Alsof de coronaperiode in Nijmegen nog een paar jaar langer heeft geduurd en we nu eindelijk weer los mochten. Cannibal Corpse, Municipal Waste, Immolation en Schizophrenia zorgden 21 september vanaf de eerste tot en met de laatste minuut voor een totaal ontploffend Doornroosje. Remco Faasen stond er middenin, moest het bier en zweet soms van zijn notitieboekje vegen en crowdsurfers ontwijken om terug te komen van het slagveld met onderstaand ooggetuigenverslag.
Er zijn meerdere Schizophrenia’s actief in metalland, maar die uit Antwerpen opent vandaag de avond. Dat gebeurt met veel, heel veel enthousiasme. Gitaristen Romeo Promos Promopoulos en Marty VK stuiteren net als zanger/bassist Ricky Mandozzi over elke uithoek van het podium, waarbij er voor de laatste drie microfoonstandaards zijn neergezet zodat hij er altijd een binnen stembereik heeft. Nummers als Sea of Sorrow en Structure of Death laten horen dat de heren niet heel veel nieuws hebben meegenomen maar de opgefokte death metal met flinke Slayer-invloeden wordt met zoveel enthousiasme gebracht dat de vonk naar de zaal als vanzelf overslaat, helemaal als met Necrophiliac het grote voorbeeld ook nog eens wordt geëerd.
Doornroosje is al vroeg goed gevuld en de pit is indrukwekkend voor de opener van een avond waarop nog drie bands langskomen. En de arme pitdeelnemers krijgen ook nog eens nauwelijks de tijd om op adem te komen want Schizophrenia vuurt de ene na de andere beuker op ze af. Eén crowdsurfer bereikt zelfs het podium (een lastige opgave vandaag want de barriers staan op ruime afstand van het podium) en wordt daarvoor beloond met een schouderklopje van Mandozzi. Na een intens half uurtje zullen de overige bands flink aan de slag moeten om dit te overtreffen.
Daar draait het tot op het bot ervaren Immolation – actief sinds 1988 – de hand natuurlijk niet voor om. Geopend wordt er met de intro en het eerste nummer van laatste plaat Acts of God: Abanoned en An Act of God. De technisch hoogstaande death metal wordt zoals altijd met veel gemak gebracht. Ik vraag me bij het aanschouwen van de New Yorkse formatie altijd wel een keer af waarom de band zo diep in de underground bivakkeert want ook nu is het geboden materiaal weer van een hoog niveau. Nummers als The Age of No Light en Into Everlasting Fire zijn smaakvol, de gitaristen weten van wanten (waarbij vooral Robert Vigna met zijn hoekige bewegingen een bezienswaardigheid is) en Ross Dolan heeft nog steeds een stem die de doden doet opstaan om eens een kijkje te nemen van wie die nu toch afkomstig is. En drummer Steve Shalaty kun je ook wel om een boodschap sturen: haast achteloos vult hij alle gaatjes.
Het vakmanschap straalt er van alle kanten vanaf maar als ik de band zo aanschouw valt toch ook op dat er nergens een keer iets voorbij komt dat écht blijft hangen. Het maakt van Immolation een band die altijd een voldoende scoort, nooit onder presteert maar er ook nooit een keer bovenuit steekt. Vanavond maakt dat echter helemaal niet uit, vanavond is alles mooi en goed en fijn en is Immolation voor even de beste deathmetalband ter wereld.
Zanger Tony Foresta van Municipal Waste heeft nog geen noot gezongen als hij met zijn wijsvinger een cirkeltje in de lucht draait. De boodschap wordt direct begrepen en zet de zoveelste circle pit van de avond in. Als Breathe Grease van het voorlaatste album Slime and Punishment uit 2017 heeft geklonken, roept Foresta op tot massaal stagediven, crowdsurfen en headbangen en prompt vertrekken er drie man richting het podium. Al bij het vijfde nummer, You’re Cut Off, is Doornroosje veranderd in plaats waar iedereen honderd jaar geleden direct de diagnose geestesziek opgelegd had gekregen. De korte, krachtige nummers van de Amerikanen werken als een dynamo op de uitverkochte zaal en iedereen buitelt over elkaar heen terwijl het bier rijkelijk door de lucht vliegt. Crowdsurfers melden zich van voor naar achter en van links naar rechts en de pit schiet alle kanten op.
Of we het even wat kalmer aan willen doen, zegt Foresta met een satanische grijns voordat hij met zijn band de Pulitzerprijs-waardige strofe ‘Crank it up’ in het nummer Crank the Heat verandert in ‘Fuck Shit Up’. De circle pit barst eerder los dan het nummer. Wave of Death verhoogt zo mogelijk de gekte en doet je haast vergeten dat de muziek van dit gezelschap eigenlijk niet zo heel veel om het lijf heeft. Niet muzikaal, niet tekstueel. De heren van Steel Panther hebben bijvoorbeeld meer diepzinnigheid dan dit gezelschap maar het is wél verdomde lekker voor een keertje.
De zanger constateert lachend dat er maar één beveiliger bij het podium staat en vindt het hilarisch dat er na Sadistic Magician een tweede bij is gekomen. Daarna gaan we snel weer door met de volgende even eenvoudige als doeltreffende mix van thrash en punkclusterbom. Voorman Joe van Evil Invaders neemt tot verbazing en hilariteit van Municipal Waste nog een duik van het podium alsof hij in een zwembad springt, waarna het voor bandbegrippen bijzonder lange Born to Party de set sluit. ‘Municipal Waste is gonna fuck you op!’ roept Foresta nog maar een keer. Dat kunnen we beamen.
George ‘Corpsegrinder’ Fisher, zanger van Cannibal Corpse, verzamelaar van knuffelberen en eigenaar van een van de meest indrukwekkende nekken ter wereld, heeft een shirt aan dat een ode aan hemzelf brengt: ‘Respect the Neck’ lezen we rondom een weinig flatteuze en daardoor bijzonder waarheidsgetrouwe foto van hemzelf. Nu komt hij met zijn kompanen (waaronder gitarist Erik Rutan die later in de tour plotsklaps terug naar de Verenigde Staten moet vertrekken om te redden wat er nog te redden valt van zijn door een orkaan getroffen huis) de laatste druppels zweet uit het publiek wringen. Hulpmiddel daarbij: het gebruik van lompe death metal, slechts af en toe onderbroken door een gitaarsolo.
De laatste plaat verscheen ruim een jaar geleden en als u ooit wel eens ander werk heeft gehoord van deze titanen dan weet u direct hoe hij klinkt. Setopener Blood Blind komt van de plaat, Scourge of Iron is al een stuk ouder en Inhumane Harvest komt dan weer van het vorige album maar het luistert allemaal weg als een bot mes dat door boter snijdt waarna het direct in je strot wordt gegoten en je nog net meemaakt hoe het een weg naar beneden vindt terwijl je ingewanden plots vrij spel krijgen om te ervaren hoe het leven buiten je lichaam is. Voordat je een uiterst pijnlijke dood sterft uiteraard. Corspegrinder krijgt een knuffel toegeworpen voordat hij het titelnummer van Chaos Horrific aankondigt.. ‘Infinite dead/Infinite dread’: heerlijk.
Voor de zoveelste keer vanavond is de pit geopend en die valt alleen stil tijdens de veel te lange pauzes die Cannibal Corpse tussen de nummers inlast (maar goed, de heren hebben Abraham allen al een hand gegeven en ‘m daarna waarschijnlijk afgehakt natuurlijk), waarna alles op slag vergeten is als bloederige pareltjes als Disposal of the Body of Pounded Into Dust worden ingezet. Speciaal voor de dames is er Fucked With a Knife: het dak blijft ternauwernood op de juiste plek liggen. Het monsterlijke Kill or Become ontbreekt vanavond satanzijdank niet. Hoe heerlijk is het om Fire up the chainsaw/Hack all their heads off/Fire up the chainsaw/Hack their fucking heads off te horen galmen?
I Cum Blood blijft vanavond helaas achterwege maar gelukkig zijn er wel andere fijne deuntjes als Staring Through the Eyes of the Dead en het nog immer kippenvelopwekkende Stripped, Raped and Strangled. Daarna mag De Nek gaan rusten: morgen is er immers weer een dag. Of toch niet? Doornroosje schreeuwt om meer, Doornroosje krijgt meer. Hammer Smashed Face stond een dag eerder nog niet op de setlist, vanavond op de gedenkwaardige, explosieve, zweterige en gretige avond wél.
Datum en locatie
21 september 2024, Doornroosje, Nijmegen