escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Het blijft bijzonder: Biohazard en Life of Agony die, 35 jaar na hun oprichting, weer samen op tour zijn en dat die tour bovengemiddeld succesvol is. Wat heet: de zalen verkopen uit. Dat hadden we zo’n twintig jaar geleden niet kunnen bedenken, toen beide bands nauwelijks nog bestonden en vooral leken op scheepjes die water maakten. Maar een herrijzenis van beide bands zorgt ervoor dat we vanavond in een volgepakt Doornroosje mogen genieten van deze toffe vriendencombo.Lees verder ›

Er zijn denk ik maar weinig bands in Nederland die al zó veel populariteit en naamsbekendheid hebben mogen genieten voordat ze een officiële release uitgebracht hebben als de Friese sludge-/doomband Ter Ziele. De band is een lichtend voorbeeld van hoe je voeten aan de grond kunt krijgen in de metalscene zonder platencontract of boekingsbureau achter je. Hard werken en zelf veel liveshows regelen en geven, hierdoor genereerde de band al snel een behoorlijke fanbase en zijn ze een graag geziene naam op menig festival. Nou is veel inzet en promotie natuurlijk geen garantie voor succes, maar als je live en muzikaal ook nog eens de nodige indruk maakt, dan kan het dus snel gaan.Lees verder ›

Malphas komt ook uit Zwitserland. Ook? Ja, recentelijk schreef ik ook over de landgenoten van Ghörnt, een blackmetalgezelschap dat ook zijn laatste plaat uitbracht via het Nederlandse Soulseller Records. Naast dit, eenzelfde platenboer, zijn er toch nog ook wel andere gelijkenissen. De heer J, die we kennen uit bijvoorbeeld dat Ghörnt, zit ook in dit Malphas. Verder ontwaren we nog bandleden die in Aara, Chotzä en Taubra zitten, om het allemaal nog wat complexer te maken en om aan te tonen dat er ook in de Zwitserse scene lekker wat inteelt zit.Lees verder ›

Raging Speedhorn, uit het Verenigd Koninkrijk kun je gerust beschouwen als een stel veteranen binnen de metalscene. Al vijfentwintig jaar lang brengt de band platen uit  die balanceren op het snijvlak van hardcore, sludge en metal. De ene keer helt de balans iets meer naar het ene genre, dan weer naar het andere, maar altijd is het kwalitatief goed en hangt er een rauw, vuile sfeer over  hun muziek. Dat is niet anders met hun nieuwste worp Night Wolf. De titel is een een ode aan de jaren '80. Een gesprek met bassist Andy Gilmour over deze nieuwste plaat, Michael J. Fox en…boogiewoogie.Lees verder ›

Vijf jaar na het laatste concert in Friesland is de wild uitgedoste monsterrockband Lordi terug in de Noordelijkste provincie. Ditmaal is de Iduna in Drachten het podium dat de uitbundige Finse troupe maar nauwelijks kan huisvesten. Rubber pakken, stageprops en een theatrale podiumaankleding zorgen voor een visueel schouwspel. De even excentrieke alt-rock band Sick n' Beautiful verzorgt de openingsact deze avond. Cyberpunk aliens uit Italië die niemand kan negeren. Redacteur Ruben was erbij om verslag te doen en huisfotograaf Gerben Duijster was zo vriendelijk zijn foto's in bruikleen te geven.Lees verder ›

Soms is het lastig de vinger erop te leggen waarom de ene band iets bij je losmaakt, terwijl die ogenschijnlijk niet veel verschilt van andere, soortgelijke bands. Dat kan liggen aan het tekstuele aspect, de mate van inspiratie of net de juiste bruutheid. In het geval van Raging Speedhorn is het wat makkelijker. De band brengt al ruim twintig jaar heel eerlijke arbeiders sludgecore en heeft bij mij een streepje voor wat betreft titels. Ik ben een sucker voor vette, epische titels. Daarmee zit je bij deze band wel goed. In het verleden wist Raging Speedhorns titels te bedenken als Oh, How The Great Have Fallen of How The Sea Was Built.Lees verder ›

Antikvlt is een relatief nieuwe band en is opgestart ergens in het jaar 2023. Het is Marrok die we kennen van Anomalie maar ook als live gitarist bij Austere en Harakiri For The Sky, die samen met Daniel Johansson van Aspernamentum het kind heeft weten te baren. De heer Surtur van het Belgische Immortal Frost Productions zag wel graten in een samenwerking met deze heren vandaar dat de eerste plaat van dit blackmetalgezelschap nu rondjes draait en ons  via de digitale weg werd toegestuurd.Lees verder ›

Op zaterdag 5 april 2025 was het weer tijd voor hét grindcore-, gore- en carnavalfestival van het jaar: Grindhoven! Traditiegetrouw streken heel wat brute en absurde bands neer in de Dynamo (Eindhoven) voor een stevig feestje. Op de Mainstage trapte Voliere, volledig gehuld in vogeloutfits, de dag af, gevolgd door het Sick Sinus Syndrome dat garant stond voor beukende, old-school goregrind. Pulmonary Fibrosis hield de sfeer lekker ranzig, waarna het Spaanse Teething met zijn groovy grind/hardcore voor een kolkende pit zorgde, waar de zanger ook meermaals deel van uitmaakte. Coffin Feeder overtuigde vervolgens met heerlijke riffs waar je spontaan je nek van brak. Ook de Italiaanse boysband Guineapig werd alom gesmaakt met zijn lekkere, lompe slam en gore. Het echte werk begon hoe dan ook pas toen Benighted het podium betrad. Zij brachten hun Franse deathgrind met een enorme intensiteit, waardoor het wel leek alsof hun leven er vanaf hing. De Grand Finale was echter voor General Surgery, dat de Mainstage afsloot met pure, Zweedse, old-school goregrind. Ja, het was vies, vet, goor en een beetje vreemd, maar dat is Grindhoven. Waar anders kan je in een roze tutu headbangen op goregrind, terwijl je je tong verbrandt aan een Carolina Reaper? Onze fotograaf Mellow was er dit jaar weer bij om foto's te maken.Lees verder ›

Het is steeds indrukwekkend als de deur van de 'Church of Ra' zich opent, vooral als kopstuk Amenra een nieuw werk presenteert. Met de vorige langspelers wisten deze Belgen de jaarlijst van Zware Metalen te overheersen en na het Skunk-avontuur van vorig jaar bouwen de heren verder aan het meesterlijke pad met twee EP's.Lees verder ›

Niet één, maar twee EP's liet Amenra onlangs los op de wereld. Van die twee is De Toorn typisch wat je de laatste jaren kon verwachten van deze Belgen: akoestische muziek die tot op het bot graaft en los in je gezicht ontploft met een golf van melancholie die je binnen het metalgenre amper kan vinden. With Fang and Claw is eveneens herkenbaar voor de band, maar de stijl is toch wel anders. Wat mij betreft dus een goede keuze om de twee gehelen op te splitsen.Lees verder ›

Drie albums hebben onze Finse vrienden van Flagg al uitgebracht, althans als je deze Diabolical Bloodlust ook meetelt. Zowel Flagg als Tyrant maken deel uit van deze allesvernietigende blackmetalmachine. Die eerste kennen we van Annihilatus, de tweede van Malum, Infernarium en Kalmankantaja. Je mag dus gerust op je twee oren slapen: de black metal die je te horen zal krijgen is typisch te noemen, ijselijk melodieus klinkend en aan een razende vaart gebracht. Voor dit laatste werd niemand minder dan de heer Krzysztof Klingbein ingehuurd. Lees verder ›

Nordheims Nordheim is eigenlijk een heruitgave van een plaat die reeds in 2007 werd uitgebracht en nu aangevuld wordt met een extra nummer. Het ATMF label brengt op geijkte tijdstippen platen opnieuw uit. Ze noemen het zelfs hun eigen Cult Collection. Heel wat bands die ze heruitbrengen komen uit de brede regio rond Trento en Bolzano en hebben of hadden een blackmetalachtergrond. Denk dan aan bands als Beatrik, Tenebrae in Perpetuum, Chelmno, Near en Lorn. Ze klinken me niet allemaal even bekend in de oren moet ik zo zeggen.Lees verder ›

Xavernah is de band rond de heer Roest en Absence is plaat nummer één voor dit atmosferisch blackmetalgezelschap dat naar eigen schrijven graag de grenzen van de extreme muziek verkend en zo nodig zal overschrijden. Ik schrijf wel gezelschap maar de heer Roest is het enige bandlid. Nochtans heeft hij voor dit album hulp gekregen van niemand minder van dan Autarkh's Michel Nienhuis en leende hij ook wat muzikanten bij Blackbriar, Black Rabbit maar ook bij Epistulum een band waar hij naast Signs Of Extinction ook een plekje in heeft.Lees verder ›

Buried Realm is een éénmansproject afkomstig uit Colorado Springs (Colorado, Verenigde Staten). Het is de creatieve visie van multi-instrumentalist en zanger Josh Dummer, die bijna alles binnen het project op zich neemt. Onder de naam Buried Realm heeft hij The Ichor Carcinoma (2017), Embodiment of the Divine (202o) en Buried Realm (2022) in eigen beheer uitgebracht. Dit The Dormant Darkness is het vierde volledige album dat het levenslicht onder deze naam ziet.Lees verder ›

Bolg komt uit Bulgarije, uit Radomir en bestaat al sinds 2003. Sinds conceptie is dit Where Death Dwells nog maar plaat nummer twee na in 2018 Plague Vaccine uitgebracht te hebben. Daarvoor waren er een demo en een splitalbum met Exile. Je komt dus als je goed kan tellen op een viertal releases. Dat is natuurlijk niet al te vet. De band moet gedacht hebben, we doen eens iets geks want zowel de nieuwste plaat als de vorige releases zijn uitgebracht op tape en werden verpakt in een alleraardigste boxset. Er zijn er maar 66 van gemaakt dus als de bliksem naar de webshop van deze heren. Tenminste als je de muziek die ze produceren wel kan smaken.Lees verder ›

Zeven albums heeft dit Franse Glorior Belli al uit. De man achter dit alles is niemand minder dan Billy Bayou en nu ook weer, net als op heel wat voorgangers, neemt hij het heft resoluut in eigen handen. Album nummer acht komt via het Amerikaanse Dark Empire Records en ik stuit eigenlijk eerder toevallig op dit werkstuk door onderstaande videoclip te bekijken. Het is een hele poos stil geweest rond deze band, waarom is me niet helemaal duidelijk. Ook nu is de informatie redelijk summier en lijkt deze release wat uit de lucht te vallen. Nu, mij hoor je niet klagen.Lees verder ›

Een tijd terug las ik een topic dat als onderwerp had dat sommige bandleden (meestal zangers) verantwoordelijk kunnen zijn voor het (gedeeltelijk) om zeep helpen van de luisterbaarheid van liedjes. Ik wil niet zeggen dat dat het geval is voor Great American Ghost, maar ik had wel enige moeite om in de nieuwe plaat van deze band te komen. Dit lag vooral aan het stemgeluid van Ethan Harrisson, dat balanceert op de grens tussen irritant en nét niet irritant. Zeg maar een stukje fuet dat tussen je tanden blijft steken. Vooral zijn constante, wat hogere manier van schreeuwen maakte het mij wat lastig. Vergelijkbare bands als Knocked Loose en Vision of Disorder hanteren dit ook wel, maar daar kan ik het prima hebben. Lees verder ›

Of het nu is om de boterkoeken klaar te maken of om naar de GP van Japan te kijken, mails te beantwoorden of om met de kleine naar het voetbal te gaan, we hebben allemaal wel al eens een extra middel nodig om op te staan. Hier zijn er alvast 15. Babymetal & Poppy, Shinedown, Band-Maid, Svart Vinter, Volbeat, Destinity, Danko Jones, Rise Against, Luna Kills, Machine Head, Scowl,…Lees verder ›

Al bijna een kwart eeuw gaat het Oekraïense Drudkh mijmerend en reflecterend door het leven. In die drieëntwintig jaar componeerden Roman Saenko en zijn kompanen een indrukwekkend landschap aan melancholische, atmosferische black metal met overvloedige pagan- en folkinvloeden bij elkaar. Het woord “landschap” heb ik hier met opzet gekozen, want de muziek van Drudkh roept vooral beelden op van het Oekraïense (platte)land, zijn natuurschoon, zijn geschiedenis en zijn folklore. Natuur, historie en (volks)cultuur ineen dus, nauw verstrengeld met nationalistische thema’s en veel sfeer.Lees verder ›

Vorig jaar nog trok de Amerikaanse brute deathcoreband Crown Magnetar samen met Aviana, Atilla en Born Of Osiris door Europa. Ik schrijf dit speciaal zodat je meteen weet in welke hoek je het muzikaal mag zoeken deze ronde én wat de huidige bandstatus zo'n beetje is. Wij bij Zware Metalen weten namelijk als geen ander dat je soms door de spreekwoordelijke bomen het bos niet meer ziet met alles wat er uitkomt. Crown Magnetar werd opgericht in 2017, heeft twee volwaardige albums op zijn naam staan en brengt nu de EP Punishment uit via Unique Leader Records.Lees verder ›