Vierde album voor het Finse (ja, echt) Dead End Finland, wederom via Inverse Records. Eén van de betere bands dat via Inverse verschijnt, zoals ik al liet optekenen in een vorige review. De voorbije drie albums heb ik allen voorzien van kritische gedachten, de laatste van de drie – Slaves To The Greed – kreeg daarbij de minst lovende kritieken. De grooves, punch en power van de eerste twee platen was ver te zoeken, terwijl de introductie van extra electro weinig vruchtbare zoden aan de dijk zette. Inter Vivos, album nummer vier, moest de melodeath-draad weer oppikken. In 2018 kregen we al drie singles te horen van deze nieuwe plaat, dus een echter verrassing kunnen de fans van Dead End (Finland) deze niet meer noemen.
De evolutie van de laatste albums wordt gewoon doorgetrokken, het was geen eenmalig experiment. De Gotenborg Soilwork/In Flames-melodeath schuift nu nog meer op richting symfonische electro met keyboardaangedreven industrial toefjes. Zelf hebben ze het over een evolutie naar een hybride toestand. Niets mis met hybrides vind ik, zeker niet als je de kracht van het het elektrische vermogen kunt cumuleren met de organische. Dat geldt zowel voor wagens als voor metalbands. In het geval van Dead End Finland is het organische gedeelte gereduceerd tot een 1.0 verbrandingsmotortje met een hoog toerental en weinig kracht. Evereve gothic/EBM metal met trancy riedels en een veredelde vorm van gitaren op de achtergrond, nu en dan met een iets hardere beat en een uptempo stukje dat refereert aan een melodeath DNA dat ondertussen nagenoeg volledig gemuteerd is in melancholische symfo dark metal met vanille gothic-electro. Ook dat kan leuk zijn, mits voldoende sentimentele stukken en/of catchy hooks. Niets van dat op Inter Vivos, neen, Dead End Finland mikt op epische theatraliteit met behulp van synths en keys, die hoogstens geschikt zijn om opwindende melodieën kracht bij te zetten.
Los van het feit dat het duidelijk is hoeveel muzikale kwaliteiten de band heeft (niets mis met de composities an sich) is het matig uitgevoerd, laat de band zijn troeven uit het verleden volledig varen en is het eindresultaat van de elementen iets wat tussen electro metal en een melometalopera in zit met wat hardere brokken. Niveau Engel meets Melted Space meets MyGrain. Op zich niet slecht, ik zag gewoon veel meer potentieel qua ontwikkelingsmogelijkheden in een band als Dead End Finland na zijn eerste twee platen.
Score:
72/100
Label:
Inverse Records, 2020
Tracklisting:
- Deathbed
- Closer to Extinction
- Lifelong Tragedy
- Tightrope
- Dark Horizon
- Dead Calm
- War Forevermore
- My Pain
- Born Hollow
- In Memoriam
Line-up:
- Miska Rajasuo – Drums
- Santtu Rosén – Gitaar, bas
- Jarno Hänninen – Keyboards
- Mikko Virtanen – Keel
Links: