Voor de derde keer dit jaar organiseert een groep vrijwilligers uit Hilversum een concertavond met bands van eigen bodem in poppodium De Vorstin. Onder de noemer Metalcafe Live kunnen we vanavond Downcast Collision, Axis Mundi en Insurrection aanschouwen. Zware Metalen staat volledig achter de Nederlandse scene en stuurt verslaggever Ruben op pad voor een reportage ondersteund met foto’s van gastfotografe Nicky van der Schaaf.
In de foyer wordt het kaf van het koren gescheiden. Keurig geklede theatergangers kijken verbaasd naar de in zwart gehulde metalheads. Wat een opluchting moet het voor hen zijn om te zien dat dat deze mensen naar de kleine zaal afsplitsen en niet de trap naar boven nemen voor de voorstelling van Rowwen Hèze. In de kleine zaal is het al gezellig druk een paar minuten voor aanvang. Met bekende gezichten uit de lokalemetal gemeenschap en een tribune vol metalheads die hun vrijdagavond goed weten te besteden. Van gastheer Niels moeten we ons deze dierendag als beesten gedragen, ik ben benieuwd wat daarvan terecht gaat komen.
De aftrap van de avond wordt verzorgd door Downcast Collision, of eigenlijk door het publiek. Frontvrouw Monica is namelijk jarig en dat moet bezongen worden. Na dit sterk staaltje impromptu koorzang kunnen de Rotterdammers aan hun eigen set beginnen. Het wordt er een met veel nieuw werk: de band heeft wat veranderingen doorgemaakt sinds het debuutalbum en er staat nieuw materiaal in de startblokken. Het eerste nummer Icarus is daar een voorbeeld van. Monica laat een heldere growl horen die goed samenvalt met de rest van de band. Ook de instrumentisten laten direct van zich horen met solo’s en technisch werk. Het valt goed bij het publiek dat gelijk maar een moshpit inzet.
De eerste cd wordt ook niet vergeten en we horen Cast Aside en het titelnummer Rise Up. Die laatste track begint wat langzamer om ruimte te laten voor het publiek, dat gemaand wordt om mee te schreeuwen. Dat wordt door sommigen opgevat als een teken om te gaan roeien. Iets wat wel vaker gebeurt in deze setting, al heeft hier nog nooit een vikingmetalband gespeeld. Met Spin Doctor zet men weer een stevig melodisch deathmetalnummer neer dat de melodie duidelijk meer laat varen. Om deze weer terug te vinden met de nieuwe nummers Hollow en Sinner. Hier zijn de eerste cleane vocalen te horen en ook die klinken goed uit de strot van de frontvrouw. Hier horen we ook meer groove. De band lijkt wel een iets ander geluid te hebben gevonden met zijn nieuwe werk.
Het laatste oude nummer van de avond is Overthrown. Het is sneller dan we tot nu hebben gehoord en dus ook het hardste nummer van de set. Daar weet dit publiek natuurlijk wel raad mee.
Na nog meer nieuwe muziek in de vorm van het nummer Beyond the Gates wordt de set afgesloten met het vorig jaar uitgebrachte singletje Boys (Summertime Love). Een cover van het hitje van jaren tachtig popster Sabrina. Ik kan het me ingebeeld hebben, maar de heren die de achtergrondvocalen moeten verzorgen lijken er met enig gezonde tegenzin aan te beginnen. Goed om te zien dat de Rotterdammers nog een gevoel voor humor hebben. Al zie ik het serieuze werk liever. Een prima begin van de avond.
Band twee moet net zover reizen als ik. In het hoge Noorden heb ik shows voorbij zien komen in cafés in Groningen tot Leeuwarden, maar het is twee uur verderop in Hilversum dat ik ze pas een keer kan zien. Axis Mundi is een veelbelovende naam in de Nederlandse symfonische metalscene. Met het eerste nummer Castle Under Siege komt dat genre ook naar voren, maar dan moeten we niet denken aan het smaakje Within Temptation, want hier wordt gewoon stevig in gegromd. Al duurt het wel even voor de microfoon het doet. Gelukkig sta ik dichtbij genoeg om het ook zonder hulpstukken te verstaan.
Met het tweede nummer Condemned mag de band wat meer naar de voorgrond treden met langere instrumentale stukken en solo’s. Zoals een symfonische band betaamd zijn de nummers ook wat aan de langere kant om de instrumenten meer ruimte te geven. Ruimte die het publiek minder heeft, want het is duidelijk drukker dan bij de eerste band. Voor Arachnophobia worden de symfonische sferen omgeruild voor elektronische geluiden. Vreemde keus, al klinkt het niet verkeerd. Wel reist de vraag of symfonisch wel helemaal het juiste labeltje is voor deze groep. Zonder de aanwezigheid van vrouwelijke vocalist Linda Dijkshoorn past dit meer in het melodic deathmetalstraatje van de rest van de avond.
Met de Latijnse nummers Beati Pauperes Spiritu en Mortis Mundi lijken de heren een overstijgend niveau aan teksten te willen laten horen, maar dat is makkelijk praten in een dode taal. Dood is het zeker niet in het publiek dat zich ook door dit genre laat opzwepen. Gek is wel dat juist deze nummers minder symfonisch aanvoelen dan de rest van de setlist.
Het laatste nummer Intertwined brengt daar verandering in door het orkestrale weer terug te halen. Helaas lijken de heren zich wat verkeken te hebben op de lengte van hun setlist en stopt het feestje vrij abrupt na het einde van dit nummer. Een blik op de setlist verraad dat er nog een nummer op de planning stond, maar daar is kennelijk geen tijd meer voor. Vreemd, want er is gewoon een half uur speling gereserveerd aan het eind van de avond voor verzoeknummers uit het publiek. Volgens mij zouden de aanwezigen liever hebben dat de bands gewoon hun lijstje af kunnen maken.
( Axis Mundi )
Ook afkomstig uit het hoge Noorden mag Insurrection de avond afsluiten. Ook zo’n band die ik langs heb zien komen op de lokale straatposters maar telkens net niet heb kunnen zien. Met End of Honesty zetten de bandleden hun toon neer. Er zit melodie in, maar het gaat te hard voor death metal. Niet dat dat een probleem is natuurlijk. Voor dit publiek geldt hoe harder hoe beter. Er zit direct een stuk meer energie in, logisch natuurlijk want waar Axis Mundi een en al struikelgevaar had gecreëerd met een wirwar aan kabels hebben de mannen van Insurrection het wat simpeler aangepakt. Zij kunnen dus meer bewegen.
De frontman verteld dat ze verwacht hadden hier maar een man of twaalf te zien, wat de normale opkomst is in Friese kroegen, maar het valt ze dus alles mee wat Hilversum hier op de been weet te brengen. Vorig jaar is een EP uitgekomen, maar er zal alweer wat nieuws op komst zijn want ze spelen een nummer dat volgens de setlist DOMT heet. Dat zal ongetwijfeld een afkorting voor iets zijn, maar het zijn Friezen, dus verstaan doe ik het niet. Dat geldt trouwens ook voor de muziek, want de bas overstemt alles tot er achter het mengpaneel wordt besloten het instrument helemaal weg te laten vallen. Gelukkig is dat opgelost bij het volgende nummer Hopeless World Below. Genoeg reden voor dezelfde vijf tot tien mensen die de hele avond al verantwoordelijk zijn voor het pitgeweld om nog even door te zetten. Met Non Existent Fall blijf ik me toch afvragen wat dit nu voor genre is. Melodic deathcore lijkt nog het meest in de buurt te komen, maar met Futile Existence laten ze ook weer een technischer aspect zien met meerdere gitaarsolo’s achter elkaar. Na Dawn of Defeat volgt zelfs een volledig instrumentaal stuk.
Met Crimson Skies en Pull the Plug zetten de jongens nog een laatste keer aan en dat laat de zaal zich geen twee keer zeggen. Er word weer gemoshed en dat leidt ertoe dat onze master of ceremony een piercing kwijtraakt. Met bebloed hoofd komt de man alsnog het podium op om een toegift aan te vragen en dat kun je natuurlijk niet negeren. Van de debuut-EP komt Moribund ons nog tegemoet. Met vier jaar afstand het oudste nummer van de set. Een mooie vertegenwoordiging uit het Noorden zo.
( Insurrection )
Na deze drie act stroomt de zaal langzaam leeg. De halve liter glazen zijn op en er zijn Rowwen Hèze-fans om te laten schrikken. Voor de liefhebber kan er dus nog een verzoeknummer worden aangevraagd bij de DJ’s van de organisatie. Een half uur lang en laat er net een aso voorschieten die Seventh Son of A Seventh Son aanvraagt, dat ook nog eens in z’n volledigheid gedraaid wordt. Goed nummer natuurlijk, maar voor een DJ-set veel te lang.
Een verzadigd publiek kan voldaan weer naar huis, na een geslaagde editie van het terugkerende evenement. Er is nog niks bekend over een volgende avond, maar met dit schema zal het me niks verbazen als dit in februari weer terugkomt.
Datum en locatie
4 oktober 2024, De Vorstin, Hilversum
Foto's:
Nicky van der Schaaf – Website