Headlines

Ondanks wat de mensen u vertellen, zijn we bij Zware Metalen echt niet vies van een portie lekker foute power metal. Zo hebben we hier een Engelse band genaamd Fellowship. Een band die zelf zegt: 'Our aim is to make classic guitarey power metal in a way that doesn't make us cringe too hard. Also we dress like hobbits, so it's not going too well'. De band werd overigens 'bekend' door een cover van Can You Feel The Love Tonight van Elton John. Lees verder ›

Twee uur, of toch bijna twee uur. Zo lang duurt het conceptalbum dat twee bands genaamd Spectral Lore en Mare Cognitum delen. Vier nummers van het Amerikaanse Mare Cognitum en zes van het Griekse Spectral Lore. Het zonnestelsel wordt onder de loep genomen en aangekleed met bijzonder mooi artwork.Lees verder ›

Het gaat slecht met de wereld. Tenminste, dat idee kun je krijgen als je het nieuws via het journaal of krant volgt: het ijs in Groenland smelt sneller dan ooit, Trump maakt kans om herkozen te worden, André Hazes jr. is in een studio gesignaleerd en dreigt met een nieuwe cd te komen en een van vleermuis op mens overdrachtelijk virus houdt de halve wereld in zijn greep. Gelukkig komt Stench Of Profit nu met zijn eerste volledige cd. Maar daar hoor je de internationale media dan weer niet over...Lees verder ›

Voor herkenbare hoezen ben je bij het Amerikaanse Gorgatron aan het juiste adres. Dat is maar goed ook, want herkenning vanwege een uitgebreide discografie zit er niet in. Hoewel het vijftal inmiddels al vijftien jaar meedraait in de wereld van death metal, zijn er pas twee volwaardige albums uitgebracht. Wie al bekend is met de band weet tegelijkertijd ook dat Gorgatron graag zijn tijd neemt om te voorkomen dat de fans halve bak te horen krijgen. Met een gemiddelde speelduur van ongeveer vierenhalve minuut per nummer, staat ook Pathogenic Automation garant voor vernuftige, experimentele death metal. Fans van Suffocation, Morbid Angel, Origin en Revocation gaan hier gading in vinden en leuk detail is, dat de band geheel zelf de mixing en mastering heeft gedaan.Lees verder ›

213 Jaar na het Britse bombardement op Kopenhagen - wat aanzien wordt als een van de verschrikkelijkste nachten uit de Deense geschiedenis - brengt het duo Ildskær Den Rædsomste Nat uit via het Poolse Wolfspell Records. Garðarsson kennen we van bij Í Myrkri en Skóggangr van bij Genfærd. Heel de plaat is een conceptalbum geworden met bovenstaand thema als centraal vertrekpunt. En de heren hebben er werk van gemaakt. Ze putten immers uit kunst, literatuur en poëzie uit die tijd om alles ter dege te onderbouwen.Lees verder ›

Leeches is een trio afkomstig uit Griekenland. En voor hen die al even in de line-up hebben gekeken: zij zullen inderdaad bandleden herkennen die ook in Dødferd en Sorgelig spelen. We hebben hier dus te maken met een onguur drietal dat de mest over de akker van God vindt in de rauwigheid van de Hel. Dit om maar te zeggen dat het type black metal dat deze kerels spelen van het smerigste soort is. Deze EP is het eerste wapenfeit, telt vijf nummers en wordt uitgebracht door twee obscure labels, één label voor de tape-versie en het andere label voor de cd- en lp-versie. Je kan dus  kiezen wat het best bij je past.Lees verder ›

Eentje voor de gothicfans. Lord of The Lost is de fans van het genre ongetwijfeld bekend en mogelijk is deel één en twee van deze zwanenreeks ook reeds tot hen gekomen. Voor wie hen nog niet kent: Lord of the Lost is een erg ijverige Duitse band die sinds 2007 zes langspelers heeft, maar daarnaast ook heel wat live-edities, compilaties en EP's losliet op de wereld. Hun 'hardere' stijl horen we niet op Swan Songs. Lees verder ›

Wie is blijven hangen in hun jaren zeventig werk zal hier minder tevreden mee zijn, maar wie is blijven open staan voor een groep die evolueert en nog steeds nieuwe wegen durft in te slaan heeft een pareltje in handen. Prachtplaat!Lees verder ›

Unleash The Archers: je houdt er van of niet. De opzwepende power metal die zo af en toe wordt gecombineerd met melodische death metal ligt niet voor iedereen goed in het gehoor. Toch kan je er niet omheen dat we hier met getalenteerde instrumentalisten te maken hebben en dat zangeres Brittney een strot van jewelste heeft. Ook staat de band er om bekend op elke plaat wat te experimenteren en het lijkt erop dat wij dat ook op het nieuwe album, Abyss, mogen verwachten.Lees verder ›

Ancst is een Duitse band die niet van vrolijkheid houdt, en niet van ophouden. In plaats daarvan speelt de band hardcore met allerhande invloeden, en brengt de ene na de andere plaat uit. Wie Ancst nu is, blijft voor mij onduidelijk. Ik dacht altijd dat het een eenmansproject was, met een paar live muzikanten, maar ik zie nu bandfoto's verschijnen met vijf heren erop. Muzikaal gaat het van death tot black metal (Endstille), en van crust tot d-beat (Martyrdöd). Het is bovendien geen uitzondering dat het ineens lijkt alsof Dark Tranquility aan het werk is. U zal het allemaal ervaren wanneer u op play drukt. Een gitzwarte onweerswolk vol met misantropie en duisternis zal boven uw huis verschijnen. Neem plaats in de kelder met uw koptelefoon op, en geniet.Lees verder ›

Venus Skytrip is de tweede plaat van het Engelse (Yorkshire) Psychlona. Deze is, net als  de vorige, Mojo Rising, een samenwerking tussen het Deense Cursed Tongue Records en het Amerikaanse Ripple Music. Mojo Rising, dat onlangs een opnieuw geperst is, heeft meer een progressief, psychedelisch karakter. Venus Skytrip is eerder recht-toe-recht-aan beukende stoner rock, in de stijl van Kyuss en Fu Manchu. Het zeven minuten durende openingsnummer Blast Off, heeft in het begin wat weg van een space rock nummer. Of eigenlijk: 'onderzeeboot rock'. In de eerste minuut word je door sonar-achtige geluiden naar de diepste krochten van de oceaan getrokken tot je je adem niet meer kan inhouden. Gelukkig wordt er afgeteld naar nul en … 'Blast Off!' Happend naar adem zit ik de resterende zes minuten met kippenvel te luisteren. Gierend gitaargeweld, drumgebeuk (sorry, ik weet even geen ander woord, suggesties mogen in de comments.), de sonargeluiden onder begeleiding van een prettig klinkende zangpartij. Een betere opener heb ik dit jaar nog niet gehoord.Lees verder ›

Blues Pills is een populaire Zweedse rockband. Met een naam die flirt met Blues Pilz laat de band geen onduidelijkheid bestaan. De band maakt dan ook 70's rock met een dosis soul op de vocalen, die worden gedaan door vocaliste Elin Larsson. Waarom is deze band populair? Het antwoord is simpel: de thematiek, de behapbaarheid, de vocalen en natuurlijk lift de band mee op de heropleving van 70's rock. Plaats het ergens tussen Elle King en Ram Jam. Op Holy Moly! word je om je oren geslagen met rock 'n pop, schreeuwerige soul, en blues geladen met feminisme. Ja, ik ben al misselijk inmiddels, maar het is een cocktail voor succes gebleken.Lees verder ›

Is het 1998? Sun-0-Bathers vindt van wel! De band Sun-0-Bathers heeft werkelijk niets met Sunn O))) te maken, mocht de bandnaam die associatie bij u oproepen. Deze Nederlandse rockers maken poppunk in de trant van Zebrahead, State Champs, Sum41, noem ze maar op. Floater is EP nummer twee en bevat ouderwets gezellige poppunk met een modern sausje. Het heeft tekstueel veel met de zomer, zwembad en zand te maken. Laten we het strandpunk noemen. De cover is gemaakt door Maarten Streefland van Oskoed Slotters, Nederlands beste middelmatige punkband volgens de band zelf.Lees verder ›

Hij is al even uit, maar ondergetekende vond maar geen tijd om hem te voorzien van een tekst. Nu dus wel. The True Werwolf brengt dit jaar met Devil Crisis een eerste langspeler uit, na elfendertig EP's en demo's, splits en ander ongein. De man achter deze band is Graf Werwolf, vooral bekend als Meneer Satanic Warmaster. Hij is tevens actief bij het excellente White Death trouwens. Deze nieuwe plaat verscheen via zijn eigen label, Werewolf Records. Ook Satanic Warmaster heeft 'iets' met weerwolven, maar dat wist je als kenner natuurlijk wel. The True Werwolf brengt ons black metal, met enkele kanttekeningen.Lees verder ›