The Sonic Redemption – The Sonic Redemption

Een ferme rock ‘n’ roll muilpeer: die wordt je met plezier op je bakkes uitgedeeld door de brutale Belgische rockers van The Sonic Redemption op hun zeven nummers tellende gelijknamige debuut-EP, alleen uitgebracht op streamingplatformen. “Predikers van high-octane rock ‘n’ roll”, noemen ze zichzelf.

Nou dat kan kloppen. Want boegbeeld van deze Oost-Vlaamse band is zanger/bassist Dominique De Vos die je nog kunt kennen van het redelijk ruige Southern Voodoo. En hij brengt nu voor mekaar waar menig rock-papa naar hunkert: in een band spelen samen met zijn zoon. In dit geval Jelle (op gitaar). Als invloeden vermelden ze een ruim scala aan bands, gaande van Mötorhead over The Replacements en Dr. Feelgood tot Ramones en Status Quo.

The Sonic Redemption - band

Nu ik toch Ramones vermeld: deze debuut EP is een ode aan de Ramones in die zin dat iedere song in exact hetzelfde tempo is als respectievelijk de eerste zeven nummers op de Ramones debuutplaat. En om het nog wat spannender te maken zijn die zeven nummers ook in dezelfde toonaard geschreven.

Nu, ik ben muziek-technisch niet onderlegd maar als gewone luisteraar valt die Ramones-link me totaal niet op. Het is geen gabba-gabba-hey gedoe dat in je gezicht wordt gegooid, maar vrij gevarieerde rock/hardrock/punkrock. Voor gitaarsolo’s ben je helemaal aan het verkeerde adres.

Vooral opener en eerste single Cities Of The Black Sun getuigt van dat punkrocksfeertje. Een heel potig nummer met een Chuck Berry riff-je, een bijtende drum maar ook een melodieus achtergrondkoortje. Slim om dit als eerste nummer te zetten. Ik had verwacht nadien nog meer dergelijke pure nummers zonder veel poespas te krijgen. Een soort van The Carburetors album, of Nashville Pussy of Peter Pan Speedrock. Maar dat is niet het geval. Het blijft gaan om rock ‘n’ roll maar toch iets genuanceerder dan verwacht.

Johnny 23 is bijvoorbeeld een heel vrolijk klinkend meerstemmig nummer waarin je in de gitaarsound effectief wel die verwijzingen hoort naar The Replacements. Dat is nog veel meer het geval in Retropolis trouwens, maar dat krijgt dan wel een lel van een beukrefrein als extraatje. Ook The Soft Gun kent die Replacements-gitaarklank maar krijgt er wel nog enkele laagjes bovenop. Gelukkig maar.

Beetje vreemde eend in de bijt is Gods Of The Nebula met het trage, net niet vals klinkende intermezzo. Een nummer dat zeker je aandacht verdient, is Dream Machine. Green Day in een welriekend sausje van rock ‘n’ roll sauzen gedipt! Ik zie de vuistjes live al omhoog gaan bij dat nummer. Madcap Doctor leunt dan weer heel dicht aan bij 70’s power- en glamrock, inclusief koebel.

Veelbelovende EP is dit van The Sonic Redemption. Zelf ben ik nooit fan geweest van de sound van The Replacements. Maar als recensent moet ik daar abstractie van maken. Blijft over: een heel energiek punk- en garagerockend debuut dat smeekt om live meegekeeld te worden. Feestje gegarandeerd! En als ze zich focussen op het hardere en snellere werk, worden ze in de toekomst nog beter!

Label:

Catfight Entertainment, 2023

Tracklisting:

  1. Cities Of The Black Sun
  2. Johnny 23
  3. Dream Machine
  4. Madcap Doctor
  5. Gods Of The Nebula
  6. Retropolis
  7. The Soft Gun

Line-up:

  • Dominique De Vos – Vocalen, bas
  • Jelle De Vos – Gitaar
  • Bram Decrock – Drums

Links: