Headlines

Het werd weer eens tijd voor een drie-akkoorden-spelende-band-met-een- plaat-die-een-en-dertig-minuten-duurt op Zware Metalen. Laat dat nou net het geval zijn met Swedish Woods van de, uit Zweden afkomstige, Manikins. Eerlijk gezegd kende ik de band niet. Toch is Swedish Woods het zesde album van dit Zweedse viertal. Het zal vast meer over mij zeggen dan over de band. Volgens het persbericht staat dit Zweedse garage punk ensemble vooral bekend om hun intense en energieke liveshows. Jammer dat ik op YouTube geen liveshow van de band kan vinden.Lees verder ›

Het Nederlandse No Dust Records heeft dit jaar een aantal mooie releases uitgebracht in het meer progressieve genre. Begin dit jaar bracht het label het sterke tweede album van Third Eye uit en afgelopen zomer kwam Anubis Gate met Interference, in mijn oren een van de beste progreleases van dit jaar. Met A Silent Symphony van Compass verrast het label wederom met een een sterke progrelease. Althans, ik ben erg verrast, maar blijkbaar heeft deze band in 2020 en 2022 al twee albums uitgebracht.Lees verder ›

Qua planning is alles een klein beetje uitgelopen, maar daar is dan toch uiteindelijk Leviathan III. Daarmee is de trilogie compleet. Het is echter geen concept, maar gewoon drie losse albums met elk een eigen identiteit. Zoals je misschien in het interview met Christofer uit 2021 hebt kunnen lezen, zou deze laatste uit de rij wat zwaardere nummers en progressieve nummers bevatten. Ook zouden er folk invloeden in zitten. Nou, daar heeft Christofer niets aan gelogen. Het album bevat zoveel verschillende elementen dat het absoluut het meest diverse album is van de drie, misschien zelfs wel uit de gehele carrière van de band.Lees verder ›

Als je het mij vraagt, kwam de beste EP die uitgebracht werd in 2021 van de hand van het Britse Sea Mosquito. Dit kleinood, dat bestond uit één imposant nummer met een speelduur van een kleine 23 minuten, was een indrukwekkende tour de force van een band die tot dan toe nog helemaal onbekend was. Althans voor mezelf en voor Zware Metalen. Fire, Magic & Venom was voor ons een eerste kennismaking met een band die zich liet kenmerken door een uniek, modern en zeer krachtig geluid, gepaard met een overtuiging en maturiteit die opmerkelijk is voor een relatief jonge band (de eerste release dateert namelijk pas van 2018).Lees verder ›

Ulvhedner speelt sinds 2003 oerdegelijke Noorse black metal met een pagan en folky onder- of boventoon. Nochtans is de band, opgericht door Svein Terje, geen veelschrijver. Zo is dit Fjosmetall dat uitkomt via Hellstain Productions nog maar album nummer drie. Het vorige plaatje Legd uit 2020 kon me niet helemaal bekoren en bleef te vaak vastplakken aan dezelfde ideeën. De uitvoering was echter wel meer dan degelijk te noemen. In ieder geval probeert Svein Terje u en mij opnieuw te overtuigen van het feit dat zijn zwarte hart wel degelijk goed klopt. Aan ons om daar een nuchtere en weinig beschonken oordeel over te geven natuurlijk.Lees verder ›

Het Finse Soul Incursion werd in 2020 opgericht en een jaar later dook men de studio in om een eerste single (Infernal End / Intracranial Form) op te nemen. Eind 2023 komt de eerste EP uit met daarop vijf gloednieuwe nummers. Drie van de vier bandleden speelden eerder in Grinding Fear en de helft van Soul Incursion is nog actief in Brainspoon. Voor Eternal Darkness werd wel een nieuw bandlid aangetrokken: Arttu Turunen houdt voor het eerst de drumstokjes vast.Lees verder ›

Het Amerikaanse label Closed Casket Activities herbergt wat fijne orkesten. De allstarband End is daar één van. In de gelederen vinden we onder andere frontman Brendan Murphy (Counterparts), producer en muzikant Will Putney (Fit For An Autopsy) en drummer en producer Billy Rymer (The Acacia Strain, The Dillinger Escape Plan). Muzikaal hebben de heren nog de meeste overeenkomsten met de oude band van de stokkenslijter: mathcore met kenmerkende hardcore invloeden. Of concreter: mix voor de beeldvorming gerust de lompheid van Knocked Loose met het spastische van The Dillinger Escape Plan. Na Splinters From An Ever-Changing Face (2020) is er nu The Sin Of Human Frailty.Lees verder ›

Quebec is een plaats in Canada waar al menig blackmetalband zijn roots heeft gevonden. Zo ook dit Sombre Héritage, dat opnieuw via het Canadese Sepulchral Productions een nieuw album uitbrengt. In 2020 bracht hetzelfde gezelschap een ijskoude melodische blackmetalplaat aan de man en vrouw met als titel Alpha Ursae Minoris. Het debuutalbum scoorde erg hoog als ik het me nog goed kan herinneren. De heer Exu heeft volgens verschillende andere bronnen wat extra volk rond zich geschaard om nu de opvolger, Inter Duo Mundi, te maken. Het is alweer een poosje geleden dat ik een release van een Canadese blackmetalband onder de loep nam. Het moet de samenwerking geweest zijn tussen Funeral Fullmoon en Nocturnal Prayer. Een potje ultrasmerige vuile black metal bleek dat te zijn. Van de heer Exu verwacht ik een net wat andere insteek. In ieder geval heeft de brave man niet direct gezorgd voor een videoclip, een lyric-video of iets waarmee ik dit zwart-witte schrijfsel zou kunnen opvrolijken. Het zij zo.Lees verder ›

Na alfa en beta komt volgens het Argentijnse avantgarde blackmetalgezelschap Psicosfera, Summa Negativa. Tja, wie had nu verwacht dat we gewoon het alfabet zouden aflopen, niemand toch? In ieder geval stel ik het meteen helder: deze Argentijnen hebben onderdak gevonden bij Lavadome Productions. Dat is dezelfde platenboer als deze van Somniate. Wat wil dat zeggen? Nu, als de Argentijnen evenveel passie en vuur in hun extreme muziek gestoken hebben als onze Tsjechische vrienden in Somniate, dan kan ook deze plaat, Summa Negativa, met een positief puntensaldo beoordeeld worden.Lees verder ›

Hail The Sun! Deze Californische progressieve post-hardcoregroep is al jaar en dag één van de sterkhouders in het genre. Het is een baken van licht in een genre dat gekenmerkt wordt door het komen-en-gaan van bandleden, schandalen en hevig druggebruik. Niet enkel is de line-up van de groep consistent gebleven sinds zijn conceptie in 2009 - enkel drummer Allen Casillas werd in 2017 toegevoegd omdat de zanger niet langer live bij alle nummers nog achter de kit kon plaatsnemen -, maar is de band ook voorbij collega's in het genre gegroeid en weet het in 2023 nog steeds fris en vooruitstrevend te klinken. Ok, van de saus is de band niet afgebleven, maar vergeleken met tijd- en genregenoten zijn het communicantjes.Lees verder ›

Dit jaar is er een meer dan uitstekende reden waarom ik me graag diep in mijn jas, met mijn kraag hoog opgetrokken en een muts om het koppie te beschermen, door de kou begeef en de aankomende winter welkom heet. Eind november is de soundtrack voor de winter gearriveerd... The Rime Of Memory is de titel van het nieuwe album van het uit Minnesota (Verenigde Staten) afkomstige Panopticon. En dat maakt me toch een indruk. Wat je te wachten staat? Ga er maar eens goed voor zitten.Lees verder ›

Als je opkijkt naar iemand, als je een fan bent van iets of iemand, dan trachten sommigen nog wel eens zo veel mogelijk op die iemand of dat iets te gaan gelijken. Zo ook dit Amerikaanse Cerulean. Het ligt er vingersdik op dat de heren van Cerulean fan zijn van en opkijken naar Deathspell Omega. Het gaat zelfs zo ver dat ze niet alleen de songstructuren en nummers, maar ook het hele geluid ten tijde van Paracletus/synarchy Of Molten Bones wensen te benaderen op hun eerste EP, genaamd Carrion Angel. Dat is allemaal wel goed en wel, maar een eigen tronie, een eigen gezicht is toch wel obligaat in mijn ogen. Aan kopiepoezen en -katers heb ik toch een broertje dood en een zusje vermist.Lees verder ›

Skuld is het laatste deel van een drieluik. Een drieluik dat de vier heren van het Duitse Nornir de trilogie van de Three Nornes hebben genoemd. De veelal Noorse geïnspireerde black metal van dit quartet smelt ook wat samen met folk elementen en vertelt op tekstueel vlak verhalen over het einde van de wereld en hoe we daar naar leven. De vorige delen werden echter nooit door ons geliefkoosde onlinemagazine opgepikt. Tja, kan gebeuren natuurlijk. Er komt zo veel op je af en als Duitsers Noorse black metal gaan spelen dan geraak je soms het spoor wel eens bijster. Op zich is het niet gek we kennen ook Duitsers die Finse black metal spelen. Het toont alleen maar aan dat er een enorme kruisbestuiving is. Iets wat ons geliefde extreme metalgenre naar mijn bescheiden mening alleen maar ten goede komt.Lees verder ›

Alle gekheid op een stokje. Zo zou je de combinatie van ruwe, rauwe black metal met retro- synth en darkwave kunnen noemen. Diegene die voor deze fusion verantwoordelijk is, is het Ecuadoriaanse Avrae Lvnae. De plaat kreeg de wat mistige titel Ntdd Strl. Als je gaat kijken naar de songtitels lijkt het wel een vorm van een code te zijn. Een code die je de toegang geeft tot een andere of meerdere dimensies. In de line-up van dit Ecuadoriaanse gezelschap vinden we natuurlijk niemand minder dan Wampyric Strigoi terug de man die bijna eigenhandig, dat zal wel wat overdreven zijn maar toch, de lokale blackmetalscene het leven inblies met al zijn bands, projecten en ik weet niet wat nog. In ieder geval is het teveel om op te noemen.Lees verder ›