Een nieuwe plaat van het Ierse God Is An Astronaut kan er steeds wel in. Met trouwe regelmaat gooit de band twee jaar na Somnia, een plaat die we gek genoeg gemist hebben bij de bespreking op Zware Metalen, een opvolger op de rooster. Op zich geen ramp, aangezien je wel weet wat er op je af zal komen, wat niet betekent dat een release inwisselbaar wordt. Deze band timmert al jaren aan een uniek pad van kraut, spacerock en post-rock, dat in vergelijking met het eerdere werk met meer vuur en afwisseling gebracht wordt.
Van die vertrouwdheid valt te smullen op Embers. De gebroeders Kinsella presenteren van meet af aan een briljante gelaagdheid op Apparition. Post-rock met een verhaal, waar je stelselmatig in opgenomen wordt en die voorzichtig losbarst halverwege de track. Met Falling Leaves krijg ik het gevoel dat de heren zelfs wat naar de zomertips van Alcest hebben geluisterd: je verdwaalt in een soortgelijk luilekkerland met zelfs riffs die erg aanvoelen als die van Neige. Een contrast met het hardere werk van de plaat. De titeltrack Embers is mogelijk de meest geladen track van het geheel, met heel wat distortion, maar ook intrinsiek met de meest complexe experimentele rock. Anders dan Oscillation waar de band wel stevig rockt, maar minder gewaagd is in de presentatie.
Odyssey verdwijnt los mijn playlist in met zijn zoete timbre, atmosferische opbouw en verdere explosies, gebracht op een Arabisch getinte melodie. Een lekker baslaagje ook om te volgen doorheen dit meesterlijk opgebouwd nummer. Het is duidelijk dat de bas bij dit trio niet zo maar wegzinkt op de achtergrond maar een grote rol blijft vervullen. Het enigmatische Heart of Roots is een paar andere mouwen: minder traditioneel van opbouw, met een begeleidende baslijn, gaandeweg wat knap pianogemanoeuvreer en een zweverige jamsessie om de track af te sluiten. Wonderbaarlijk nadat je het een paar luisterbeurten gegund hebt.
Nog een speciale vermelding gaat uit naar de samenwerking met celliste Jo Quail, die zich uit in de nummers Realms en Prism. Op Realms uit zich dat in ambient die zich als een dreigend onweer boven een zomerse warmte voltrekt. Op Prism krijg ik eerder een oud Porcupine Tree-gevoel, met synthpartijen die een zekere melancholie uitstralen. Een mooie overgang naar het rustgevende Hourglass dat de afsluiter vormt.
Meesterlijk, opnieuw. Je weet bij God Is An Astronaut steeds wel wat je te wachten staat en toch blijft het verbazen. Je beluistert het en bevindt je telkens op ongekende hoogtes, verdwaald in een wonderlijk landschap. Mooi om de overgang van de zomer naar de herfst te maken en de jaarlijstjes aan te dikken.
Score:
85/100
Label:
Napalm Records, 2024
Tracklisting:
- Apparition
- Falling Leaves
- Odyssey
- Heart of Roots
- Embers
- Realms
- Oscillation
- Prism
- Hourglass
Line-up:
- Torsten Kinsella – Zang, gitaar, synth
- Niels Kinsella – Bas, gitaar
- Lloyd Hanney – Drums
Links: