Headlines

Een Israëlische band die zich richt op thema's als broederlijkheid, geloof en politiek. Dan krijg je vandaag uiteraard een vloedgolf aan commentaar over je heen. Orphaned Land werd/wordt wat door het slijk gehaald met de oorlog in Gaza en het is logisch dat er wat luisteraars uit onder andere Arabische landen afhaken omwille van de keuzes van de band. Op zich halen ze nog steeds hun waarden uit het verleden aan: broederlijkheid met het Palestijnse volk (maar niet met Hamas) en het feit dat het geloof moet oproepen tot die broederlijkheid. 'All Is One' blijft hun officiële standpunt dus.Lees verder ›

Ik lust niet wat jij lust en vice versa. Dat is iets wat ik wel eens tegen mijn moeder zei aan de avonddis wanneer er iets weinig defineerbaars op mijn bord belandde. Toch opeten bleef dan toch steevast het devies. Och ja, ik ben er uiteindelijk niet aan overleden dus giftig zal dat spul niet geweest zijn. Waarom deze intro? Goh, gewoon iets waar jij graag naar luistert moet per definitie voor d'ander (stipuleerde Hans Teeuwen ooit) ook niet zo zijn. Ik merk op dat collega Henri de vorige plaat van dit Australische duo Sylvan Awe met name het album Transcend niet zo heel lekker vond. Van mijn kant moet ik opwerpen dat die blackmetalplaat nog wel eens vaker de revue passeert op mijn draaitafel en me dus aardig kon/kan bekoren. Een 65/100 is natuurlijk niet slecht in de ogen van een student, maar in de oren van een muzikant heb je toch liever wat hogere punten.Lees verder ›

Het is duidelijk dat Sonic Mojo niet de wilde energie uitstraalt van het live album uit 1977 maar dat zal ook de bedoeling niet zijn van de Foghat-leden. Nee, met dit album levert de band een uitstekend bluesalbum af, wars van alle tendensen en nieuwe (al dan niet harde) muziekstijlen. Aanrader voor de liefhebber!Lees verder ›

Het Franse Mourning Dawn vermengt zijn doom graag met wat black. Of zijn black graag met wat doom, het is maar net vanaf welke kant u het bekijkt. Ik zou er na de eerste luisterbeurten vooral de laatste typering aan toebedelen. Maar eigenlijk boeit het allemaal niet zoveel, wanneer u muziek in de midtempo en tragere regionen kunt waarderen. Voeg er nog wat dark metal aan toe en u krijgt een aardig idee van het geluid wat de Fransen te bieden hebben gedurende The Foam of Despair.Lees verder ›

2023 mag dan voorbij zijn, maar dat wil niet zeggen dat alle goede albums van het afgelopen jaar hun welverdiende plekje op Zware Metalen gekregen hebben. Één van de albums die wat mij betreft nog echt ontbrak, is A Dark Euphony: het tweede album van de Nederlandse symfonisch-alternatieve band Blackbriar.Lees verder ›

Wanneer je als muzikant tijdelijk of helemaal stopt met muziek maken, dan gaat de roeping vroeg of laat toch weer aan je knagen. Iedereen die een instrument bespeelt, zal dat gevoel herkennen en dit beamen. Eind 2021 besloot gitarist en zanger Michiel Jorissen dat de gitaar lang genoeg voor sier aan de muur had gehangen. Zodoende begon hij, puur voor de lol, weer wat te musiceren. Al snel zat de flow er goed in en stonden er vier uiteenlopende songs op papier. En wat is dan de volgende stap? Juist: het podium op en gaan met die fucking banaan! Nu - halverwege januari 2024- is daar de eerste EP van het Antwerpse Dusk One.Lees verder ›

Terwijl het jaar 2023 zijn slokakkoord speelde, pakte Skiltron nog even zijn oorlogsdoedelzak uit de kast om ten strijde te trekken. De heren zijn inmiddels gehard in de strijd, want met Bruadarach presenteren zij hun zesde langspeler. Skiltron is overigens een Argentijnse band die in Finland woont maar Keltische power metal maakt. Het hart van de doedelzak klopt dus niet alleen in Schotland.Lees verder ›

Hoe mooi is het om mijn recensiejaar 2024 te beginnen met een album waar ik het grootste gedeelte van 2023 naar heb uitgekeken, namelijk de nieuwe Splitknuckle. Afkomstig uit het Engelse Essex is daar dan eindelijk de opvolger van het in 2016 verschenen debuutalbum Ignorance Breeds. In de tussentijd is de luisteraar nog wel verwend met twee EP's waarvan Innocence Bleeds uit 2018 nog altijd een vijftrapsraket van ongekend harde klasse is. Ik kan echter niet snel genoeg krijgen van de hyperactieve doch catchy beatdown van deze vrolijke Engelsen dus nieuwe moshmelodieën zijn altijd welkom.Lees verder ›

Het Amerikaanse Imperialist presenteert hier zijn tweede EP genaamd Quantum. De eerste EP dateert van 2015 en werd opgevolgd met twee volwaardige platen. Beide uitgebracht via Transcending Obscurity Records en zo ook deze EP. Imperialist is een viermansformatie en speelt snelle melodieuze black metal met science fiction als thematische basis.Lees verder ›

Morgue Terror is een deathmetalband uit de koude, besneeuwde stad Buffalo, New York, de stad die legendarische bands als Cannibal Corpse, Malevolent Creation en Baphomet voortbracht. Het duo, bestaande uit Dave en Steve, deelt een gezamenlijke passie voor extreme metal, wat op zijn beurt leidde tot de oprichting van Morgue Terror. De absurde horrorfilmreeks Terrifier dient als inspiratie voor de band en diens zelf getitelde debuut- EP.Lees verder ›

Heren, dames en anderen wat krijgen we nu! Aihos, een Finse blackmetalmachine die ons in het verleden al liet kennismaken met hun ultrasmerige ondergrondblackmetal, is terug en ditmaal niet met een EP, zoals Ikuisuuden Suojaan in 2017, maar met meteen een volledig nieuwe plaat getiteld Sarvipää, die aldus het in 2019 uitgebrachte Hävityksen Maa opvolgt. Ik dacht dat deze nog jonge horde op stal zat bij een sublabel van Regain Records (met name Helter Skelter Productions) maar ik blijk me te vergissen. Aihos staat weer helemaal alleen op de blackmetalwereld want op de facebookpagina van de band lees ik dat de band op zoek is naar een nieuwe platenboer. Jongens toch, er moet toch wel ergens iemand te vinden zijn die deze ultrasmerige maar o zo lekkere black metal op Finse leest geschoeid durft uit te brengen op één of andere fysieke geluidsdrager, of vergis ik me?Lees verder ›

De Duitsers van Soulprison leveren met Lucid Nightmare hun tweede EP af. De band timmert gestaag aan de weg, getuige optredens op onder andere Return To Strenght Fest en als support van Get The Shot en Guilt Trip. Met laatstgenoemde band heeft de band ook een tour afgerond.Lees verder ›

Als ik goed ben ingelicht is de Zaqqoum een boom die volgens de Koran uit de islamitische Hel, Jehannam, groeit. Zaqqoem is echter ook een Nederlands duo dat met ...And Winter's Dregs Made Desolate een derde EP uitbrengt. Dit duo bestaande uit Sha en G. Zezax heeft Noord-Brabant als uitvalsbasis. Het duo wenst zich te inspireren op de cultband Abruptum, een blackmetalband die begin jaren '90 toch behoorlijk in de koude kleren kroop met hun muziek, maar ook met hun donkere kijk op de wereld.Lees verder ›

Virus Inhumanity kwam begin 2023 al eens voorbij met een geremixte versie van Infectious. Ik sprak destijds de hoop op een volledig nieuw album uit en zie daar, op de valreep van het nieuwe jaar, is daar The Black Face Of Death. Het schijfje wordt vergezeld van een biografie waarin de band wordt voorgesteld middels een mythe die beschrijft dat vijf psychopathische wetenschappers in 2019 bij elkaar kwamen om een virus te verspreiden. De proefbuizen werden in het laboratorium gevuld met groove- en death metal hetgeen een besmettelijk en giftig virus oplevert dat mensen in en zombie-achtige staat brengt waardoor ze zich enkel moshend voort kunnen bewegen.Lees verder ›

Het Franse vierkoppig mathmetal, avant-garde, experimenteel monster genaamd Ni komt in de laatste twee weken van 2023 nog een gooi doen naar de jaarlijstjes. Moedig. Mensen met een neus voor obscene jazz, gepuurd uit enkel de vochtigste en meest lugubere gaten, zijn ongetwijfeld bekend met de ni-che - snap je? - die Ni voor zichzelf heeft uitgegraven. Voor fans van The Dillinger Escape Plan, Botch, Shining, Poly-Math, Dub Trio en al dat lekkers.Lees verder ›