Headlines

De Duitsers van Farsot zijn wel eens eerder op onze website gepasseerd. Debuutalbum IIII werd in 2007 uitgebracht en van een recensie voorzien. Nadien volgde Insects in 2011, maar deze plaat bleef bij ons onbeschreven. Fail·Lure uit 2017 daarentegen werd wel met een schrijfsel door collega-redacteur Yves Pelgrims gewaardeerd. Voornaamste kritiek in zijn recensie was toch wel dat de nummers wat langgerekt van aard waren en weinig beklemmend. Of, zoals hij het eerder benoemt: "De band werkt zelden naar een climax toe". Misschien lagen de verwachtingen na een niet-productieve periode van zes jaar ook wel wat aan de hoge kant. Evengoed hebben we nu wederom zeven jaar moeten wachten op deze opvolger Life Promised Death. Akkoord, tussentijds ontvingen we nog een split met die gast van Coldworld onder de naam Toteninsel welke door collega redacteur Clemens Schaap werd opgepakt.Lees verder ›

Herfstdood is een relatief nieuwe speler in de Nederlandse blackmetalscene. Bezieler A. is dat zeker niet. Zo bestiert hij onder andere ook - onder diverse pseudoniemen - de muzikale entiteiten Wapenveld, Jordskaelv, Duister Maanlicht volgens de aangeleverde promotekst. Niet voor niets is dit heerschap al bezig met het maken van black metal sinds 1999, waarbij het label van dienst ook een eigen label is, namelijk SneeuwStorm Produkties. Dat brengt dan ook de de cd en het digitale album uit. The Shrouded Winter zorgt voor de uitgaves op tape voor de liefhebbers. Dat gezegd hebbende is het eerste wapenfeit, een split met de titel Vergeten en vergaan tezamen met het Amerikaanse Hikikomori ons ontgaan. We moeten het dus op Zware Metalen doen met het eerste volwaardige album Lijdensweg. Lees verder ›

In 2013 schreef collega redacteur Bart Alfvoet nog over het laatste volwaardige album A Nest of Ravens in the Throat of Time van het Amerikaanse Obsidian Tongue. In eerste instantie horen we introspectieve black metal die ergens het midden weet te houden tussen Cascadian black en meer Canadees geaarde black metal. Zoals de heer Alfvoet al schreef een kruising in het verlengde van een band als Wolves In The Throne Room en een aantal progressieve post-blackmetalbands uit Noord-Amerika - ik denk dan zelf bijvoorbeeld aan een band als Yellow Eyes, al schuren die ook wel tegen het Cascadian gebeuren aan -. Enfin, laat ik eens ophouden met het stempeltje te drukken.Lees verder ›

Met Onslaught Kommand treffen we ogenschijnlijk een band die nog in de kinderschoenen staat. De nog onbekende Chileense band bracht in 2022 via Godz ov War Productions zijn zelfgetitelde demo uit. Dit jaar volgt er naast deze EP ook nog een split met het Peruaanse Rito Profanatorio, maar dit werk heeft de burelen van Zware Metalen nog niet bereikt. Dit Visions of Blood and Gore als zijnde een EP bestaande uit een viertal nummers wel. Het is tevens de eerste kennismaking met de band op Zware Metalen. Het vierde nummer van deze relatief korte schijf is overigens een cover met de titel Dead Body Love (Pungent Stench).Lees verder ›

Święta Krew (heilig bloed) is misschien een wat vreemde titel voor de tweede plaat van het Poolse kwintet onder de naam Sacrofuck. Maar als we ons bedenken dat het debuut Ekstaza upodlenia - de extase van vernedering - is genoemd, zal het toch wel goed zitten met deze goorlappen? De speelstijl is onherroepelijk death metal. In zijn beginjaren, 2009, was het thematisch gore, ofwel bloed, pus en allerlei perversiteiten. Hoe de band op zijn debuut klonk weet ik eerlijk gezegd niet, maar thematisch gezien is er schijnbaar wel een verschuiving richting seriemoordenaars en mentale afwijkingen. Niets onmenselijks is deze deathmetalband vreemd, althans zo lijkt het. De plaat omtrent het heilige bloed is wel de eerste die op Zware Metalen is geraakt.Lees verder ›

Goddomme wat is dit nu weer, is mijn eerste gedachte wanneer ik lees dat Unsouling death metal en darkwave met elkaar tracht te combineren. Los van elkaar of samen in één formule? Nou ja, eigenlijk allebei wel, zo is mijn eerste conclusie na de eerste luisterbeurten van het debuut Vampiric Spiritual Drain. Gegrepen door het concept van voorman A.S. die nog het meest gekend is van zijn werk bij het Amerikaanse Feral Light geef ik zijn nieuwe band, project of wat dit dan ook mag zijn, een kans.Lees verder ›

Uit Ecuador komt dit black/doom duo Niphredil dat zich laat bijstaan door twee sessiemuzikanten. at hier wordt aangeleverd is de debuutplaat getiteld The Final Star. Het ziet er allemaal heel propertjes uit. Meestal krijg ik ranzige zaakjes opgestuurd uit Zuid-Amerika. Dat gaat dan om vuile blackmetalplaatjes die werden opgenomen in een vochtige, overwoekerde garage of met behulp van één microfoon ergens in een repetitiehok. Dit plaatje oogt in ieder geval al heel anders en vermoedelijk zal het ook anders klinken. Ondanks het feit dat de band al bestaat sinds 2014 is dit nog maar release nummer twee. Goed genoeg, moeten de Portugese vrienden van Prophetical productions gedacht hebben.Lees verder ›

'Het zit hem in de aard van het beestje' is een gezegde dat nogal eens de kop opsteekt om een karaktereigenschap van iemand in positieve of negatieve zin te typeren. Maar wat voor beest(je) hebben we met dit Amerikaanse Nature of the Beast in handen? Volgens de promo een extreme metalband, volgens de metalen archieven death/thrash metal. Het debuut Radio Hauntings zag in ieder geval het levenslicht en verschijnt hier ter recensie.Lees verder ›

Negra Nit Records brengt samen met Black Pandemie, Arsenic Solaris, De Profundis en Deep Cellar Records de tweede plaat uit van het Franse black/sludge/crustgezelschap Råtten. Man man, wat een samenwerking, maar zelden heb ik in blackmetalland gezien dat er zoveel labels de koppen bij elkaar steken om iets leuks en prettigs op de markt te brengen. Dit drietal is geen nobele onbekende doch heel lang zijn deze ratten nog niet actief. Ergens in 2019 kregen ze het signaal en konden ze veilig uit hun spreekwoordelijke nest gekropen komen. De drie heren blijken hun koppen alleen maar in hun eigen rattenhol te steken want niets wijst erop dat ze nog actief zijn op een ander, of in een andere band welteverstaan.Lees verder ›

Het Engelse Cognizance loopt al meer dan tien jaar mee in het metalen wereldje en heeft intussen drie EP’s en twee volwaardige albums voortgebracht. Nu komt de band met het conceptalbum Phantazein om de hoek. De plaat wordt uitgebracht door het kwaliteitslabel Willowtip Records, waar de eerdere langspelers van het ook niet misselijke Prosthetic Records kwamen. Men benoemt het concept van de plaat als het overstijgen van de grenzen van de band met als rode draad de interactie tussen kunst, obsessie en de invloed van iemands omgeving. Ik weet zelf niet goed wat daar van te maken.Lees verder ›

Dit Thy Shining Curse gaat op de symfonische deathmetaltour. Het is dan ook niet vreemd wanneer ik in eerste instantie denk aan de Italianen van Fleshgod Apocalypse, want dat gezelschap heeft toch wel een behoorlijke stempel op het genre gedrukt. Het debuutabum Theurgia is complex, verhalend en op momenten zelfs slepend van aard. Vergis u echter niet, want er staat een enorme hoeveelheid beukwerk op deze plaat.Lees verder ›

Een genre met de benaming dark gothic, is dat iets nieuws? Bij mijn weten is het gothic-genre altijd wat duister van aard. Ik kan mij vergissen natuurlijk. Maar dit is de categorie muziek die Inver op zijn debuut zegt te laten horen. On This Earth is een album waarop rock en gothic in een duistere omhelzing bij elkaar komen. Dat is ongeveer de strekking vanuit de bijgesloten promotekst. Elektronische elementen zijn er om de boel in te luiden of de juiste sfeer mee te geven.Lees verder ›

Bloodmoon komt uit Arnhem, Nederland en dan rijden we natuurlijk gewoon met de auto op eigen bodem of althans op Europees grondgebied want als rasechte Vlaming moet ik eerlijk bekennen dat ik Arnhem nog maar bitter weinig heb aangedaan in mijn vele Van der Valk-getriggerde uitstappen in het rijke Noorden. The Black Plague is de debuutplaat van deze vijfmansformatie en voor een keer is het geen black metal. Heel vroeger, toen de dieren nog spraken en er nog met paard en kar door de straat werd gereden, luisterde ik wel eens naar dergelijke oude school death metal.Lees verder ›

Eerlijk gezegd heb ik weinig ervaring met instrumentale rock. Ik ben meestal te rusteloos en heb de extra intensiteit van vocalen nodig. En toch kwam door de onvoorspelbare draden van het weefgetouw des levens Marrowlands langs mij voorbij. Achter Marrowlands zit Belgisch Limburger Jo Ruysen. Met dit soloproject bracht hij voorheen een aantal singles uit. In het najaar van 2023 presenteerde hij voor het eerst een iets langer werkstuk in de vorm van de EP Heritage.Lees verder ›

We gaan met dit album en deze recensie terug in de tijd, toen bands als Van Halen, Survivor, Marillion en Saga de hitlijsten domineerden. Eigenlijk had deze plaat met de titel Magic al in 1997 uitgebracht moeten worden, maar kort na de opname van de nummers besloten de muzikanten om hun band die toen nog simpelweg Voyager heette, in de ijskast te zetten vanwege de levensomstandigheden op dat moment, die hen over de hele wereld voerden. Dit kan twee dingen betekenen: of de bandleden waren immens populair of extreem sociaal geëngageerd. Allebei kan natuurlijk ook.Lees verder ›

De echte meesters van de melancholie zijn terug, lees ik in de bijgesloten promo van dit Finse Counting Hours. Een deathdoomband inclusief dark-metalinvloeden met onder andere Jarno Salomaa Petrushevski en Tomi Ullgrén (Shape of Despair) in de gelederen. Nou, als dat geen trigger meer is voor alle doomers onder ons die hunkeren naar wat trieste melodieën dan weet ik het niet meer.Lees verder ›

Wrang, Nederlandse hoop in donkere blackmetaldagen, opereert op de dag van vandaag deels vanuit Finland. Dit Haatspraak werd gedeeltelijk opgenomen in Pohjois-Pohjanmaa door Galgenvot. De drumpartijen werden geregistreerd door M.vdW ergens in het lieflijke Utrecht. Het is wederom het Duitse Dominance Of Darkness Records dat deze EP uitbrengt. Hetzelfde label bracht ergens in 2022 het erg sterke De Vaendrig ook al aan de spreekwoordelijke man. Hoop en al drie nummers staan er verzameld op deze EP. Het laatst nummer heet Bodemdrift en doet me wat met mijn wenkbrauwen fronsen. Met dezelfde titel werd recentelijk nog het magistrale laatste nummer op de plaat van Suol bestempeld. Och, kan allemaal geen kwaad, als het beestje maar een naam heeft.Lees verder ›