Headlines

De bandnaam Dissimulator zal hoogstwaarschijnlijk bij niemand van u direct een belletje doen rinkelen. Maar wanneer ik u vertel dat de bandleden van deze nieuwe Canadese sci-fi death/thrashband afkomstig zijn van onder andere Chthe'ilist, Beyond Creation en Atramentus bent u hopelijk bij de les. De funeraldoomadepten (Atramentus) moet ik wel direct naar een ander oord verwijzen, want daar staat deze band ver vanaf. Na de demo Warped (2021) is het hier te bespreken debuut Lower Form Resistance het opvolgende wapenfeit.Lees verder ›

Litosth komt uit Brazilië en bestaat uit twee oudgedienden, zoals dat zo vaak mooi wordt neergeschreven. Cesariana is album nummer drie voor dit duo, dat voorheen actief was in heel wat ander blackmetalgeweld en de lokale ondergrond in Latijns-Amerika toch wat mee gevormd heeft. Ik som even op: Patria, Mysteriis, Swords at Hymns, Dark Celebration en I Gather your Grief. Litosth brengt black metal, meer nog melodische black metal, op geheel andere wijze. Dit volgens het promoschrijven ten minste.Lees verder ›

Cariosus is een relatief jonge band uit Chicago, die met Will, Until Beauty zijn eerste langspeler op de wereld loslaat. Of ja, relatief jong. De band bestaat als sinds 2014 en heeft er dus enige tijd over gedaan om de muziek vast te leggen. Of ja, band: volgens de overlevering bestaat de formatie uit enkel een zanger/basgitarist en een gitarist. Volgens diezelfde informatiebron wordt de muziek aangeprezen als melodische death metal. Een snelle luisterbeurt maakt vrijwel direct duidelijk dat deze categorisering niet helemaal juist is. De muziek is in grote lijnen meer een mengelmoes van deathcore en thrashy death metal, met invloeden uit melodische hoek en het technische spectrum. Laten we daar wat verder induiken.Lees verder ›

Niks vreemds aan verhuizen natuurlijk. In mijn leven ben ik ook al een paar keer van stekkie gewisseld, deels getriggerd door opleiding dan weer werk of andere zaken. King Demogorgon deed dit ook. Ik weet wel niet wat zijn beweegredenen waren. Misschien was het gewoon een geniale ingeving vanuit muzikaal oogpunt om te verhuizen van Portugal naar de Verenigde Staten van Amerika. Nu, het zal me worst wezen waar de brave man vandaan komt of hoe hij er uitziet en wat hij doet om zijn boterham te verdienen als de muziek die hij maakt maar vies, vuil, smerig, ruw, rauw, goor en vettig klinkt. Kijk, daar moet dit Sardonic Witchery die met dit Barbaric Evil Power al wel weer aan plaat vier zit, geen enkele moeite mee hebben.Lees verder ›

Twee jaar geleden liet de zeskoppige formatie van het Andorraanse Persefone een machtige plaat op de mensheid los genaamd Metanoia. De band tourde er nadien ook lustig op los en mocht samen met interessante namen zoals Ne Obliviscaris het podium delen. Nu is het tijd voor onbekende taal, oftewel Lingua Ignota deel één. Deze EP heeft vijf nummers meegekregen die - traditioneel volgens progrecept - in gezamenlijkheid nog 'gewoon' even tegen de dertig minuten aan klokken.Lees verder ›

Stel je voor. Het is koud en kil en de ochtenddauw druppelt op je hoodie, op je kap. Je staat je sterke ochtendkoffie te drinken op een piepklein balkonnetje van een hotelkamer ergens in Oost-Europa. Het bed was toch niet wat je ervan verwacht had na een eerste inspectie en je hebt maar moeilijk de slaap kunnen vatten. De douche sputterde en spetterde. Het water kreeg evenmin de juist temperatuur hoe je ook aan de wieltjes draaide die gemonteerd bleken aan een wat roestig ijzerwerk.Lees verder ›

Het Franse Necrowretch bestaat vijftien jaar en Swords Of Dajjal is het vijfde album. De voorbereiding op het opnemen verliep deze keer (noodgedwongen) anders. Door de COVID-pandemie lag alles stil qua toeren. Het gaf deze heren wel de kans om het schrijf- en opnameproces dit keer anders aan te pakken: er werd uitgebreid de tijd genomen voor het componeren en voordat de definitieve versies van de nummers werden opgenomen, werden eerst demo's gemaakt die uitgebreid werden geëvalueerd. Ook werd er meer dan eerder de tijd genomen om aan een goed geluid te werken. Het resultaat is Swords Of Dajjal geworden.Lees verder ›

Wat een artwork! Dat is hetgeen me in eerste instantie opvalt op het vijfde album van dit Russische paganblackmetalgezelschap Drunemeton. Tir Nan Og, want zo heet dat album, heeft van de heer Adamovic Marko een impressionant artwork en dito lay-out meegekregen. Godsherejezussatanskinderen nog aan toe!Lees verder ›

Soms dan komt er wel eens materiaal voorbij waarbij ik al het voorgevoel heb dat het wel eens te indrukwekkend zou kunnen zijn om onbesproken te laten. Hierdoor zit ik dan ook niet zelden verstoken met een plaat die de middenmoot nauwelijks weet te ontstijgen. Tja, risico van het vak, hoor ik u denken. En daar heeft u ongetwijfeld helemaal gelijk in. Desondanks kon ik het niet laten om een album met de titel Svartr Sól (Zwarte Zon) aan mij voorbij te laten gaan. En toen ik constateerde dat mijn collega's het plaatwerk net iets te lang links lieten liggen, sloeg ik toe en schreef ik mij in voor deze promo. Seid zou zomaar eens de uitzondering op de regel kunnen zijn.Lees verder ›

De hardcorescene van de Lage Landen is niet zo groot en onder het motto durf te vragen besloot het Belgische Becoming A.D. zich eens aan mijn bureau te melden. Met alle vriendelijkheid en bescheidenheid vroeg de band of ik Shedding Skin van een oordeel wilde voorzien. Tja, ik ben eerlijk gezegd wel gevoelig voor vriendelijkheid gemixt met wat lef. Tel daarbij op dat voor het beoordelen van eigen bodem afkomstige hardcore wij bij Zware Metalen de schrijfhand niet omdraaien. Zodoende recenseer ik voor zover ik weet de eerste Belgische hardcore EP van 2024.Lees verder ›

Een ferme rock ‘n’ roll muilpeer: die wordt je met plezier op je bakkes uitgedeeld door de brutale Belgische rockers van The Sonic Redemption op hun zeven nummers tellende gelijknamige debuut-EP, alleen uitgebracht op streamingplatformen. “Predikers van high-octane rock ‘n’ roll”, noemen ze zichzelf.Lees verder ›

De black metal die ons uit Hongarije wordt gebracht is niet van het type blastbeats-met-dissonante-riffs-en-een hese-scream-dan-zal-het-wel-goed-zijn. Nee, opener Ash In Mouth breekt al geen snelheidsrecords en het daaropvolgende In The Labyrinth Of Musty Walls is eerder slepend en traag te noemen. Oh, en atmosferisch... Een niet onbelangrijk gegeven bij black metal. Neem bijvoorbeeld een nummer als Frozen Spheres Of The Deepness. Het begint met een akoestisch intro met wat windvlagen erover heen. Als het dan losbarst, steekt er een muzikaal gure wind op die de orkaankracht niet bereikt maar wel dusdanig op je inbeukt dat je als luisteraar omver geblazen wordt door alles wat er aan rondvliegend puin (lees: melodie, agressie en haat) wordt meegevoerd.Lees verder ›

Slechts eenmaal passeerde de Italiaan Luigi Soranno van Arcane Tales met zijn plaatwerk op de burelen van Zware Metalen. Tales from Shàranworld werd door collega redacteur Dypfrys opgepakt en gerecenseerd. Hij gaf het album met 67 punten het predicaat middenmoter. Nu, zo begin 2024, is het tijd voor het zevende album van de man die alles voor eigen rekening neemt. Dat was zo en dat blijft zo kennelijk. Evenals het feit dat Broken Bones nog steeds het label van dienst is.Lees verder ›

Restos is een EP waarvan de titel zich eenvoudigweg laat vertalen als "Restjes". Zijn dit dan een viertal nummers die over zijn gebleven na het door ons gerecenseerde derde album The Distance That Made Us Cold (2016)? In 2012 recenseerden we overigens ook al het tweede album In Harmonic Entropy van de Portugese band Karnak Seti. In 2021 volgde er dan nog een EP met de titel Deadend en nu, drie jaar later, is het dus tijd voor het hier te bespreken Restos. Hopelijk vormen deze EP's de opmaat voor een nieuw volwaardig album. Aan mij de nobele taak om Restos te recenseren.Lees verder ›