Æl-Fierlen een blackgazegezelschap uit het Verenigd Koninkrijk is me totaal onbekend. Kan ook moeilijk anders want de band bestaat nog maar amper een jaar of iets meer. Hij bracht al wel een aantal singles uit maar nu het is dus tijd voor het grote werk. Dit debuutalbum dat de titel All Is Far Away meekreeg is het eerste wapenfeit. Daarnaast kondigt de band ook een aantal live optredens aan op Rabid Fest en One For Sorrow Fest. Het ziet er dus meteen goed uit voor dit viertal. Nochtans doen ze alles in eigen beheer en daar kruipt dus heel wat tijd in.
Deze debuutplaat telt maar vier nummers doch dit zou genoeg moeten zijn om ons mee te nemen op een trip door de wouden, de bossen van de regio waarin dit viertal is opgegroeid. Het brengt ons dus naar de wortels, de wortels van de bomen van hun geboorteplaats. Mooi toch dit startpunt, het roept direct heel wat vragen bij me op. Bij het verder doornemen van de professioneel meegeleverde informatie en foto’s valt me op de thematiek van de songs echt wel aanleunt tegen hun cultuur – historische achtergrond en dit in combinatie met overpeinzingen, herinneringen met een iet of wat donkere rand.
Kijkend naar het hoesontwerp zal de boodschap van deze drie heren en dame er ook wel een zijn die door mistige landschappen en metershoge bergen wordt geïnspireerd. Openen doet de plaat met To Sleep Eternal, één van de singles die al eerder werden gelanceerd. De meanderende gitaarlijnen die hand in hand wandelen met de feëerieke vocalen van mevrouw Moffatt lijken broos en breekbaar net als de drumpartijen trouwens. Deze laatste klinken behoorlijk elektronisch en omarmen ons niet direct met die warmte die we gewoon zijn bij blackgaze- of post-blackmetalbands. Het blijft natuurlijk niet bij deze invloeden. Iets deed ons ook al vermoeden dat er wat paganeske en folky ondertonen naar boven zouden komen borrelen. Dat gebeurt ook middels rustig akoestisch gitaarspel en trillend, emotioneel gesoleer. Dat neemt niet weg dat een voorzichtige scream en een blastbeat op het einde van het nummer nog even komen opdoemen vanachter de wolken vol tranen en verdriet.
Ook in Pulrose wordt gekozen voor een melancholisch parcours dat nu en dan wordt doorkruist door brutere zangpartijen. Het doet het geheel zeker goed. Ook de blastpartij die toch net wat te hoekig en krasserig klinkt in Eðe stuwt het geheel vooruit. Eerder verrassend komt er ook een diepe putgrunt voorbij. Zou dit ook mevrouw Moffatt zijn? Zou zo maar even kunnen want ze wisselt moeiteloos tussen een broos, breekbaar stemgeluid en een brutaal arsenaal aan keelklanken. Zo doet het me in de verte wat denken aan Dismal Euphony. Ællmiht trekt nog eens alle registers open, compleet met denderende dubbele baspartijen en een conclaaf aan cleane vocalen.
Dit Britse Æl-Fierlen brengt hun debuutplaat All Is Far Away geheel in eigen beheer uit. Het is een eerder typische blackgaze/post-blackmetalplaat geworden waar het nog wat aan omarmende warmte ontbreekt. Productioneel hier en daar wat bijsturen en de band staat al snel een heel stapje verder. Eén van de troeven is natuurlijk het fraile vocale palet van mevrouw Moffatt, dat dient verder uitgespeeld te worden. Een band met potentieel als je het mij vraagt maar er is nog werk aan de winkel.
Score:
70/100
Label:
Eigen beheer, 2025
Tracklisting:
- To Sleep Eternal
- Pulrose
- Eðe
- Ællmiht
Line-up:
- Rob Melville – Gitaar
- Stephanie Moffatt – Zang
- “OB” O’Brien – Bas
- Ginger – Drum
Links: