Insect Ark bouwt al enige jaren aan de weg naar de top. Met iedere nieuwe plaat wint de band fans bij alsof dit de normaalste zaak van de wereld is. Ik vermoed dat er onder de lezers van deze recensie ook Insect Ark-maagden zitten. Mensen die het horen donderen…Lees verder ›
Ergens in 2006 besloten een aantal kerels een band op te richten met een bandnaam die klinkt als een klok: Hangatyr: één van de vele namen voor de Noorse god Odin. Deze Duitse kerels, uit de regio Thüringen en beter nog de stad Apolda, schreven intussen een demo en…Lees verder ›
De tweede langspeler van deze Deens/Amerikaanse band, Í Myrkri, komt uit via het Poolse Wolfspell Records. Dit duo speelt atmosferische black metal en is me totaal onbekend. In 2019 kwam eerder al Black Fortress Of Solitude uit. Interessant, zo een samenwerking tussen het kleine Denemarken, dat nog net vasthangt…Lees verder ›
Al zo’n twintig jaar en vier albums lang is er een gitaarduo dat helemaal geen metal maakt, maar toch luidruchtig op de poorten van de hel klopt om toegelaten te worden tot de Wereld der Metal. Een duo dat dweept met allerhande metalclichés, Ronnie James Dio op een voetstuk zet, Metallica’s One als allerbeste nummer aller tijden beschouwt en zomaar neerstrijkt op festivals uit ‘onze’ wereld als Rock Am Ring en Download Festival. Oh, en en passant ook nog even een nummer heeft gemaakt waarin het verhaalt over hoe onuitroeibaar het genre is. Reden voor Zware Metalen om Remco Faasen naar het concert van de Amerikanen in de Amsterdamse Ziggo Dome te sturen om te kijken of hij het geheim van de band kan ontrafelen.Lees verder ›
In 2011 besprak ik het debuutalbum van het Oekraïense Ygg, genaamd Ygg. Een typisch Oekraïens stuk black metal met de gekende elementen. De bandleden zijn geen onbekenden en vertoeven tevens in bands als KZOHH en Ulvegr, of deden dienst in bands als Nokturnal Mortum en Khors. Drudkh-stijl en klanken vanuit de…Lees verder ›
Hier zijn de nieuwe clips om het weekend mee in te zetten, deze keer met Dynazty, The Night Flight Orchestra, Dark Fortress en Havok. Enjoy!Lees verder ›
Vierde album voor het Finse (ja, echt) Dead End Finland, wederom via Inverse Records. Eén van de betere bands dat via Inverse verschijnt, zoals ik al liet optekenen in een vorige review. De voorbije drie albums heb ik allen voorzien van kritische gedachten, de laatste van de drie –…Lees verder ›
Charlottas Burning Trio uit Zweden geeft het begrip muzak invulling. De band is sinds 2015 actief, en ‘actief’ mag hier letterlijk worden genomen. Twee live-albums, een EP en twee albums verder komt Aeons aanwaaien. Op zich is er niets mis met deze release, maar goede genade wat een doorsnee…Lees verder ›
Een pas ontdekt schaaldier is vernoemd naar Metallica: Macrostylis metallicola. Onderzoekers Dr. Torben Riehl van Natuurmuseum Senckenberg en Dr. Bart De Smet van de Universiteit Gent hebben de nieuwe soort schaaldieren ontdekt in de diepten van de noordelijke Stille Oceaan en besloten deze te vernoemen naar een metalband. Metallica introduceert Macrostylis metallicola op de eigen website. Dr. Riehl is al van kinds af aan fan van Metallica en had…Lees verder ›
Spectres from the Old World is album nummer acht van de Duitse blackmetalgrootheid Dark Fortress. De vorige zeven waren stuk voor stuk monumentaal en relevant voor het genre, elk op zijn eigen manier weliswaar. Een album van Dark Fortress is overigens elke keer weer een fascinerende ontdekkingsreis: van het frisse en complexloze Tales from Eternal Dusk (2001), over het bombast van Eidolon (2008) tot het meer afwisselende en onvoorspelbare Venereal Dawn (2014).Lees verder ›
Fluisteraars is met afstand één van de betere blackmetalbands die Nederland kent. Het drietal is tegenwoordig een tweetal en werkt volgens de Anaal Nathrakh-methode, wat wil zeggen dat er één de zang doet en de ander de rest. Bob Mollema verzorgt de vocalen in dit geval, terwijl Mink Koops de instrumenten bespeelt.Lees verder ›
White Ward is een band uit Oekraïne die met zijn laatste plaat Love Exchange Failure aan de top van mijn jaarlijst van 2019 stond. Ook live is dit een band die een onuitwisbare indruk op me maakte. Verbazing alom bij het uitzoeken van te reviewen nieuwe releases, dat bij deze Schattenfall vermeld staat dat deze Duitse band bestaat uit ex-leden van White Ward. Waar ligt die link dan?Lees verder ›
De laatste keer dat de geallieerden voet aan grond zetten in West-Vlaanderen is dat vrij goed afgelopen. Dit keer durfden we vermoeden dat de Thrash Alliance net iets minder Duitsers het leven zou ontnemen dan toen. Al weet je nooit wat er kan gebeuren wanneer vier thrashbands hun turbo opentrekken in een nagelnieuwe concertzaal. Jij kan het te weten komen, na het lezen en bekijken van dit naslagwerk.Lees verder ›
Belgen met een metalen handicap die de aankondiging van deze release gemist hebben, verdienen het om te verdrinken in het bloed van hun kinderen. Wie geen kinderen heeft, in het bloed van andermans koters. Het gemaskerde industrial metalcombo ontwikkelde een Doom-videospel op basis van zijn eerste full album, hield een intensieve crowdfundingcampagne en zette een indrukwekkende garde gastzangers achter de micro. Van de brandende kathedraal van Antwerpen tot het meeslepende conceptverhaal, visueel en marketingtechnisch is dit nu al het meest opvallende dat onze regeringsloze natie op de metalwereld zet. Als trotse Belg hoop je dan zó hard dat het ook supervet klinkt. Lees verder ›
Als de naam van de band iets met hersenen te maken heeft, dan snap je wel wat er gaat gebeuren. Kakofonische, progressieve technische death metal is het geworden, volgens de band zelf. Dit is echter wel van de melodieuze soort en niet het zware werk.Lees verder ›
VxPxOxAxAxWxAxMxC, zo heet de band officieel. Daar doen we bij Zware Metalen zo min mogelijk aan mee. Vaginal Penetration of an Amelus with a Musty Carrot is inderdaad Oostenrijks en dat is maar goed ook want anders zou de titel van de plaat niet bepaald relevant zijn.Lees verder ›
Van het nieuwe album Veneno verschijnt net de video Monnalisa. Het Italiaanse death metal scuderia Fleshgod Apocalypse bracht de plaat uit via Nuclear Blast, vorig jaar. Je ziet hier de clip.Lees verder ›
Hét combo van de dag betreft het Franse Igorrr en Cannibal Corpse voorman George Fisher. Je kunt ze aan het werk zien in deze geanimeerde video van het nummer Parpaing, van het nieuwe album Spirituality and Distortion. Lees verder ›
Het Amerikaanse Rosetta bracht in 2017 zijn tot nu toe laatste album Utopioid uit. Sindsdien zagen we de band tweemaal in het kielzog van The Ocean, de band van Robin Staps (tevens baas van het Pelagic-label dat deze EP uitbrengt). Toen The Ocean eind 2018 The Progressive Alliance-festival in…Lees verder ›
Ik heb een speciale band met het Hongaarse Perihelion. Het begon al met zijn eerste werkstuk, dat ik per toeval ontdekte. Het volledige verhaal daarover en over de rest van de discografie kun je trouwens lezen in de review van de vorige langspeler Örvény. De muziek die voornamelijk in de smaak valt bij liefhebbers van Sólstafir, Klone en mogelijk ook Alcest heeft me altijd weten te ontroeren. Inheems aandoende ritmes, een eigen stemgeluid en composities die een mooi evenwicht tussen avontuurlijke progressiviteit en spiraalvormige paden vormden.Lees verder ›
