De monstersquad Lordi terug in Friesland

Vijf jaar na het laatste concert in Friesland is de wild uitgedoste monsterrockband Lordi terug in de Noordelijkste provincie. Ditmaal is de Iduna in Drachten het podium dat de uitbundige Finse troupe maar nauwelijks kan huisvesten. Rubber pakken, stageprops en een theatrale podiumaankleding zorgen voor een visueel schouwspel.
De even excentrieke alt-rock band Sick n’ Beautiful verzorgt de openingsact deze avond. Cyberpunk aliens uit Italië die niemand kan negeren. Redacteur Ruben was erbij om verslag te doen en huisfotograaf Gerben Duijster was zo vriendelijk zijn foto’s in bruikleen te geven.

Het komt niet vaak voor dat er dranghekken en ingehuurde beveiliging in de Iduna geplaatst worden, maar voor vanavond was het kennelijk nodig. Geen gillende Eurovisie fans die negentien jaar na dato nog Mr. Lordi’s rubber kledingstukken van zijn lijf willen scheuren. Die geluiden horen we hier niet, maar het is wel een mooie fotopit van waaruit de kiekjes in dit verslag geschoten konden worden.

Die toestand is er vast ook niet voor Sick N’ Beautiful. Hoewel ze zelf zeggen bekende gezichten in het publiek te zien, is deze tour de eerste keer dat de Italiaanse band in Nederland te zien is. In vol cyberpunk-ornaat en in zwart/groen kleurenmotief komt de alternatieve rockband hun nieuwe album Horror Vacui alvast promoten, voordat het achttien april in de schappen ligt.

(Human) is Overrated zal onder andere op die plaat te horen zijn. De industriële invloeden komen hier duidelijk naar voren en passen bij de beeldvorming die de bandleden neerzetten. Dreadlocks, lasbrillen en metaalkleurige verf leiden ons af van de repetitieve opbouw van de nummers.
Sick to the Bone is afkomstig van hun eerste plaat die inmiddels ook alweer tien jaar oud is. Hier horen we dezelfde progressie en een vergelijkbare manier van zingen van frontvrouw Greta Di Iacovo, die nu toch vrij dichtbij rap lijkt te komen. Of het nu alt-, industrial-, of nu-metal moet heten, deze band doet duidelijk zijn eigen ding. Toch is er nog tijd voor een cover tussendoor. Want welke theatrale band haalt nou geen inspiratie bij Kiss? Voor hun uitvoering van God of Thunder probeert de bassist Ray Sperlonga zichzelf ook te profileren, maar als een groen geverfd Mad Max-personage haal je het nooit bij een bloedspugende Gene Simmons. Kiss zullen we nog vaker horen vanavond, maar Sick N’ Beautiful gaat terug naar hun eigen werk.

Volgens de band spelen ze in eigen land grotere shows met vuurwerk en lasers, maar dat kan tijdens deze tour niet. Lasers zou je wel verwachten bij een nummer als Drop it 2 the B, dat bol staat van de electro-tonen en repetitieve teksten die je met mdma-feestjes zou associëren. Terwijl de band met Raise the Dragon juist bewijst dat er een flink stemgeluid in frontvrouw Di Iacovo zit. Ze dost zich er speciaal nog extra voor uit met een kroon en zwaard. Dat is niet het laatste verkleedfeest dat we vanavond zien van de Italianen, want na de meest recente single Hate Manifesto zien we de meest uitbundige uitdossing van de bandleider met lichtgevend boek, zie zelf maar op de foto’s. Of het bijbehorende God Save the Bride er nou beter van wordt valt te betwijfelen, maar het is zeker interessant om te aanschouwen. Moeilijk om dat nog te overtreffen, maar het laatste nummer Makin’ Angels wordt nog kracht bijgezet met het zwaaien van een vlag en megafoon. Het lijkt bijna een protestlied, maar waar het precies over gaat blijft wat vaag. De drumintro en gitaarsolo maken echter veel goed. En na die acht nummers mag Sick n’ Beautiful het veld ruimen voor de nog veel extremer verklede headliner.

In 2020, vlak voor de wereld op slot ging, stond Lordi nog in het Bolwerk in Sneek. Dat podium kon de rubber pakken van het Finse vijftal maar nauwelijks huisvesten. Gelukkig is de Iduna wat breder opgezet, waardoor er ook bewogen kan worden door de bandleden. Ook weer niet té veel natuurlijk, anders valt het gammele decor met Geiger-achtige patronen nog uit elkaar. Mr. Lordi heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij een groot Kiss-fan is die zo een paar ruggen over zou hebben voor de speciale meet en greet-pakketten van Gene Simmons. Dus ondanks dat we God of Thunder al hebben gehoord vandaag wordt het nummer nog eens in zijn volledigheid gedraaid als introbandje voor het concert begint. Nog voor de intro van het nieuwe album Limited Deadition, waarvan de eerste track Legends are Made of Clichés wordt gespeeld.

Opvallende afwezige is toetseniste Hella, die deze tour wordt vervangen door Nalle. Hij nam die taak al drie keer eerder op zich en Schizo Doll hoeven we vanavond dus niet te verwachten in de setlist. Andere klassiekers Girls Go Chopping en Who’s Your Daddy passeren wel de revue. De bewegingsruimte die de mannen in monsterpakken hebben wordt goed benut, al lopen de muzikanten ook vaak genoeg het podium af om Mr. Lordi tijd te geven voor zijn veel te lange onzinverhalen. Iets wat het publiek niet kan waarderen aan het vele geschreeuw om te ‘SPELEN!’ te horen. Ook als er duidelijk al gespeeld wordt, maar het ze te langzaam gaat.

Elk nummer kent vanavond wel een eigen gimmick, of het nou een brandblusser is of een cirkelzaag, terwijl er nog een extra masker over dat van de frontman geplakt wordt. Alles is uniek. Zo ook de solo’s die elk bandlid krijgt. Elke muzikant mag een eigen kleine theatershow opvoeren die veelal eindigt met een bloederige roadie in een goochelkast.
Deze ware spookkasteel-show zal er bij de echte fans goed zijn ingegaan. Uw redacteur van dienst was in 2022 aanwezig op Wacken Open Air waar specifiek een ‘horrorkasteelshow’ werd aangekondigd voor Lordi. Daar is toen niks van waargemaakt, maar hier doen ze wel hun best.

Op de aankleding dan, want Mr. Lordi heeft de teksten op de autocue nodig en de band speelt nogmaals Girls Go Chopping maar dan als een rockabilly versie die ze die ochtend bedacht hebben. Zelf vinden ze het nog het leukst, maar het publiek wil de oude klassiekers horen, zoals ze die gewend zijn.

De nieuwe nummers Retropolis en Hellizabeth krijgen uitgebreid de tijd met lange verhalen van de frontman eromheen. Die laatste moet zelfs drie keer opnieuw ingestart worden. Het tempo is zo wel wat weg uit de set, maar na de laatste goocheltruc van de bassist keert het tij en horen we alleen nog maar nummers uit de oude doos. Blood Red Sandman strooit met confetti in plaats van zand en de lichten staan op rood terwijl het nummer vol gas voorruit blaast.
Devil is a Loser kan rekenen op luidkeels meezingen van een publiek dat al de hele avond schreeuwt om deze nummers. En het kan natuurlijk niet anders dan dat de monsterbrigade afsluit met hun monster(haha)hit waarmee ze ooit het Eurovisie Songfestival wisten op te schudden. Hard Rock Halleluja zal bij velen ergens weggestopt zitten in het geheugen en die oorwurm weet zich hier opnieuw een weg naar buiten te boren om de rest van de week door je gedachten te gonzen.

Hoewel sommigen best in wilden gaan op de gekscherende opmerking van Mr. Lordi dat het wel eens interessant zou kunnen zijn om te eindigen met een B-kantje uit de vroege jaren 2000, kunnen ze dit nummer nooit meer van zich afschudden. Van deze redacteur had het gemogen. Speel Supermonstars maar als afsluiter.
Het uitzinnige publiek, dat al de hele avond lijkt te wachten op Hard Rock Halleluja, heeft daar geen boodschap aan. Halleluja, wat een ontlading vindt hier plaats in deze zaal. Wie nog nooit een Lordi-show heeft meegemaakt zou dat een keer moeten doen. deze tour is 17 april nog te zien in De Casino in het Belgische Sint Niklaas.