Headlines

Hoe het mij is kunnen ontgaan, weet ik niet, maar plots ligt daar nieuw werk van het betoverende Sylvaine. De Noorse Kathrine Shepard wist de redactie van deze zwaarste der websites al verschillende keren te bekoren met haar eigenzinnige mengvorm van ambient, black en post metal, getuige de recensies van Nova en Atoms Aligned, Coming Undone, respectievelijk uit 2022 en 2018. Op deze EP Eg Er Framand duikt ze dieper in haar oudste inspiratiebron, Noorse folk, en laat de metal even voor wat het is. Wat is dit wondermooi, broos en donker. Lees verder ›

Eternal Returns is een band uit Mumbai, India geworteld in het thrash- en groovegenre, maar death en deathcore-elementen maken tevens onderdeel uit van het muzikale spectrum. Tel daar nog wat lichte blackmetalinvloeden bij op en zo is de veelzijdigheid van deze Aziatische band wel omschreven. Hunchback Hatred is het debuut van de heren en tevens de eerste passage bij Zware Metalen, ondanks het feit dat de band al bestaat sedert 2009.Lees verder ›

Het trio van Glassing kan ik tot mijn verbazing niet vinden in de metalen archieven. Gelukkig wel op Zware Metalen, we schreven namelijk eerder over het drietal uit Austin, Amerika. Ik deel hier even de recensies van het debuut Light And Death en de EP Dire And Sulk. Over laatstgenoemde…Lees verder ›

Finse black is er in overvloed. Ik durf zelfs te zeggen dat het land een specifieke blackmetalstijl heeft laten evolueren, maar er komt ook heel wat anders aan de man vanuit het Finse land, namelijk uitstekende deathdoom. Bloody Falls tapt echter uit een net iets ander vaatje, de band laat namelijk op dit Amartia melodeath met wat blackinvloeden horen. Soms heel getemporiseerd zoals tijdens de opener Sorrow Is My Name en zo nu en dan behoorlijk beukend, bijvoorbeeld tijdens de beginfase van I Will Be Your End of gedurende het einde van Evil Incarnate. In 2021 schreef Clemens over het tweede album Burn The Witch dat hij pas echt onder de indruk was wanneer er onverwachts vrouwelijke vocalen aan het nummer Descend aan de oppervlakte kwamen.Lees verder ›

Wanneer je als band droomt om eens een debuut op de wereld los te laten en het er maar niet van komt tot voor een paar maanden geleden, dan gaat er uiteindelijk toch een wens in vervulling. Het overkwam het Ierse Uragh, dat hier het album Maelstrom aan ons ter recensie voorlegt. De gekozen richting is moderne, progressieve metal, maar wel van de wat ruwere soort. Denk dus meer richting death metal, dan richting de progressieve krachtpatserij van pakweg een Dream Theater.Lees verder ›

Udåd is het nieuwe geesteskind van Mork-frontman, Thomas Eriksen. Hij wil met dit project terug naar het begin, terug naar het primitieve, rauwe in de black metal. Hij liet zich daartoe inspireren door heel wat zaken die zich buiten de metalwereld afspelen. Zo werd hij gepakt door het werk van cinematograaf Jørg Buttgereit en meer specifiek Der Todesking. Een werk dat weergeeft hoe ruw, rauw en vreselijk gruwelijk de mensheid toch kan zijn. In dat opzicht is Udåd Eriksens Der Todesking, als je begrijpt wat ik bedoel. Alles werd door door de heer Eriksen opgenomen in de Atomen Studios in Halden, Noorwegen. Alleen de mastering besteedde hij uit. Lees verder ›

Ene H.P. Lovecraft schreef ooit 'That is not dead which can eternal lie, and with strange aeons even death may die". Een schrijver die niet onbelangrijk was voor het Duitse duo van The Vision Bleak en een interpretatie van die regel is van toepassing op de comeback van dit horrorgezelschap: op een juist ogenblik komt wat sluimert weer aan de oppervlakte. Met Weird Tales om de massa te voeden, een conceptplaat bestaande uit één enkel nummer, opgedeeld in twaalf hoofdstukken.Lees verder ›

Vicrecords claimt in de promo dat Toxodeth een van de allereerste extreme blackdeathmetalbands uit Mexico was. Dat zou best kunnen aangezien de band ontstond in 1984. We mogen dus wel stellen dat deze kerels er vroeg bij waren. Mysteries about Life & Death was in 1990 het debuutalbum. En met een dergelijke titel, de mysteries over leven en dood, heeft uw redacteur van dienst al meteen gespitste oortjes. Ik ga dat namelijk helemaal niet uit de weg en zo ook deze extreme metal niet.Lees verder ›

Na het debuutalbum Daughters Of The Night (2022) waarop symfonische en gothic metal met power metal werden gemixt, is het tijd voor het tweede album van de Italiaanse band Nocturna. We stappen in met Of Sorcery And Darkness aangezien we het debuut bij Zware Metalen hebben gemist. Over het nieuwste album stelt de promotekst dat het opnieuw betekenis geeft aan de term "dualiteit" en dat de teksten geïnspireerd zijn op romantiek tezamen met de verfijnde sonische aanpak van de band. De vocalen van Grace Darkling en Rehn Stillnight schilderen mysterieuze en sensuele portretten van een voorouderlijke tijd, die toch nog steeds dicht bij ons is. Ja, Scarlet Records weet het wel aardig, maar weinig zeggend te verpakken, althans dat is mijn eerste indruk. Ik kan er dan ook voor aanvang van het luisteren naar dit album weinig van maken. Goed, ik weet wat ik ongeveer zou kunnen verwachten, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Tijd om naar de muziek zelf te luisteren dus.Lees verder ›

37 jaar na de conceptie als Amon (of was het toch Carnage?) komt Deicide met album nummer dertien. Die levensduur was verre van een zekerheid toen Glen Benton en consorten in 1990 aan de deur klopten - nu ja, deze eigenlijk intrapten – met het gelijknamige debuut. Ik weet nog dat de band, mede door het extreme imago van Benton en misschien ook wel door de muziek die behoorlijk recht voor zijn raap was (en is), wat argwanend werd bekeken en in de Nederlandse metalpers nauwelijks de handjes op elkaar kreeg. Daar trokken de fans van haat doordrenkte, recht door zee death metal zich maar weinig van aan, waarna de band vertrokken was voor een lange reis.Lees verder ›

Goddomme, wat heb ik nou toch weer aan mijn fiets hangen? Een duister trio onder de naam WrekTomb - op de foto's verscholen achter vleselijk uitziende maskers - uit Amerika. Loodzware deathdoom met een gevoel voor dissonante en weerzinwekkende melodieën. Tragische, lang uitgesponnen passages maken daarnaast ook deel uit van het debuut bestaande uit een vijftal nummers die 42 minuten van uw tijd in beslag nemen.Lees verder ›

Quantum is een progressieve rockband die in 2016 werd opgericht door bassist en zanger Anton Ericsson, drummer Olof Simander en gitarist Fredrik Reinholdsen. In verschillende bezettingen speelde de band live in onder andere Stockholm en Uppsala. De huidige bandbezetting, waarmee het debuutalbum Down the Mountainside is opgenomen, bestaat uit Ericsson, drummer/zanger Marcus Lundberg en gitaristen Samuel Walfridsson en Kalle Segerborg. Tot zover het stukje historie en de personalia van deze Zweedse band, laten we eens luisteren en analyseren wat het debuut te bieden heeft.Lees verder ›

Hour of Penance verslijt meer bandleden dan een gemiddeld persoon onderbroeken. Helaas is Davide Billia, drummer van onder meer Beheaded, niet meer de man op de kruk. Voor Devotion is Giacomo Torti van stal gehaald. De man speelt onder meer bij Bloodtruth, wat toch een redelijk bekende technische deathmetalband is.Lees verder ›

Stormbringer, de vorige plaat van dit Finse Before The Dawn rond multi-instrumentalist Tuomas Saukkonen, is nog niet eens grijs gedraaid of Napalm Records komt alweer met iets nieuws. Ditmaal gaat het om een EP met vier tracks. Er staan twee nieuwe nummers op die vermoedelijk de vorige plaat net niet gehaald hebben, een cover en een liveversie van een ouder nummer.Lees verder ›

Locrian is anders en daarmee is End Terrain ook anders dan de metal die de liefhebber van doorsnee materiaal verwacht. Het is een band die nog niet eens progressief is in de absolute zin van het woord, eerder experimenteel met progressieve elementen om het geheel qua sfeer vooral te versterken. Op dit nieuwe album horen we dan ook een mix aan stijlen voorbij komen, ik noteer vanuit de promotekst: experimentele, post-rock en post-metal en daar kan ik mij wel grotendeels in vinden. De vraag is hierbij, voegt het iets toe? Zo na het schijnt is dit het tweede album. Het debuut New Catastrophism is op Zware Metalen onbesproken gebleven.Lees verder ›

Zweedse moderne death/groove metal zegt u? Ja kom maar door hoor! Met gastbijdragen van Björn Strid (Soilwork), Filip Danielsson (Humanity's Last Breath), Joe McGlynn (Man Must Die), Kevin McCaughey (Ion Dissonance) en Peter Wichers (ex-Soilwork) is de anticipatie daar, maar weet de band ook de juiste snaar te raken?Lees verder ›

Een band afkomstig uit Jordanië - maar nu gezeteld in Los Angeles, Amerika - die nu zijn tweede EP De Facto De Jure tracht te slijten. Dat is Esodic, een trio dat zich heeft laten inspireren door bands als Slayer, Testament en Kreator. Thrash dus. Daarnaast laat de band ook wel wat death horen, met name door het drumwerk en de keelgeluiden.Lees verder ›

Geen idee of het uit Amerika afkomstige Inter Arma inmiddels een grote of vaste fanschare heeft op het Europese continent. In eigen land zal deze band die al sinds 2006 meedraait inmiddels wel enige populariteit genieten. Er werden in totaal al vijf volwaardige albums uitgebracht. Het hier te bespreken New Heaven is album nummer zes en met ruim veertig minuten aan speeltijd zeker niet minder complex dan zijn voorgangers.Lees verder ›