Headlines

Platen zijn bij Chelsea Wolfe veel meer dan muziek. Het zijn het geheel, het artwork, de teksten en de muziek die een op zichzelf staand werkstuk vormen. Dat geldt ook voor haar nieuwste album, tongbrekend getitelde She Reacehes Out To She Reaches Out To She. Het is een opmerkelijke naam voor een plaat, het sluit echter volledig aan bij het concept van de plaat. Het album gaat over je vroegere zelf die communiceert met je huidige zelf, die communiceert met je toekomstige zelf. Op die manier kun je leren van je fouten en van zaken die je tegenhouden, en jezelf daarvan bevrijden. Het is een ontdekkingsreis naar de authenticiteit van het zelf.Lees verder ›

Met Vanir treffen we een band die nog niet eerder in het heilige domein der zware metalen beschreven is. Toch opvallend, aangezien de band met dit Epitome zijn zevende langspeler uitbrengt en op die ene Zweedse luisterdienst ruim dertigduizend luisteraars per maand weet te noteren. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat uw schrijver van dienst ook nog nooit van dit zeskoppig gezelschap had gehoord. Een ontdekkingstocht door de discografie laat meteen horen dat de band een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt.Lees verder ›

Waarom zou je je bed niet gewoon buiten in de Poolse koude zetten? Zou je dan 's ochtends niet gewoon met gemakkelijker uit je nest komen? Ik denk het alvast wel. De heer Sarnacki, grondlegger van de atmosferische blackmetalband Ukć moet hetzelfde gedacht hebben. Daarnaast kwam diezelfde man op het idee om een plaat die in 2023 uitkwam in het Pools maar wel een Engelse titel meekreeg, namelijk Coming Out, nogmaals uit te brengen en ditmaal via het Poolse Theogonia Records met als bijkomende subtitel Love & Hate Diaries maar dan volledig in het Engels.Lees verder ›

Een vijfkoppig Duits gezelschap met zo op het eerste oog een aardige discografie. Suffocating In The Current Of Time is alweer het derde album sinds het debuut uit 2018. Het debuut werd ook door Zware Metalen opgepikt. Collega Cor recenseerde Antagonist en gaf het album het cijfer 76 als waardering mee. Het ontbeerde volgens hem net dat extra ingrediënt om het geheel onderscheidend te laten klinken. Tot slot gaf hij de band als tip mee om hier iets mee te doen voor de volgende release. Helaas hebben wij het in 2021 verschenen The Obsidian Gate gemist, waardoor we nu direct gaan beoordelen of de band op het derde album wel iets gedaan heeft met het advies van Cor.Lees verder ›

Bijzonder toch. Dead Earth's Et Disperdam Illud kwam in 2022 uit op vinyl en nu, met behulp van het Mexicaanse Chaos Records, komt datzelfde album uit op CD. Ik noem het een eigenaardige beweging maar kom. Misschien niet gek te noemen als we weten wie achter dit Zweedse Dead Earth zit. Het blijkt niemand minder dan de heer Kamijo te zijn. Hij maakt nog altijd deel uit van Algaion en speelde in een verleden live voor Hypocrisy. De brave man kan zich dus beroepen op een rijk gestoffeerd muzikaal verleden. Misschien is het ook hierdoor dat hij voor deze debuutplaat kan rekenen op heel wat medestrijders. Denk dan aan Henke Forss van Dawn of Björn Larsson van Mordbrand en God Macabre, onder andere. De drumpartijen zijn van de handen en voeten van Kim Arnell (Morifade, Prime Creation) en tegelijk mogen we ons verlekkeren op wat leadpartijen die werden ingespeeld door bijvoorbeeld Dark Funeral’s Chaq Mol.Lees verder ›

Je kunt er je klok op gelijk zetten: sinds de doorstart van de Amersfoortse deathmetalband Bloodphemy in 2015, verschijnt er keurig elke twee jaar een nieuw album. Halverwege november 2023 zag Dawn of Malevolence - de opvolger van achtereenvolgens Bloodline (2017), In Cold Blood (2019) en Bloodsacrifice (2021) het levenslicht. In de albumtitel mag het rode mengsel van plasma, cellen en plaatjes dan zijn verdwenen: het bloed kruipt nog steeds waar het niet gaan kan en de mannen leveren een deathmetalalbum af waar het hart sneller van gaat kloppen.Lees verder ›

Spectral Voice ken ik nog het meest als de band met leden van het onaantastbare Blood Incantation die op Eindhoven Metal Meeting 2019 de grote zaal half leeg speelde. Heel vreemd is dat niet, want je hebt doom-death die eerder klinkt alsof Candlemass een grunter op hun statige maar melodieuze riffs heeft losgelaten en je hebt de muziek van Spectral Voice. Die laatste is een veel vuigere versie die smerig riekend uit de door Hades geregeerde ondergrond komt opborrelen. Dergelijk door hellevuur verkoold spek is niet voor ieders bek.Lees verder ›

Mycelium is de tiende plaat van Manticora en deze verscheen op 26 januari. Het is opnieuw een concept, echter beslaat het maar één album en heeft het een speelduur van iets meer dan drie kwartier. Muzikaal klinkt de schijf gevarieerder, minder symfonisch, zwaarder, en rauwer dan hun voorgaande werk. Van pure power metal kunnen we eigenlijk ook niet spreken. Hoewel dat toch de rode draad blijft, zijn er elementen te bespeuren van thrash, speed, death, prog, heavy en zelfs een beetje black metal.Lees verder ›

Okay, ik zie een bandnaam als Horrorgraphy in onze redactielijst, een band onder het bijbehorende label Wormholedeath Records. Een label dat voornamelijk death, thrash, black en een enkele gothicband onder zijn hoede heeft. Vanwege deze eerste indicatie verwacht ik dus iets in de richting van death metal. En toch begin ik licht te twijfelen wanneer ik de albumhoes en de titel van het derde album A Knight's Tale even op mij in laat werken. De bijgesloten biografie en een paar drukken op de knop na het raadplegen van de metalen archieven brengen enig uitsluitsel. Dit Horrorgraphy is een symfonische doommetalband uit Griekenland met maar liefst zes bandleden in de gelederen, waarvan er vijf (!) de vocalen verzorgen. Dimitris Sakkas is het zesde bandlid en tevens oprichter. Hij staat garant voor het instrumentale gedeelte.Lees verder ›

Narzissus is een eenmansband van Oostenrijkse origine. De heer Erech Leleth is de (kwade?) genius achter deze blackmetalentiteit. Voorts zal deze naam u niet direct iets zeggen, verwacht ik zo. Echter wanneer ik het archief er op na sla, kom ik terug bij het andere muzikale project van de beste man, namelijk Carathis. En ondanks het feit dat dit de eerste passage en het vierde album van Narzissus is - in tegenstelling tot wat Akt III doet vermoeden, er waren immers een drietal EP's - is de EP The Haunting Of Sablewood van Carathis wel door collega redacteur Joris van een recensie voorzien.Lees verder ›

Volgens de promo heeft de band Final Coil enorme stappen voorwaarts gemaakt door steeds kleurrijkere geluiden te produceren, waarbij de teksten stemmen tot nadenken. Dit is daarom een album voor nu en de komende decennia. Het gaat om het hier te bespreken The World We Inherited dat schijnbaar onderdeel uit maakt van een drieluik aan platen, dat van start ging met het debuut Persistence Of Memory en werd vervolgd met The World We Left Behind For Others. Platen die bij ons onberoerd zijn gebleven. Maar misschien is dit dan wel het juiste moment om in te stappen, om zo kennis te maken, wanneer Sliptrick Records zo hoog van de toren blaast. We mogen magische post-metal met progressieve invloeden verwachten.Lees verder ›

De vier heren van Solbrud kropen al eerder voor hun live-album in de oude watertoren van Brønshøj. Deze Denen leverden hiermee qua sound, gevoel en nog zo veel meer een dijk van een plaat af. Het bleek de juiste keuze te zijn om hun live-plaat daar op te nemen. We weten immers dat Deense blackmetal altijd een zekere eenvoud in zich draagt en ook een allesomvattende dromerige achtergrond is vaak niet veraf. Maar wat doen de heren nu met hun volgende speler? Ze hebben er zowaar een dubbelalbum van gemaakt voorzien van maar liefst elf nummers waarvan we Sjæleskrig al zouden moeten kennen van het bovenstaande live-album.Lees verder ›

Geloof mij, ik ben ook wel eens helemaal ziek van het leven. Maar dan schrijf ik niet over de liefde en leugens. Ik schrijf namelijk over bands die muziek maken, zoals deze gasten die ziek van het leven schijnen te zijn. En dan ook nog eens over liefde en andere leugens schrijven. Ik weet het, dit is een te gemakkelijke inleiding, maar aangezien de metalen archieven geen soelaas bieden, moet ik toch wat nietwaar.Lees verder ›

Abyssius is een atmosferische technische death metal band, dat, met leden uit Taiwan, Noorwegen en de Verenigde Staten, probleemloos het label internationaal opgeplakt kan krijgen. Is die mondiale inslag ook van invloed op het album? De samensmelting van de verschillende culturele en muzikale achtergronden leidt in elk geval tot een gevarieerde inkleuring.Lees verder ›

Alfahanne is een Zweedse darkmetalband die invloeden van punk en black metal weet te fuseren. Blijkbaar zijn we op de redactie van Zware Metalen niet helemaal wild van deze band want ik moet al goed zoeken in onze archieven en teruggaan tot het gezegende jaar 2013 om een schrijven te vinden over het toenmalige album, Alfapokalyps. Dit Vår Tid Är Nu is album nummer vijf en brengt hen terug naar het Dark Essence label. De vijf heren hebben er een heel arsenaal aan gasten bijgesleurd. Ik noem ze even op: Nattefrost van Carpatian Forest, Spellgoth van Horna, Nattfursth van Sorhin en Doedsadmiral van Nordjevel. Dan heb je volgens mij ingrediënten voor een explosieve cocktail in de blender gestopt. Nu, eerst zien dan geloven, of in ons geval: eerst horen, dan geloven.Lees verder ›