Ensiferum – Winter Storm

Met zijn negende studioalbum Winter Storm keert Ensiferum, de Finse folkmetalgrootheid, terug na de langste pauze in zijn bijna dertigjarige carrière. Dertig jaar is duizelingwekkend lang en dat confronteert velen onder ons vooral met hun eigen leeftijd. Het debuutalbum Ensiferum, dat verscheen in 2001, is één van mijn favoriete albums aller tijden, over alle genres heen. Eentje waar Jari Mäenpää (Wintersun inderdaad) nog mee aan het roer zat. Daarna volgde Iron, ondertussen ook een klassieker. En daarna… matige platen. Herkauwmateriaal, hymnes, geflirt met povere power metal, weg waren de viriele vikingvibes. Thalassic beloofde beterschap, en werd een succes. Een dat wereldwijd de hitlijsten veroverde, maar de band gedwongen om een pas op de plaats te maken door de pandemie. Het wachten is eindelijk voorbij, en Winter Storm is het resultaat van een periode vol creativiteit en introspectie. Hoezee.

Winter Storm, grotendeels gecomponeerd door oprichter en gitarist Markus Toivonen tijdens de ondertussen lang vergeten lockdown, verkent nieuwe muzikale oorden. Aldus spreekt het promoboekje. Wegen die afwijken van de vertrouwde elementen van Ensiferum’s karakteristieke sound. Dit heeft geleid tot een geluid dat epischer en donkerder aanvoelt dan voorheen, mede beïnvloed door de somberheid van de pandemieperiode. Donkerder, maar dan wel met een aantal bijdragen van zanger/organist Pekka Montin, wiens kraakheldere, melodische hoge noten een belangrijke rol spelen in de muzikale verhalen van het album. Montin maakte eerlijk gezegd wel al indruk op Thalassic, tijdens de kleverige refreinen, maar in Winter Storm komt zijn stem nog meer tot zijn recht. Zijn relatief krachtige vocalen dragen bij aan de grandeur en het heldhaftige gevoel dat Ensiferum nastreeft in hun nieuwe nummers.

Winter Storm voelt dan ook meer als een muzikale vertelling dan een traditioneel album. Het past perfect bij de fantasierijke en groots opgezette thematiek, naar de tekstuele concepten van Here Sami Hinkka’s eigen, nog ongepubliceerde, fantasyboek. Het verhaal in kwestie draait om twee rivaliserende facties: enerzijds de meedogenloze Vigilantes, die dankzij zeldzame elementen hun paarden kunnen laten vliegen (drones?), en een noordelijke stam die strijdt om zijn land te behouden. Dit alles culmineert in een epische veldslag, waarin magie, verraad en moed samenkomen. Netflix heeft de rechten al opgeëist. De verhaallijn geeft effectief een extra laag aan de muziek, waardoor diehardfans die zich wellicht verliezen in de lyriek en nog dieper worden meegenomen in de wereld van Winter Storm. Je moet er echter wel wat voor over hebben.

Waar Thalassic meer toegankelijk was en sneller in het gehoor lag, vereist Winter Storm volgens de band wat meer luisterbeurten voordat de volledige epiek zich ontvouwt. De nummers zitten vol met bombastische folkelementen, zware riffs en heroïsche melodieën, maar boeten wel in aan pure power en (wat er ook moge van over gebleven zijn) melodeath-agressie. Winter Storm is een waardige opvolger van Thalassic en bewijst dat Ensiferum na bijna dertig jaar nog steeds evolueert en zichzelf blijft uitdagen. Of  evolutie in dit geval een positieve zaak is? Nog niet zeker. Persoonlijk verlang ik naar meer grinta, minder verhaal. Meer drift, minder ratio. Meer lucht tussen de microfoon en de vocalen.

Luistertips: Fatherland, en het afsluitende Victorius. De officiële video’s zijn me net iets te doorzichtig.

PS: ja, voor mij een Medium alstublieft.

Score:

80/100

Label:

Metal Blade Records, 2024

Tracklisting:

  1. Aurora
  2. Winter Storm Vigilantes
  3. Long Cold Winter of Sorrow and Strife
  4. Fatherland
  5. Scars in My Heart
  6. Resistentia
  7. The Howl
  8. From Order to Chaos
  9. Leniret Coram Tempestate
  10. Victorious

Line-up:

  • Markus Toivonen – Gitaar, keel
  • Sami Hinkka – Bas, keel
  • Petri Lindroos – Keel, gitaar
  • Janne Parviainen – Drums
  • Pekka Montin – Keyboards, zang

Links: