Headlines

Een verkiezingsjaar in de Verenigde Staten; hoe kan het dan ook anders dat Ministry een nieuwe plaat op de wereld loslaat? Je zou kunnen zeggen dat de band al sinds de jaren '80 een graadmeter is voor de geopolitieke wereld, maar deze befaamde linkse horde is doorheen de jaren duidelijk activistischer geworden. De omgekeerde wereld dus, want normaal word je toch minder cynisch met de jaren, maar goed: het is en blijft de band van Al Jourgensen. Hopiumforthemasses dus, langspeler zestien!Lees verder ›

Het Finse cultlabel Hammer of Hate brengt de debuut-EP van dit Ignis Mortis uit. De heren zijn muzikanten met wat ervaring in andere bands, waaronder Rienaus, Cavus en Cthäat, mochten die namen u wat zeggen. In tegenstelling tot die andere bands laat het werk op dit Haeresis Maleficarum meer atmosferische black horen, die ook qua tempo net een tandje lager ligt. Dat klopt wel, wanneer we naar het eerste nummer met de voor mij onuitspreekbare titel Noitasapatin irstaat syöjättäret luisteren. De Finse nuance ligt er bij deze band wel dik bovenop - overigens zonder die ratelende blasts in de beginfase - met vooral de vocale inbreng als meest prominente invloed.Lees verder ›

Met dit Astral Adornment treffen we weer een man aan die alles alleen doet. En in dit geval ook echt alles alleen! Dat wil zeggen: ook het opnameproces en de uitgave van dit zelfgetitelde debuutalbum. Het heerschap gaat door het leven als Michael Connell. Zijn éénmansband is op The Metal Archives nog niet te vinden en zou een mengeling van technische death en deathcore moeten zijn.Lees verder ›

Een doommetalband die met zijn zelfgetitelde debuut in 2020 nog niet op Zware Metalen langs kwam. Nu is het voor het vijfkoppige gezelschap anno 2024 tijd voor de opvolger, met als naam Funeral For A King. Deze band heet Stygian Crown en laat zich typeren als doom met hints naar Candlemass, Bolt Thrower, My Dying Bride en Iron Maiden. Zo staat het althans in de promo beschreven. Niet de minste bands dus! En dan hoop ik als redacteur van dienst alleen maar dat er minstens vijftig procent van de verwachtingen ingelost kan worden, want dat is voor een relatief jonge band al heel wat.Lees verder ›

De nieuwe EP van het Amerikaanse Ghoul is aanstaande! Noxious Concoctions heet het achttien-minuten-durende beest(je). Er staan een vijftal nummers op, waarvan één een cover is van het ter ziele gegane Funerot. U weet dat Ghoul stevige thrash in de blender doet om er vervolgens wat speed en death aan toe te voegen? Aan het geheel zitten ook nog wat flarden grind verweven. Een behoorlijk opgefokte toestand dus.Lees verder ›

Al eerder liet ik bij jullie het bad vollopen om naar de blackgaze van deze twee Russen van Olhava te luisteren. Het bleek toen te gaan om het album Frozen Bloom. Om één of andere reden kwam de opvolger Reborn, een jaar later in 2022, niet op de schrijftafel terecht. Gek maar kom dat kan natuurlijk. We pikken de draad weer op bij album nummer zes, Sacrifice. Volgens de band is dit album, dat ruim 66 minuten muziek omvat met vier instrumentaaltjes, een noodzakelijk iets. Het album kondigt aan dat je je soms van alles moet ontdoen, zodat je ook weer jezelf tegenkomt. Het vergt dan ook heel wat moed en zelfopoffering, pas vanop dat punt kan je weer herboren worden. Althans dat is het gene wat ik van de aangereikte thematiek kan maken.Lees verder ›

Bij Zware Metalen komen we op het gebied van bands van alles en nog wat tegen. Eenmansbands, eenlingen met gastmuzikanten die een bijdrage verzorgen op een album, een heel elftal aan muzikanten die samen een band vormen, maar ook duo's. Nou bestaat het Amerikaanse Azell uit een duo, maar niet zomaar een tweetal. Het zijn namelijk man en vrouw en dat is toch iets wat minder vaak voorkomt, althans ik zie het niet dagelijks ter recensie verschijnen. Courtney leent in dit geval haar vocalen en de bas, David staat garant voor het drum- en gitaarwerk en voegt daarnaast ook zijn vocalen toe. Och, als het werkt binnen een huwelijk, waarom niet, zou ik denken.Lees verder ›

Vroeger, ergens in 2018, zweerden we nog een Blood Oath en in 2021 trappelden we ter plaatse met With Hoof And Horn. In ieder geval is het zo dat het Belgische Rituals Of The Dead Hand met The Wretched And The Vile plaat nummer drie uitbrengen. Ditmaal doen de drie heren die zich verenigd hebben dit niet via Dunkelheit Produktionen. Ze komen gewoon thuis en gingen een samenwerking aan met Belgische Immortal Frost Productions. Deze band bestaat uit oudgedienden die het klappen van de zweep wel kennen en bekend, berucht, gepokt en gemazeld zijn in de Belgische death/blackmetalscene. Neem nu de heer Lykaios. Deze brave bebaarde man educeert niet alleen de kleine medemens, hij is behoorlijk muzikaal actief. Denk dan aan bands of projecten als Lhäad of Wolven. Ik verwijs echter ook naar Entartung en het hemelse Hemelbestormer.Lees verder ›

Zoals wel vaker is mijn hardcorevizier op het Verenigd Koninkrijk gericht. Al is dat vizier deze keer een stuk noordelijker gericht dan gebruikelijk, het Schotse Glasgow om precies te zijn. Gek is dat zeker niet, want Schotse hardcore zit de laatste jaren in een lekkere flow en Despize heeft daar een aanzienlijke bijdrage aan geleverd. Sinds 2020 zijn meerdere demo's en splits met onder andere het Amerikaanse Gridiron uitgebracht. Tel daarbij talloze shows op in onder andere Amerika en dit jaar zelfs Japan en de bekendheid schiet dan natuurlijk omhoog.Lees verder ›

Er gebeurt van alles in de wereld. Heel wat rampspoed komt de mens en zijn omgeving zeker de dag van vandaag tegen. Er zijn de gekende natuurrampen zoals stortbuien, windhozen, stormen, sneeuwlawines, overstromingen. Ziektes ook! Doorheen de jaren heen ben ik zelf al behoorlijk gepokt en gemazeld in een collectie infectieziektes, dat kan ik je wel vertellen. Ik ben echter nog nooit een patiënt tegengekomen met ebola. Moet natuurlijk ook niet. Het is een van de dodelijkste infectieziektes. De enige Ebola die ik nu en dan wel eens tegenkom is het bandbrein achter de Spaanse necroblackmetalband Cryfemal. Via het Belgische Immortal Frost Productions dat ook al het vorige album, Eterna Oscuridad, uitbracht, komt nu plaat nummer negen, La Gran Victoria Del Mal.Lees verder ›

De Italianen van Pyra kennen we al. Those Who Dwell In The Fire is de opvolger van een EP die ik al van een schrijfsel voorzag, pak hem beet, iets meer dan een jaar geleden. De strak uitgevoerde black/deathmetal van dit trio kon me wel bekoren middels de schuurpapierenproductie, de gorgelende rauwe keelgeluiden en de zurige riffs. Dit drietal zal er wel goed aan gedaan hebben om deze aspecten te bewaren. Of dit ook daadwerkelijk zo gebeurde, lezen jullie in het relaas hieronder. Nog even vermelden dat Omen op de drumkruk intussen vervangen werd door E. Misschien voegt dit op een bepaalde manier weer iets toe aan de extreme muziek van deze band die op stal zit bij het Belgische Immortal Frost Productions.Lees verder ›

We gooien er weer eens een lekker grindcore-EP'tje tussendoor. Gewoonweg omdat we niets beters te doen hebben. Wat is er beter dan op een druilerige zondag voor twaalf minuten los gaan? Still Offensive is van Italiaanse makelij, een creatie van Neid. Zou het dan ook gaan over haat en nijd? Geen idee, en het kan mij eerlijk gezegd maar weinig schelen.Lees verder ›

Hier hebben we een band die al heel lang mee loopt en absoluut lekker zijn tijd neemt om wapenfeiten te produceren. We hebben het hier over de band Wounds uit Chicago en het kwartet speelt technische death metal. De band startte in 2006 onder de naam Wounds of Ruin en heeft over de jaren verschillende gedaanteverwisselingen ondergaan. Daaronder ook een wijziging van naam waarbij deze versimpeld werd tot slechts Wounds. Een en ander heeft geleid tot het uitbrengen van de EP Light Eater via Everlasting Spew Records in 2019. Deze EP werd vervolgens met de nodige lof ontvangen. Via dit Italiaanse label met een fijn oog voor kwaliteit mogen we nu vijf jaar na die EP het volwaardige debuut verwelkomen.Lees verder ›

Het Duitse Vendetta Records bracht in oktober het derde album van het Oostenrijkse collectief The Negative Bias uit. Het was voor mij een eerste kennismaking met deze band, die nochtans al actief is sinds 2016 en naast twee studioalbums ook al een split (met Golden Dawn) en een EP (Tapeworm Pyramids uit 2021) achter zijn naam heeft staan. Van de twee bandleden is vooral drummer Florian “F.” Musil bekend, aangezien hij ook actief is bij de landgenoten Theotoxin en het Duitse post-blackgezelschap Agrypnie. Zanger en conceptbeheerder Ingo “I.F.S.” Fundulus kan dan misschien niet gelinkt worden aan één van de grotere of bekendere namen, maar volgens The Metal Archives zou hij toch ook al sinds 2005 actief zijn in het underground wereldje.Lees verder ›

Spaanse blackmetalfanaten opgelet! Bestaan die überhaupt vraag ik mij oprecht af? In de zin dat er liefhebbers zijn voor specifiek Spaans materiaal? Ik heb werkelijk geen flauw idee, edoch is het hier te bespreken Hrizg uit Spanje afkomstig. En eigenlijk is daar dan ook wel alles mee gezegd, want volgens de promo mogen we op dit Damnatio Memoriae materiaal verwachten in de geest van Mayhem, Root, Mystifier, Tormentor en Mortuary Drape. Alsjeblieft! Ik doe het verdomme wel voor minder hoor.Lees verder ›

Het spreekt voor zich dat muziek uitbrengen met een band vaak tijdrovend is. Het geheel moet rijpen, er moet gebroed worden en pas later komt de uitvoering in al zijn details. Het Belgische Bloedmaan een band van en rond Ronarg, die we kennen van Ars Veneficium en Antzaat, brengt met Castle Inside the Eclipse de eerste plaat uit. Een plaat waar niet alleen door Ronarg werd aan gewerkt maar ook door bijvoorbeeld Frederik Geuvens en dit om de drumpartijen te optimaliseren. Immortal Frost Productions brengt niet geheel onverwacht dit blinkende draaiding aan de man. Niet geheel onverwacht? Natuurlijk niet. Voor (Belgische) kwaliteitsblackmetal kan je altijd wel terecht op dit label maar labelbaas S. heeft natuurlijk ook een verleden met Ronarg in Ars Veneficium.Lees verder ›

Brute deathgrind met als thema alles en nog wat over beruchte seriemoordenaars. Dat is niet per definitie iets nieuws of origineels, maar de band Stages of Decomposition afkomstig van Los Angeles, Amerika, gaat er op deze tweede plaat voor. Het debuut uit 2014 met de gezellige titel Piles of Rotting Flesh is op Zware Metalen niet van een recensie voorzien. We laten ons dus eens verrassen met het geweld op dit Raptures of Psychopathy.Lees verder ›