Headlines

Een laatste nakomertje van mijn hand uit 2022, deze recensie over het Duitse Human Traces. Ze betreft een EP met de titel Akt I: Life To Die For welke in eigen beheer is uitgebracht door dit viertal muzikanten. Er is in eerste instantie maar bar weinig te vinden over deze lui. De bijgeleverde informatie vanuit de promo leert ons dat zanger Kyuho de voorgaande vocalist definitief heeft vervangen. Nou weet ik natuurlijk niet hoe de originele schreeuwlelijk het deed, maar ook zonder deze referentie kan ik wel zeggen dat Kyuho een aardig vocaal bereik heeft.Lees verder ›

Cantar is een Franse band die slechts kort in de underground actief was. De groep schopte het tot een promo in 1993. Destijds werd die in eigen beheer en op cassette uitgebracht. Bijna dertig jaar later komt er een cd uit op het - eveneens Franse - Chaoscibel label. Deze heruitgave is de eerste release op het label en tevens verkrijgbaar bij The Ritual Productions.Lees verder ›

Beyond Helvete, de band rond Natrgaard, maakte met het vorige werkstuk, MMXX, niet al te veel indruk op mederedacteur Remco. De black metal van de heer Natrgaard maakt een stevige knipoog naar Shining, Kvarforth's geesteskind, naar heavy metal en naar heel wat andere substromingen en zou, ik citeer, net daardoor te veel van de hak op de tak springen en te weinig consistent zijn. Ik ben benieuwd. Brengt de muziek op Anthem Of Decay iets anders?Lees verder ›

Wat ik tegenwoordig nog wel eens mis bij bands die op snijvlak van doom, sludge en hardcore begeven, is herkenbare songs maken. Vaak gaat het van riff naar riff, wordt er wat overheen gebruld met wat mokerslagen en er is weer een plaat ingeblikt. Vaak klinkt het fijn, maar bij nauwkeurige luisterbeurten blijft er weinig hangen.Lees verder ›

Heb je het tv-programma Masterchef wel eens gezien? Vast wel, of in elk geval een ander soortgelijke ‘real-life’ kookwedstrijd waarbij de tranen in de ogen van de deelnemers belangrijker zijn dan de uien die ze veroorzaakt hebben. En dan zie je assistent-nietmachine-manager Trudy met een blik van totale verstandsverbijstering vier ingrediënten bij elkaar donderen waarna er vijf minuten later in ‘real-time’ een drie sterren gerecht de oven uitkomt, waar een paar vetklepperige juryleden orgastische bewondering over uitspreken.Lees verder ›

Onhou is in de basis een sludge/doom band, met veel dreigende riffs, hoekige drums en intense zang. Zoals het hoort. Maar er gebeurt veel meer op deze plaat dan simpelweg het platwalsen van de argeloze luisteraar. Wat Onhou namelijk heel goed doet is een nummer interessant houden door de gekozen structuur en opbouw.Lees verder ›

Het Franse Penetrator gaat al mee van 1988. Op F.M. Extermination zijn voor het eerst de EP Now en drie demo's (Wishing, Just A Rehearsal en First Penetration) samengevoegd tot een leuke compilatie. Daarnaast staat er in de vorm van de Slayer-cover Black Magic een niet eerder uitgebracht nummer op.Lees verder ›

Eind december '21 bracht de Belgische groove/death metalband Virus Inhumanity een eerste EP uit: Infectious. Deze werd door Zware Metalen niet van een recensie voorzien. Het label stuurde toch een digitale promo naar onze burelen. Reden daarvan is dat Virus Inhumanity de nummers van de EP afgelopen zomer opnieuw heeft gemixt en dus Re-Infected verschijnt een half jaar na het debuut. We zien voorzien je vandaag van een dubbele recensie.Lees verder ›

"Communication is your ticket to success if you pay attention and learn to do it effectively.” Deze quote is afkomstig van Theo Gold - de auteur van Positive Thinking: Change Your Attitude, Change Your Life! - en wordt er bij menig managementcursus straf ingepompt. Nu hoef je dat soort cursussen echt niet te volgen om te weten dat heldere en tijdige communicatie een hoop onduidelijkheid voorkomt.Lees verder ›

Asgrauw, Sagenland, Meslamtaea, wat zegt jullie dat? Mij in ieder geval heel veel. Allen zijn dit bands waarin multi-instrumentalist en alleskunner Floris Velthuis één of meer plaatsjes inneemt. Recentelijk kregen we nog het uitstekende Meslamtaea album, Weemoedsklanken, in onze handen. En in diezelfde handen ligt nu het vervolg op het uitmuntende Galgenbrok-album uit 2021. Eén ieder die dit album niet heeft of nog niet heeft beluisterd zou eigenlijk stante pede moeten onthoofd worden of tenminste het schavot moeten opgesleurd worden.Lees verder ›

Deze donkere dagen lenen zich prima voor wat (soms sombere) overdenkingen. In een van die contemplatieve buien drong de gedachte zich op dat je, naarmate je ouder wordt, steeds minder dingen voor de eerste keer ervaart. Zo kun je maar een keer voor het eerst het smerig vervormde moerasgitaargeluid van Trevor Peres horen, of je laten wegblazen door de onmenselijke vocalen van John Tardy. Oudemannenzucht! Het brengt het risico met zich om een nieuwe Obituary als iets vanzelfsprekends aan te nemen.Lees verder ›

Het Limburgse (Nederland) Collision gaf er met de EP The Final Kill in 2020 de brei aan. Twee jaar eerder brachten zanger Wouter Wagemans en basgitarist Boris Janssen met hun andere band Defy The Curse een gelijknamige EP uit. Dat deden de heren in samenwerking met gitarist Harold Gielen (Legion Of The Damned) en drummer Bjorn Surminski. In dit kakelverse, nieuwe jaar brengt het viertal zijn eerste volledige album uit via Hammerheart Records dat niet geheel toevallig ook in Limburg gevestigd is.Lees verder ›

We hebben er maar liefst acht jaar op moeten wachten, op nieuw werk van Ahab. Maar zie hier, de doomgoden van de onderwaterwereld rijzen op uit de eeuwige diepte en doordrenken ons in de gitzwarte melancholie uit de diepzee. Beukend, als rollende golven die het strand bereiken na een stormachtige dag. Tegelijk bedrieglijk sereen, wanneer het water zo glad als een spiegel een zekere toegankelijkheid uitstraalt. The Coral Tombs is de vijfde langspeler van deze Duitse zeevaarders. Laten we er meteen vol induiken!Lees verder ›

Koning en Keijzer zijn terug! Ik schreef het al eerder. De Nederlandse trots van de melodische black metal komt met III. Het vervolg op het schitterende I en het uitmuntende II. De heren slagen er telkenmale in de sfeer en de tijden te doen herleven waarin we gewoon waren te luisteren naar het oudere werk van Dimmu Borgir of Old Man's Child. Zeker met deze laatste band zijn er toch wat raakvlakken. Verwijzingen naar platen als Born Of The Flickering of The Pagan Prosperity zijn duidelijk. Vandaar misschien ook de keuze, verwijzend naar de eerste band dan, voor een cover als bonustrack: Mourning Palace.Lees verder ›