is eentjes en nulletjes die hypervrolijk klinken. Vervolgens schakelt Dol Guldur naar een akoestische passage. De trage crescendo werkt toe naar weer een langgerekte blackmetalpassage. De riff is nog best koud. Ik snap alleen niet wat de akoestische passage toevoegt, het lijkt uit de lucht te vallen. Het probleem is dat de hele opmaak van deze track van verschillende sferen aan elkaar hangt. Muzak ten top dit.

Dreams of Lush Forests and Streams Clear as Ice is een keyboardintermezzo dat sfeer moet oproepen. De track bouwt langzaam op naar wat meer complexiteit. Dol Guldur schiet zijn doel volledig voorbij omdat de samenhang tussen de verschillende tonen ontbreekt. Volgens de titel zou ik beelden van groene wouden en heldere beekjes moeten krijgen. Dat is niet hoe dit keyboarddeuntje op een bedje van aanhoudende tonen klinkt. Dit klinkt alsof iemand zijn voet is vastgelijmd aan het sustainpedaal, terwijl in de hoek een kind van drie zomaar wat op een xylofoon slaat. Als klap op de vuurpijl staan er nog twee figuren emotieloos ‘hoe’ in de microfoon te neuriën. Ik geloof het niet.

Hymns of Black Magic, Witchery and Old Nature begint met een akoestisch intro. Het klinkt alleen meer als een intermezzo dan als een intro. De band lost elke verwachting gelijk in. Dol Guldur vervolgt met een dodelijk saaie riff. Maar wat werkelijk alles slaat is het keelgeluid van de vocalist na zo’n drie minuten. Alsof zijn bandmaatjes zijn keel hebben dichtgeknepen omdat ze zijn waardeloze scream zat zijn, kraait hij zich als een zieke adelaar door deze semi-akoestische break. Als laatste raad ik de riff aan die rond zeventien minuten begint. Alsof de gitarist zojuist pagina drie van ‘Gitaarspelen voor beginners’ heeft opengeslagen. Zo’n saaie riff doet echt niks met een mens.

De laatste track begint met een knisperend vuurtje en wat tokkels. Hatsee, weer twee minuten tijdverdrijf! Een eentonige riff volgt. Alhoewel riff, het zijn drie akkoorden. Een leadgitaar meandert er doorheen. Alhoewel meanderen, het zijn vier akkoorden waarvan de laatste zo lang mogelijk wordt aangehouden. En nu? Niks. Na een korte stilte begint een of andere pummel te zingen over een depressieve lead. De gilletjes van de vocalist klinken als een remmende trein. Alleen stopt deze trein helaas niet.

Ik grijp nog even terug naar wat mijn collega Joris met zijn blokkendoos bedoelde. Deze band zou er ook goed aan doen om opnieuw om de tafel te gaan zitten. De blokjes moeten ingekort worden en opnieuw gesorteerd om de tracks vloeiend te maken. Het resultaat zou best een redelijk album zijn. De doorsnee zal het niet ontstijgen, maar het zal in elk geval meer lijn hebben en minder statisch en duf zijn.

Er is vast wel een groepje orks/aardmannen te vinden dat zichzelf wil onderdompelen in deze eindeloze soundscapes. De productie is professioneel en open. Dol Guldur klinkt vooral als een hobbyproject waarbij men zichzelf artistieke vrijheid gunt. Prachtig! Enig kritiekpuntje is dat Dol Guldur hiermee mijn tijd toch danig heeft verdaan. Het album is simpel, mist coherentie, is af en toe slordig ingespeeld, en stikt van de overbodige, eentonige riffs. Dol Guldur is saai en niet op een goede manier. Tot zover zou ik het album 60 punten geven. Het is een echt beginnersalbum met simpele muziek en heel wat foutjes waar het herhaling, overgangen en structuur aangaat. Het stopt hier alleen niet. Voeg daar nog de tenenkrommende screams en gedrochtelijke albumcover aan toe, en u heeft mijns inziens genoeg redenen om deze langspeler in een oplage van slechts 25 stuks links te laten liggen.

Score:

45/100

Label:

Fiadh Productions, 2024

Tracklisting:

  1. Wandering Through Lands Of Ashes And Fire
  2. Dreams of lush forests and streams clear as ice
  3. Hymns of black magic, witchery and old nature
  4. Through the dungeons of Dol Guldur

Line-up:

  • Dol Guldur – Alles

Links: