Serenity In Murder – Timeless Reverie

Geschreven door op 19-02-2025 om 17:14.

Even helemaal ontsnappen aan de drukte van het leven? Alledaagse verplichten en zorgen even achter je laten? Wie wil dat nou niet? Er zijn uiteraard legio manieren te bedenken om te ontsnappen aan de waanzin van alle dag. Eén van de meest onschuldige, is wellicht mijmeren. In gedachten verzonken zijn, waarbij je jezelf verliest in een wereld van dagdromen, overdenkingen en reflecties. Het is een vorm van mentale bezigheid waarbij gedachten vrijelijk door de geest dwalen, vaak zonder een specifiek doel of richting. Laat dat nou precies zijn wat Serenity In Murder met het nieuwe album Timeless Reverie (tijdloze mijmeringen) wil bereiken. Volgens de tekst bij de promo is Timeless Reverie verbonden met existentiële vragen en de zoektocht naar betekenis in een onvergeeflijke wereld. Het album onderzoekt de kwetsbaarheid van het leven, de complexiteit van menselijke emoties en de eeuwige strijd tussen licht en duisternis. Dat je het even weet…

Serenity in Murder is een symfonische, melodieuze deathmetalband uit Japan. Met Timeless Reverie is de band alweer toe aan het vijfde album. Door de aanwezigheid van een frontvrouw en het spelen van goed in het gehoor liggende melodieuze death, ligt een vergelijking met Arch Enemy relatief voor de hand. Maar eigenlijk zijn daarmee de enige twee overkomsten tussen beide bands misschien wel al genoemd. Oké, frontvrouw Ayumu kan ook overtuigend over haar huig gaan en het vijftal bouwt, net als de Zweedse evenknie, geregeld interessant solweerwerk in, maar door de symfonische inkleuring pakt het eindresultaat anders uit. De invulling met een belangrijke rol voor de orkestratie, zou kunnen doen vermoeden dat de nummers lang worden uitgesmeerd, maar Serenity In Murder weet eigenlijk het merendeel relatief kort – tussen de drie en vierenhalve minuut – te houden. De melodieuze death is vaak fel en agressief, maar door het inbouwen van allerhande samples en melancholische, atmosferische passages (strijkers, wat vallende regen, de theatraal gesproken woorden in Blue Roses Gracefully Fall, de kort door een megafoon gesproken tekst in Never Difiled), krijgt de muziek een bombastische uitstraling.

Op momenten waarop de verbetenheid de absolute voorrang krijgt en brute, technische riffs, venijnige vocalen, complexe melodieën en donderende drumketels het geluid bepalen (God Forsaken, Never Difiled), komt de band het meest aantrekkelijk naar voren. Timeless Reverie herbergt ook momenten (And The World Awake, laatste minuut A Dance Of Sorrow, Revolt, de instrumentale nummers Past Timeless Reverie en Hope Timeless Reverie) waarop de verbetenheid – al is het maar even – naar de achtergrond wordt gedrukt doordat bijvoorbeeld het keyboard meer de ruimte krijgt, het tempo wordt gedrukt en/of de harmonieuze vocalen het scherpe randje eraf halen. Het zijn de momenten waarop de band wat meer ruimte geeft aan een open, toegankelijk en kleurrijk geluid. En hoewel dit lichtere geluid een leuk contrast kan vormen naast de felheid van de andere nummers, is het contrast (te) groot. Je komt die momenten meer en meer tegen naar mate het album vordert, waarmee de verbeten indruk van het begin van dit werk steeds meer vervaagt.

Als het album naar het einde kruipt en Past Timeless Reverie je eigenlijk de indruk geeft dat het album afgesloten is, popt een opnieuw opgenomen versie van Noticed This Is The Betrayal, op. Aan het nummer, dat oorspronkelijk op het uit 2015 stammende album The Highest of Dystopia staat, is nauwelijks iets veranderd. Al is het dan dat deze opname door de huidige zangeres is ingezongen en er tegen het einde wat aanslagen op de gitaar zijn wegelaten. Echt afgesloten wordt er met het volledig instrumentale, vooral op keyboards terende Hope Timeless Reverie. Het slotnummer, dat zes minuten beslaat, herbergt een erg dromerige sfeer. Zo kom je een kabbelende oceaan, fluitende vogels en een licht huilende baby tegen. Ja, het laat je wellicht even mijmerend wegdromen, maar is ook zo in disharmonie met de rest van de nummers dat het album hiermee toch een beetje als een nachtkaars uitgaat.

Timeless Reverie van Serenity In Murder komt over als een kleurrijke toverbal, die bij elk nieuw laagje een iets andere smaak afgeeft. Vaak is dat smaakje prettig, maar het gevoel over deze toverbal wordt toch gedrukt door de wat licht bitter smakende laagjes en het steeds meer vervagen van de smaak tegen het einde. Lang sabbelend op dit stukje snoepgoed, maakt dat je na een tijdje de focus begin te verliezen. Dat geeft je zeker de gelegenheid even helemaal weg te mijmeren. Maar is het nu juist niet de bedoeling dat je de volle aandacht bij de muziek kunt houden in plaats van dat dit onopvallend aan je voorbijtrekt? Heb jij daar geen last van, kan jij het gevarieerde palet wel waarderen en vind je het helemaal niet erg dat een verbeten geluid wordt ingeruild voor een wat lichte invulling? Dan heb je aan dit Timeless Reverie een vermakelijk album. Heb jij je melodieuze death metal liever zwaar, hard en knarsend, dan is deze niet voor jou. Dat je het even weet…

Score:

75/100

Label:

Apostasy Records, 2025

Tracklisting:

  1. God Forsaken
  2. Matrix
  3. Blue Roses Gracefully Fall
  4. And The World Awake
  5. Never Difiled
  6. A Dance Of Sorrow
  7. The Flames Ablaze
  8. Revolt
  9. Past Timeless Reverie
  10. Noticed This Is The Betrayal 2025
  11. Hope Timeless Reverie

Line-up:

  • Ayumu – Vocalen
  • Ryuji – Gitaar
  • Freddy – Gitaar, orkestratie
  • Yu-ri – Basgitaar
  • Allen – Drums

Links: