Within Temptation: Krachtige klanken voor Oekraïne in de Lotto Arena

Na een jaar wachten kunnen fans eindelijk genieten van de Europese tournee van Within Temptation, die halt houdt in de Lotto Arena in Antwerpen. Deze tour ondersteunt het nieuwste album Bleed Out en zit boordevol energie, indrukwekkende visuals en een krachtige boodschap van solidariteit met Oekraïne. De ernst van dit thema wordt nog eens onderstreept door de afwezigheid van de Oekraïense band BLIND8, die door de oorlog die in het land woedt niet aan de tour kan deelnemen.

Vanavond wordt het voorprogramma dus enkel verzorgd door het Duitse Annisokay, uitgesproken als “Ann is okay”, die bekend staat om zijn mix van post-hardcore en metalcore. De band deelde eerder al een podium met Within Temptation voor de gezamenlijke single Shed My Skin, wat zijn plek in het voorprogramma zeker verdiend maakt.

Openingsnummer is Throne of the Sunset, waarbij meteen opvalt hoe indrukwekkend het podium eruitziet. Op vier gigantische schermen zijn beelden van water en een post-apocalyptische wereld te zien, wat perfect aansluit bij de sfeer van het nummer. Zanger Rudi Schwarzer wisselt ruige screams af met de melodische zang van gitarist en oprichter Christoph Wieczorek. Het is meteen duidelijk dat de muziek van Annisokay een stuk harder is dan die van Within Temptation, wat niet door iedereen in het publiek lijkt te worden gewaardeerd. Een deel van de zaal lijkt het voorprogramma overgeslagen te hebben, en sommigen kijken met gefronste wenkbrauwen toe, terwijl de rest al enthousiast mee headbangt.

Het duurt even voordat de band er goed in zit, maar vanaf het tweede nummer lijkt Schwarzer zijn ritme te hebben gevonden. Zijn screams klinken krachtiger en hij staat duidelijk comfortabeler op het podium. De meeste energie komt echter van de bassist, die vol enthousiasme speelt en over het podium draait, terwijl de drummer helaas een beetje weggestopt zit tussen de schermen. Tijdens het derde nummer, de nieuwe single Get Your Shit Together, vragen de bandleden het publiek om hun telefoonlichten in de lucht te steken. Dit is het eerste optreden waar ze dit nummer live spelen, en het begint met een onheilspellend intro dat mooi overgaat in een melodieus stuk zang. De drums verzorgen vervolgens een mooie, geleidelijke opbouw naar het zwaardere refrein, en de stevige breakdown met dikke gitaarriffs en metalcore screams doet vermoeden dat deze band nog heel wat in zijn mars heeft!

Omdat niet iedereen in de zaal bekend is met hun muziek, gooien de bandleden er een slimme zet in: een cover van Linkin Park’s One Step Closer. Helaas is de zang in het begin niet optimaal te horen, maar het publiek reageert enthousiast. Tijdens het daaropvolgende nummer, Human, proberen ze de zaal aan te zetten tot headbangen, maar zelf staan ze er een beetje bescheiden bij. Voor een metalcoreband mag dat best wat energieker!

Tegen het einde van de set schakelen ze een tandje terug met de screams, wat de zachtere luisteraars waarschijnlijk meer zal aanspreken. Al met al levert Annisokay een sterke show af, hoewel er zeker ruimte voor verbetering is. Een beetje meer enthousiasme en fysieke energie zou het optreden nog krachtiger maken. Desondanks bewijzen ze dat ze hun mannetje staan als voorprogramma, zelfs al zijn ze voor veel mensen in dit publiek nog onbekend.

Dan kunnen fans eindelijk genieten van Within Temptation, die voor deze tour flink uitgepakt hebben. De show in de Antwerpse Lotto Arena barst van de energie en indrukwekkende visuals, waarbij het oorlogsthema centraal staat. Vanaf het eerste nummer, We Go to War, is dit meteen duidelijk. Het podiumontwerp is overweldigend: knisperend vuur achter kerkachtige ramen, rookpluimen, en elke bandlid op een eigen verhoging, verspreid over het podium. Sharon den Adel, gehuld in een indrukwekkende outfit en masker, schreeuwt letterlijk en figuurlijk haar vuist de lucht in bij het refrein, terwijl de vlammen achter haar oplaaien.

Dit wordt vervolgd met een explosieve uitvoering van Bleed Out, waarbij Sharon vanaf een enorme verhoging het publiek meeneemt door het intense nummer. Op de achtergrond spat bloed omhoog op de schermen, en een rode golf van bloed overspoelt het podium. Hoewel het nummer op de plaat me niet echt weet te overtuigen, krijgt het in deze live context ineens een hele nieuwe lading en weet het toch indruk te maken. Met Ritual en Endless War blijft het tempo hoog. De hoge uithalen van Sharon klinken zuiver en krachtig, ondanks dat ze bijna de hele tijd dansend over het podium beweegt. Het publiek, een mix van alle leeftijden, zwaait en klapt gewillig mee. De band speelt strak en lijkt zich helemaal thuis te voelen, alsof ze nooit van het podium zijn weggeweest.

Dan komt Rudi Schwarzer van voorprogramma Annisokay het podium op voor de single Shed My Skin. Hun samenwerking, ontstaan tijdens de coronaperiode, komt in dit nummer perfect samen. Schwarzer’s krachtige metalcore screams vormen een sterke combinatie met Sharon’s symfonische zang, wat zorgt voor een intens, energiek moment vol stevige riffs en een knallende breakdown waar het publiek volledig in meegaat.

Een ander opvallend gastoptreden komt van de Oekraïense zanger Alex Yarmak, die het podium betreedt voor A Fool’s Parade. Wat begint als een ingetogen entree, compleet met een net pak en bril, verandert snel wanneer hij het publiek omverblaast met zijn onverwacht rauwe en krachtige screams. Zijn performance versterkt het centrale thema van de avond: solidariteit en empathie, met bijzondere aandacht voor Oekraïne. Sharon herinnert de zaal eraan dat ze via de QR-codes op het scherm kunnen bijdragen aan hulp voor het land.

Toch blijkt het publiek vanavond vooral voor de oudere hits gekomen te zijn. Within Temptation brengt klassiekers als Shot in the Dark, Stand My Ground, en Paradise (What About Us?) met ongekende passie. Het gejuich begint al bij de eerste noten, en de zaal vult zich met zwaaiende handen en springende fans. Sharon spreekt het publiek persoonlijk toe, benadrukkend hoe belangrijk het is om, vooral in deze gepolariseerde wereld, naar elkaar toe te komen. Deze boodschap geeft extra kracht aan de performance van Stand My Ground, dat nu meer dan ooit relevant voelt. De sterke visuals en het imposante decor met Griekse zuilen, rook en vlammen maken het plaatje compleet, terwijl Sharon den Adels krachtige stem moeiteloos door de arena zweeft.

De avond sluit af met Our Solemn Hour en het tijdloze Mother Earth, waarbij de zaal nog een laatste keer in beweging komt. Hoewel een klassieker als Ice Queen ontbreekt, voelt het slot als een waardige afsluiting van een avond die zowel muzikaal als visueel indruk maakt. Met een sterke mix van nieuw materiaal en vertrouwde hits bewijst Within Temptation wederom dat ze een van de meest invloedrijke symfonische metalbands van deze tijd zijn. Een show die niet alleen muzikaal staat als een huis, maar ook doordrongen is van actuele thema’s en een duidelijke boodschap van empathie en solidariteit uitdraagt.