Headlines

Een Belgische avantgarde blackmetalformatie die zijn debuutplaat lanceert via het Italiaanse Brucia records. Dat is pas een binnenkomer voor de nieuwe werkweek. Dissolve Patterns is een viertal dat aan zijn klassieke bezetting, met name drum, bas en gitaar, ook de cellokunsten van mevrouw Van Eester heeft toegevoegd. De black metal van deze band heeft niet alleen een avantgardistisch kantje, ook psychedelische en jazzinvloeden infuseren de extreme metal. Het geheel krijgt alzo dan ook een moeilijker te verteren korst. Of anders geschreven, het geheel laat zich niet al te gemakkelijk vatten. Moet ook niet natuurlijk. We zijn natuurlijk niet vies van wat invloeden die het basisfundament van ons geliefde extreme genre wat verstevigen. De vraag die je dan moet stellen: hebben die invloeden ook een verstevigend effect? Kan Dissolve Patterns, met ander woorden, een eigen geluid laten horen en ons verbazen?Lees verder ›

Achter bandnaam Jord (Zweeds voor “aarde”) schuilt het heerschap Jörgen Ström die naar eigen zeggen al sinds de jaren 90 in bands speelde, van pop tot black metal. Met Måne brengt hij ons zijn tweede album en wordt het verhaal dat met het mij onbekende debuut Sol aangevangen was, verdergezet. Hij gaat op een queeste om het gevecht en het leven waarop hij voorbereid werd, aan te gaan. Lees verder ›

Helaas komt Oekraïne tegenwoordig dagelijks in het nieuws vanwege de volledig zinloze oorlog die daar is gestart. Het is in dat opzicht wat wrang dat het Oekraïense Nonsun een album uitbrengt dat Blood & Spirit heet. Helaas een wat toepasselijke titel. Dan de muziek, want daar draait het hier immers om. Nonsun is een kwartet uit Lviv dat hier zijn tweede volledige plaat uitbrengt. Het viertal brengt een interessante kruisbestuiving van post- en doom metal.Lees verder ›

Dit album duurt een mooie drie kwartier, verdeeld over slechts zes nummers. De band specialiseert in helder geproduceerde melodieuze black metal. Helder geproduceerd moet hier niet te letterlijk worden genomen. Het voelt als een nette, wat geveinsde, retroproductie. Denk qua muziek aan iets als Dark Fortress of Iskald, maar dan allemaal een pak eenvoudiger in aanpak. Qua riffwerk zet Wrath of the Woesome Woods een goede eerste impressie neer. De riff die het hoofdthema vertegenwoordigt wordt nogal bruut afgekapt met een bend. Het gekke met deze band is dat het net op het randje zit waar het echt goed wordt.Lees verder ›

Op de nieuwe plaat van het Franse Bâ’a was het gelukkig niet al te lang wachten. Deus Qui Non Mentitur maakte in 2020 een meer dan sterke indruk. Egrégore doet dit op de dag van vandaag opnieuw. Het moet niet als een verrassing klinken. De band rond onder andere RMS Hreidmarr is een collectie geboren Franse vertellers. Verhalende gitaarpartijen, sturende en bij wijlen wat atypische baslijnen, maar vooral een indrukwekkend vocaalpalet drukken de stempel. Ook op deze Egrégore wordt de band met een God nog eens aangescherpt. Waar op de vorige plaat duidelijk werd dat een God niet loog, maken de heren opnieuw gebruik van dit thema. Dit doen ze vooral door kerkelijke tonen in de nummers te gebruiken of deze te gebruiken als een soort van liturgische lijm tussen de verschillende liederen.Lees verder ›

Samen met Horgmo (Ild) en Olivus (Nightspires) heeft de Zweed Michael Lang opnieuw een album in elkaar gestoken van zijn band Grimtone. Polaris is de titel. War Productions brengt dit album in een gelimiteerde oplage van honderd stuks uit, heb je liever de tapevariant dan moet je je richten tot Void Wanderer Productions. 38 minuten vol ruwe, rauwe, ijskoude black metal krijg je te verwerken.Lees verder ›

Het kan aan mij liggen, maar ik heb de indruk dat Grand Celestial Nightmare één van de topprioriteiten geworden is van de Nederlander Mories. Het artwork, de productie en de aandacht tout court die naar dit project gaan lijken mij net iets groter te zijn dan die er naar de andere 247 projecten gaan. De combinatie van nostalgie uitspuwende Zuid-Europese old school black metal met majestueuze orkestraties enerzijds en de kenmerkende, relatief subtiel gedoseerde, eigenzinnige toetsen (in verschillende betekenissen van het woord) die we kennen van Mories, maken de muziek voor vele luisteraars aantrekkelijk en toegankelijker. Ook nu weer.Lees verder ›

Het lijkt altijd of Amerikaanse hardcorebands meer aandacht krijgen dan hardcorebands van eigen bodem. Misschien is het de kwantiteit uit de Verenigde Staten die maakt dat deze bands meer ter sprake komen. Dat het niet aan de kwaliteit hoeft te liggen bewijst Adversary. Deze nieuwe naam is een samenwerking tussen leden van Redemption Denied en Hawser. Het Nederlandse platenlabel Blindsided Records brengt de eerste EP genaamd None Will Mourn uit.Lees verder ›

Pleurisharde death metal, soms heb je daar gewoon zin in. Niet teveel poespas, niet teveel technische frummeltjes, maar gewoon goed en stevig beuken en gaan. Het uit Amerika afkomstige Misery Index voldoet al meer dan twintig jaar aan deze eisen en levert met het nieuwe album Complete Control een “riff-gedreven aanval dat de spanning van de moderne toestand vastlegt”, volgens de bio. Het album dat volledig geschreven en opgenomen is in coronatijd. Een tijd die heeft bijgedragen tot de (atmo)sfeer. Collega Willem was aardig enthousiast over het vorige album, genaamd Rituals of Power en gaf het een hoge score. Eens kijken of Complete Control datzelfde niveau haalt of misschien wel overstijgt.Lees verder ›

De compilatie Crash! Bang! Wallop! is verplichte kost voor iedere Nederlandse en Belgische metallurg geboren na 1984, tenminste als je enige interesse hebt in een deel metalgeschiedenis van onze lage landenLees verder ›

Eyávbëg heette dit Fonsadera nog niet zo lang geleden. De Mexicaan achter dit éénmansblackmetalgebeuren, Vhéinzarm/M. A'he'cytäir, voelde dat het tijd werd voor iets anders. Als je kijkt naar de verwezenlijkingen van deze brave man begrijp je wel waarom hij nu en dan het geweer van schouders verandert. Macabre Damp omhelst zes ruwe, rauwe, ongepolijste blackmetalnummers die eigenlijk niet meer zijn dan een rebellie tegen onder andere de corrupte bende christelijke politieke honden. Alzo wordt dit toch neergeschreven in de meegeleverde erg korte biografie.Lees verder ›

De zon speelt ook een belangrijke rol voor de Franse band Helioss, zoals alleen al uit de naam mag blijken. Niet alleen de naam, maar ook op vorige albums (One With The Sun, Devenir Le Soleil) stond de zon hoog in aanzien. Op Contre Ma Lumière, alweer het vijfde album van het Franse duo, kleurt de band - geheel in overeenstemming met de titel - hun progressieve metal wat donkerder en onconventioneler in dan op vorige albums. Het tweetal - aangevuld met een sessiedrummer - houdt vast aan de combinatie van black en death metal, overgoten met symfonische elementen. De composities zijn, met een minimale speeltijd van zeven minuten, lang; slechts de twee laatste nummers op het album halen die tijd niet. De band zoekt binnen die zeven minuten naar afwisseling door te variëren met snelheid, invulling van de vocalen en instrumentatie (Les Ruines De L'Oubli).Lees verder ›

Een cassette uitbrengen op een underground label en verder geen sociale media hebben, kan dat nog in 2022? Nee. Maar From The Source van het Italiaanse Pyromancy is dan ook een album van 3 december 2021. Een onbekend gezelschap crusties is hier aan het werk om een echo na te bootsen van de eerste golf van black metal uitgebracht via War Productions uit Portugal.Lees verder ›

Deel vier van de verzamelaars die het Belgische Hell label op geregelde tijdstippen op ons loslaat. Deel drie, dat ik recentelijk besprak, had jammerlijk maar weinig echt extreme bands op de rooster staan. Hopelijk komt daar nu verandering in. En op het eerste zicht zit dat met bands als Skull Collector, Artefacts maar ook Kerbeross wel snor. Dit type verzamelaars is er dus eigenlijk voor één ieder wat wils. Ook nu is het weer een helse klus geworden om de achttien bands te beluisteren. Opnieuw niet in de slechte zin van het woord. Aan de formule wordt ook op dit vierde deel in de serie niet gesleuteld. Het zijn dan ook weer enkel Belgische en Nederlandse bands die de revue passeren. Ook niet gewijzigd, de professionele afwerking met CD en een extra A5 formaat boekje waarin je alle bandinfo kan terugvinden. Kort, krachtig en overzichtelijk, wat wil je nog meer.Lees verder ›

Soms heb je reviews van bands die je in je hoofd al hebt geschreven. Als je vervolgens in je administratie kijkt, blijkt het in de realiteit nog niet neergeschreven. Sorrowful Winds met het album Deny Reality was zo'n review. Deze Griekse band maakt progressieve power metal. De band bestaat al sinds 1991, maar de huidige line-up heeft geen originele leden meer.Lees verder ›

Vacuüm, leegte … hoe een Amerikaans tweetal erbij komt om een woord uit het IJslands als bandnaam (Tómarúm) te gebruiken, is me een raadsel. Dat het een verwijzing is naar een mentale leegte die achtergelaten wordt door extreem, emotioneel leed, vind ik dan weer veel interessanter. Brandon J. Iacovella en Kyle Walburn - samen vormen ze Tómarúm - gaan onderwerpen als angst, depressie, emotionele leegte en verlies dan ook niet uit de weg.Lees verder ›