Headlines

Old school grindcore van eigen bodem? Mijn aandacht is opgeëist! Headless Dawn bevat (ex)leden van Burial Remains, Grim Fate, Massive Assault en Sledgehammer Nosejob. Omdat het drietal nog wat tijd over had en een grote behoefte had om wat extremere herrie te maken dan al te horen was bij die andere formaties, werd deze band opgericht begin 2022. Verwacht opgefokte herrie in de trant van namen zoals S.O.D, Repulsion, Terrorizer en Napalm Death. De EP Freakshow Ballet bevat vijf nieuwe nummers, twee covers en wordt door Into It Records uitgebracht.Lees verder ›

Alle smeerlappen verzamel u en dit op bevel van uw koning! Argh, hoe zou dat toch klinken op de dag van vandaag? Je zou zo maar worden opgepakt door de politiemensen en in de cel belanden wanneer je dit op een zonnige zondag op de lokale markt keihard loopt te roepen. Misschien word je wel aanzien als één of andere bastaard en word je verbannen. Het moeten nog eens tijden geweest zijn die Middeleeuwen, heerlijk toch. Eenieder die mijn schrijfsels wel eens leest, weet dat ik binnen de black metal wel wat voorkeuren heb qua stromingen of scholen. De Franse blackmetalschool is er daar één van. Noem ze maar op de bands die majestueuze veelal melodische black metal produceren. Ik noem er maar een paar: Glorior Belli, Merrimack, Seth, Aorlhac, Hyrgal, Griffon, Glaciation, Anorexia Nervosa, Abduction, Houle, ... ik kan zo nog wel even doorgaan.Lees verder ›

Ik ben een van die recensenten die een album makkelijk vijf keer zal beluisteren vooraleer er een schriftelijk oordeel over te vellen. En dat is geen slecht idee, leert mij dit nieuwe album van The Rods. Waarom? Heel eenvoudig: omdat mijn verwachtingspatroon niet klopte. Ik associeer The Rods nog altijd met het powerrocktrio dat in de jaren '80 net niet het grote publiek bereikte maar wel gesmaakte albums lanceerde. Geen idee waar ik het over heb? Lees dan eerst even onze reissues special over de eerste vijf The Rods platen die in 2021 heruitgebracht zijn.Lees verder ›

Met deze muziek is niets mis. Occulte rock met doomgolven op zijn Black Sabbaths, maar net zo goed met Candlemass-raaklijnen hier en daar. Zelfs melodieuzere hardrockvibes zoals gekend van The Devil's Blood zijn hoorbaar op tracks als Riding Reaper, maar zonder dat het aan dat niveau van plakkerigheid en duivelsaanbidding tegemoetkomt. Instrumentaal is het allemaal wel knap verfijnd, met gitaarlijnen die me een beetje stofferig, zoals Saxon, aanvoelen en waarmee zangeres Johanna knappe songs boetseert. Knap, maar nergens baanbrekend.Lees verder ›

Een tweetal gasten die al samen muziek maken sinds hun prille jeugdjaren (negen en elf jaar), een Noors/IJslands duo gevestigd in Oslo, Noorwegen, brengt dit jaar Kosmos brenner uit, het derde album en tevens een conceptalbum van deze twee muzikale creatieve geesten. Kosmos Brenner is een album gebaseerd op het Noorse wereldbeeld, waar het leven in al zijn kwetsbaarheid ontstaat in een eeuwige balans van tegenstellingen, tussen vuur en ijs, licht en duisternis, kou en warmte, als een product van chaos en toevalligheden, aldus de bijgesloten promo. Op muzikaal gebied kunnen we als luisteraars een mix verwachten van prog, stoner, black en doom. Na het beluisteren van dit album durf ik aan deze omschrijving zelfs nog een schepje hardcore toe te voegen.Lees verder ›

Bestaat er zoiets als orkestrale metal? Er zijn zeker bands die orkestrale invloeden een belangrijke rol geven. Misschien zelfs wel de belangrijkste rol. Bright & Black is naar mijn idee niet zozeer een echte band, maar meer een samenwerkingsverband tussen muzikanten uit de metalscene en een symfonisch orkest (Baltic Sea Philharmonic). Het is in dit geval niet zozeer de bedoeling dat u gitaarwerk in combinatie met een orkest gaat horen. Neen, eigenlijk is The Album een werk waarop u vooral klassieke composities hoort die in samenwerking met metalmuzikanten zijn uitgedacht. Misschien is de toets en toon van solist Eicca Toppinen (Apocalyptica) nog wel het meest prominent terug te horen. Echter horen we ook wel degelijk de hand van de andere muzikanten terug, al blijft het voor mij soms een beetje gissen wie er achter de diverse muziekstukken zit. Dit lijkt dus een vrij zeldzame en unieke belevenis.Lees verder ›

Het feit dat men overal ter wereld postrock waardeert en speelt, wordt bevestigd door Paint The Sky Red, een collectief van muzikanten uit Singapore. Niet het meest voor de hand liggende land waar je dit soort muziek zou verwachten. De vier heren zijn al sinds 2009 bezig en brengen met Tamat hun vierde plaat uit. Tamat betekent 'einde' of 'finish' in het Maleisisch en dat slaat op de status van de band. Want dit is de zwanenzang van Paint The Sky Red, de mannen besluiten dat het mooi geweest is. Of dat erg is valt te betwijfelen. De postrock die de band brengt, is namelijk wel erg generiek.Lees verder ›

De titel van de vorige plaat van de Finse blackmetalmachine Wolves Of Perdition klonk al hondsbrutaal (Ferocious Blasphemic Warfare uit 2021). De vier heren doen er met de huidige titel voor het tweede album, Ultraviolence, nog een schepje bovenop. Het moet de Duitsers van Folter records toch niet afgeschrikt hebben om de heren nogmaals aan boord te nemen. Finse black metal is vaak erg lekker, snel, melodisch en ijskoud en wordt ook vaak in de eigen taal gebracht. Buiten de afsluiter, Tuomio, zie ik evenwel enkel Engelse songtitels verschijnen. Dat hoeft natuurlijk geen afknapper te zijn.Lees verder ›

Ditmaal krijgen we geen black of death metal uit Canada, maar Blood Opera. Sinds 2019 maken deze gemaskerde lieden hard rock en heavy metal.  Songs in the Key of Death is het debuutalbum na een in 2019 verschenen naamloze EP. Volgens de bijgesloten promotekst zijn de bandleden tijdens het opnemen van het eerste album overleden en werden zij door een aantal kerels uit hun graven gehaald, om zo als zombies verder gestalte te geven aan de band. Leuk verhaal, dat alles zegt over de thematiek van deze Canadese band, die dan ook voornamelijk draait om gore, zombies en horrorfilms. Toegegeven, het is allemaal weinig origineel qua concept en al op meerdere manieren gebruikt om iets extra's aan het imago van een band  toe te voegen. Zo vinden we dan ook een Gwar-referentie terug in de promo, een band waarmee de Canadezen het podium al hebben gedeeld.Lees verder ›

Vandaag ga ik het niet al te uitvoerig hebben over de onderlinge verschillen tussen progressieve metalbands. Maar één ding moet mij wel van het hart. Wat is het toch een geweldig genre voor de avontuurlijke liefhebber. Waar de ene band ervoor kiest om het pad van technische, geflipte gitaarfratsen en accenten op te zoeken, kiest de andere band ervoor om technisch, doch duister spel te integreren en op een vreemde, aritmische wijze te werk te gaan. Fragment Soul is een band die nadrukkelijk binnen de laatste categorie valt. Na het debuut Axiom of Choice dat aan zowel uw redacteur van dienst als aan Zware Metalen voorbij is gegaan, maken we nu kennis met de band aan de hand van deze EP, Galois Paradox.Lees verder ›

Lekker plaatje! Dat was de gedachte die zich bij de eerste, ietwat halfslachtige – u kent dat wel: even een check terwijl je met andere zaken bezig bent – luisterbeurt opdrong. Nu, na meermaals aandachtig luisteren, heb ik die gedachte onverminderd. Toch is het niet eenvoudig te zeggen waarom Wastelands zo lekker binnenkomt. Het lijkt vooral van doen te hebben met het totaalplaatje. Geschilderd met herkenbare tinten (zwarte en doodse) verf vinden de ondanks de bandnaam niet al te wereldvreemde muzikale thema’s gemakkelijk hun weg naar de daarvoor uitgehouwen vakjes in de hersenen van de deathmetalfan.Lees verder ›

Trek je kilt aan, haal de schapenmaag tevoorschijn en schenk jezelf een goed glas whisky in. Vandaag bespreken we namelijk Hand Of Kalliach afkomstig uit Edinburgh, Schotland. De band bestaat uit slechts twee muzikanten, die ook nog eens echtgenoten zijn. Tezamen brengen zij melodische death metal, gemixt met Keltische folkmuziek. De gedachte aan wat Schots sterk spul is al afdoende om dit plaatje een draai te geven, maar meer nog het feit dat Prosthetic Records dit tweetal voor het nieuwe album Corryvreckan heeft ingelijfd. Dit label heeft een neusje voor kwaliteitsmuziek, waaronder enkele persoonlijke favorieten uit mijn jaarlijst van 2023 in de vorm van Sermon en Fires In The Distance.Lees verder ›

De Amerikaanse post-rockers van Becoming The Lion afkomstig uit Wisconsin, Milwaukee passeerden jaren geleden al eens de revue. In 2019 kon ik mijn hand leggen op de EP Ghost Of A Fallen Soldier en eind 2020 kwam er dan Unearthly Creature. Nu is er ruim drie jaar later een keerpunt ontstaan: een zogenaamd Turning Point. En het is opnieuw een EP. Volgens het meegeleverde schrijven is deze het summum van wat er zich op de vorige platen heeft afgespeeld. Zeg maar een mix van de beste muzikale ideeën tot nu toe.Lees verder ›

Keres is een Italiaanse band die u niet moet verwarren met de Finse blackmetalband Kêres. Waar laatst genoemde een vrij matige variant van black in de markt zet, pakt dit gezelschap het compleet anders aan. De band bestaat sinds 2015 en is ontsproten uit de as van The Crying of Angels. Een tweetal muzikanten verliet de band en er kwamen vrij snel twee nieuwe muzikanten voor in de plaats. Het debuut Heresy werd in de herfst van 2015 opgenomen en nu is het tijd voor het opvolgende Homo Homini Lupus. Volgens de bijgesloten promo is het werk uitermate geschikt voor fans van Hate, Vader, Behemoth, Svart Crown en Dark Funeral. Brute melodische blackdeathmetal dus.Lees verder ›

Bloom komt uit Australië en de heren zijn met zijn vijven. Misschien dromen ze er wel van het één en het ander te verrichten in een ander leven, misschien wel het hiernamaals, maar laat de heren eerst verder doen zoals ze nu bezig zijn en hun nieuwste plaat Maybe In Another Life gewoon keihard promoten. De melodische metalcore van deze heren komt uit via het Amerikaanse Pure Noise Records. Een label dat naast Bloom ook The Amity Affliction, Corey Wells, Knuckle Puck, Stick To Your Guns en een hele karrevracht aan andere bands onder zijn afdak heeft staan.Lees verder ›