Kaivs – After the Flesh

Geschreven door op 22-10-2024 om 18:45.

In beginsel moet de vandaag te recenseren band Kaivs het hebben van old-school death metal. Kaivs is een rauwe, ronkende bende voorzien van de broodnodige onheilstijding. Alhoewel, brood? Het eerste nummer op dit After the Flesh predikt over koshere cannibalen, wat moet ik mij daar nou bij voorstellen? Het Italiaanse kwartet brengt meer dan alleen een ode aan death metal uit het verleden, pioniers van de duisternis, lees ik zelfs in de promotekst. En dat voor een band die pas sinds 2023 aan het rommelen is. De tekst verzuipt bijna in een stuk hoogheidswaanzin, dus laten we zelf eens een oordeel vellen over het gebodene.

We hebben het al vaker gezegd, voor de originaliteit hoeft u dit soort metal niet te luisteren. Waarvoor dan wel? Nou, het verdomd hoge cult-gehalte! En dan grijp ik toch even terug naar het verleden: donkere ruige death metal met dat specifieke HM-2 geluid op de gitaren. Dikke ronkende vervormingen, vettig als Entombed en Dismember. Ja, het geluid sluit wel degelijk aan bij de Zweedse oervaderen en dat vind ik zelf altijd wel een surplus. Qua riffs en klank hoor ik zelfs wel wat Soulside Journey van Darkthrone terug. Het debuut verkies ik dikwijls nog altijd boven de latere platen van de Noren. Dat gezegd hebbende mag de luisteraar wel degelijk een soort eigen geluid, of op zijn minst nuance, verwachten. Dit komt onder andere tot uiting in de toegevoegde samples, zoals tijdens het eerder benoemde openingsnummer. Met het tweede nummer Beyond The Autopsy bewijst het viertal dat er naast de death ook veel gevoel voor doom in het repetoire zit. Aangenaam, doch een tikkeltje eentonig qua teksten en frasering.

 
For Satan Your Flesh For God Your Soul is een nummer dat de mate van kwaadaardigheid uitademt die u op basis van de titel zou verwachten. Onversneden, doch redelijk simplistisch gaan deze maniakken tekeer. Zelf verkies ik dan toch liever het daaropvolgende Blooduniverses met gevaarlijk riffwerk en een flinke dosis galm op de vocalen. Heerlijk, dat bedwelmende oldschoolsfeertje! Krushing All Altars is daarna weer veel te eentonig en stelt met de repetitieve stukken tekst wat teleur. Positieve elementen zijn er in de vorm van het letterlijk beukende en klappende drumwerk (fijne breaks!), samples en het Zweeds georienteerd riffwerk.

Een gesproken sample klinkt wanneer Sepulchrist aanvangt en hoe overtuigend deze ook klinkt, het nummer zelf is brijerig en daardoor weinig origineel. Met een tempoversnelling weten de Italianen de boel nog enigszins geloofwaardig over de bühne te krijgen. Blasphemer After the Flesh lijkt in dat opzicht aan hetzelfde euvel te leiden, al bespeur ik toch net even iets meer variatie op het gebied van songwriting, tempowisselingen en vocalen. Het afsluitende Horrend heeft nog wat aardige vocale variaties, noem het galm op galm, te bieden, maar gaat veel te snel en zonder al teveel indruk gewoon aan mij als luisteraar voorbij. En dan concludeer ik toch onder de streep dat er teveel middelmatigheid op dit debuut van de Italiaanse band staat. En dat is op zich best jammer, want op de beschreven momenten (Blooduniverses) hoor ik de potentie wel degelijk. Laten we hopen op een sterk(ere) vervolgplaat.

Score:

63/100

Label:

Brutal Records, 2024

Tracklisting:

  1. Koshercannibal
  2. Beyond The Autopsy
  3. For Satan Your Flesh For God Your Soul
  4. Blooduniverses
  5. Krushing All Altars
  6. Sepulchrist
  7. Blasphemer After the Flesh
  8. Horrend

Line-up:

  • Max Foam – Vocalen
  • Tiziano Mortician – Gitaren
  • Jacopo Simonelli – Bas
  • Leonardo Sastro – Drums

Links: