Headlines

Soms is het lastig de vinger erop te leggen waarom de ene band iets bij je losmaakt, terwijl die ogenschijnlijk niet veel verschilt van andere, soortgelijke bands. Dat kan liggen aan het tekstuele aspect, de mate van inspiratie of net de juiste bruutheid. In het geval van Raging Speedhorn is het wat makkelijker. De band brengt al ruim twintig jaar heel eerlijke arbeiders sludgecore en heeft bij mij een streepje voor wat betreft titels. Ik ben een sucker voor vette, epische titels. Daarmee zit je bij deze band wel goed. In het verleden wist Raging Speedhorns titels te bedenken als Oh, How The Great Have Fallen of How The Sea Was Built.Lees verder ›

Antikvlt is een relatief nieuwe band en is opgestart ergens in het jaar 2023. Het is Marrok die we kennen van Anomalie maar ook als live gitarist bij Austere en Harakiri For The Sky, die samen met Daniel Johansson van Aspernamentum het kind heeft weten te baren. De heer Surtur van het Belgische Immortal Frost Productions zag wel graten in een samenwerking met deze heren vandaar dat de eerste plaat van dit blackmetalgezelschap nu rondjes draait en ons  via de digitale weg werd toegestuurd.Lees verder ›

Het is steeds indrukwekkend als de deur van de 'Church of Ra' zich opent, vooral als kopstuk Amenra een nieuw werk presenteert. Met de vorige langspelers wisten deze Belgen de jaarlijst van Zware Metalen te overheersen en na het Skunk-avontuur van vorig jaar bouwen de heren verder aan het meesterlijke pad met twee EP's.Lees verder ›

Niet één, maar twee EP's liet Amenra onlangs los op de wereld. Van die twee is De Toorn typisch wat je de laatste jaren kon verwachten van deze Belgen: akoestische muziek die tot op het bot graaft en los in je gezicht ontploft met een golf van melancholie die je binnen het metalgenre amper kan vinden. With Fang and Claw is eveneens herkenbaar voor de band, maar de stijl is toch wel anders. Wat mij betreft dus een goede keuze om de twee gehelen op te splitsen.Lees verder ›

Drie albums hebben onze Finse vrienden van Flagg al uitgebracht, althans als je deze Diabolical Bloodlust ook meetelt. Zowel Flagg als Tyrant maken deel uit van deze allesvernietigende blackmetalmachine. Die eerste kennen we van Annihilatus, de tweede van Malum, Infernarium en Kalmankantaja. Je mag dus gerust op je twee oren slapen: de black metal die je te horen zal krijgen is typisch te noemen, ijselijk melodieus klinkend en aan een razende vaart gebracht. Voor dit laatste werd niemand minder dan de heer Krzysztof Klingbein ingehuurd. Lees verder ›

Nordheims Nordheim is eigenlijk een heruitgave van een plaat die reeds in 2007 werd uitgebracht en nu aangevuld wordt met een extra nummer. Het ATMF label brengt op geijkte tijdstippen platen opnieuw uit. Ze noemen het zelfs hun eigen Cult Collection. Heel wat bands die ze heruitbrengen komen uit de brede regio rond Trento en Bolzano en hebben of hadden een blackmetalachtergrond. Denk dan aan bands als Beatrik, Tenebrae in Perpetuum, Chelmno, Near en Lorn. Ze klinken me niet allemaal even bekend in de oren moet ik zo zeggen.Lees verder ›

Xavernah is de band rond de heer Roest en Absence is plaat nummer één voor dit atmosferisch blackmetalgezelschap dat naar eigen schrijven graag de grenzen van de extreme muziek verkend en zo nodig zal overschrijden. Ik schrijf wel gezelschap maar de heer Roest is het enige bandlid. Nochtans heeft hij voor dit album hulp gekregen van niemand minder van dan Autarkh's Michel Nienhuis en leende hij ook wat muzikanten bij Blackbriar, Black Rabbit maar ook bij Epistulum een band waar hij naast Signs Of Extinction ook een plekje in heeft.Lees verder ›

Buried Realm is een éénmansproject afkomstig uit Colorado Springs (Colorado, Verenigde Staten). Het is de creatieve visie van multi-instrumentalist en zanger Josh Dummer, die bijna alles binnen het project op zich neemt. Onder de naam Buried Realm heeft hij The Ichor Carcinoma (2017), Embodiment of the Divine (202o) en Buried Realm (2022) in eigen beheer uitgebracht. Dit The Dormant Darkness is het vierde volledige album dat het levenslicht onder deze naam ziet.Lees verder ›

Bolg komt uit Bulgarije, uit Radomir en bestaat al sinds 2003. Sinds conceptie is dit Where Death Dwells nog maar plaat nummer twee na in 2018 Plague Vaccine uitgebracht te hebben. Daarvoor waren er een demo en een splitalbum met Exile. Je komt dus als je goed kan tellen op een viertal releases. Dat is natuurlijk niet al te vet. De band moet gedacht hebben, we doen eens iets geks want zowel de nieuwste plaat als de vorige releases zijn uitgebracht op tape en werden verpakt in een alleraardigste boxset. Er zijn er maar 66 van gemaakt dus als de bliksem naar de webshop van deze heren. Tenminste als je de muziek die ze produceren wel kan smaken.Lees verder ›

Zeven albums heeft dit Franse Glorior Belli al uit. De man achter dit alles is niemand minder dan Billy Bayou en nu ook weer, net als op heel wat voorgangers, neemt hij het heft resoluut in eigen handen. Album nummer acht komt via het Amerikaanse Dark Empire Records en ik stuit eigenlijk eerder toevallig op dit werkstuk door onderstaande videoclip te bekijken. Het is een hele poos stil geweest rond deze band, waarom is me niet helemaal duidelijk. Ook nu is de informatie redelijk summier en lijkt deze release wat uit de lucht te vallen. Nu, mij hoor je niet klagen.Lees verder ›

Een tijd terug las ik een topic dat als onderwerp had dat sommige bandleden (meestal zangers) verantwoordelijk kunnen zijn voor het (gedeeltelijk) om zeep helpen van de luisterbaarheid van liedjes. Ik wil niet zeggen dat dat het geval is voor Great American Ghost, maar ik had wel enige moeite om in de nieuwe plaat van deze band te komen. Dit lag vooral aan het stemgeluid van Ethan Harrisson, dat balanceert op de grens tussen irritant en nét niet irritant. Zeg maar een stukje fuet dat tussen je tanden blijft steken. Vooral zijn constante, wat hogere manier van schreeuwen maakte het mij wat lastig. Vergelijkbare bands als Knocked Loose en Vision of Disorder hanteren dit ook wel, maar daar kan ik het prima hebben. Lees verder ›

Al bijna een kwart eeuw gaat het Oekraïense Drudkh mijmerend en reflecterend door het leven. In die drieëntwintig jaar componeerden Roman Saenko en zijn kompanen een indrukwekkend landschap aan melancholische, atmosferische black metal met overvloedige pagan- en folkinvloeden bij elkaar. Het woord “landschap” heb ik hier met opzet gekozen, want de muziek van Drudkh roept vooral beelden op van het Oekraïense (platte)land, zijn natuurschoon, zijn geschiedenis en zijn folklore. Natuur, historie en (volks)cultuur ineen dus, nauw verstrengeld met nationalistische thema’s en veel sfeer.Lees verder ›

Vorig jaar nog trok de Amerikaanse brute deathcoreband Crown Magnetar samen met Aviana, Atilla en Born Of Osiris door Europa. Ik schrijf dit speciaal zodat je meteen weet in welke hoek je het muzikaal mag zoeken deze ronde én wat de huidige bandstatus zo'n beetje is. Wij bij Zware Metalen weten namelijk als geen ander dat je soms door de spreekwoordelijke bomen het bos niet meer ziet met alles wat er uitkomt. Crown Magnetar werd opgericht in 2017, heeft twee volwaardige albums op zijn naam staan en brengt nu de EP Punishment uit via Unique Leader Records.Lees verder ›

Precies drie jaar geleden verscheen Voices of the Kronian Moon van het uit San Francisco afkomstige Nite. Hoewel het muzikaal nou ook weer niet zó bijzonder was, liet het album mij destijds op een of andere manier maar niet los. De vernuftige heavy metal van de vier heren wordt begeleid door de bezwerende, raspende vocalen van Vangelis Labrakis, waardoor er een onheilspellend, evil sfeertje rondom de heavy riffs hangt. Zoals een band als Tribulation dat ook zo doeltreffend doet. En laat ik daar persoonlijk nou net van houden. Naar eigen zeggen oogstte de band live succes met wat meer puntige knallers als Acheron en Genesis, derhalve ligt de nadruk op dit nieuwe werkstuk Cult of the Serpent Sun op composities die in je brein blijven hangen. En dat is ze zeker goed gelukt!Lees verder ›

Het doet me altijd plezier om muzikaal naar het Griekse schiereiland gekatapulteerd te worden. Ik ben immers, ik schreef het al vele malen eerder, groot gebracht met melodische black metal van de hand van Rotting Christ, Septicflesh en vele anderen. Dit No Hand Path is lang geleden gevormd door leden die nog actief zijn in een andere Griekse grootmacht, namelijk Varathron. Dit Μυστικισμός της Ενηλικίωσης (Mysticism Of Coming Of Age) is de opvolger van het in 2010 verschenen An Existence Regained dat toen nog op eigen kracht werd uitgebracht.Lees verder ›