Ruim duizend verschillende albums werden genomineerd voor de vorige editie van de ZM Jaarlijst. Van Nederlandse of Belgische origine wisten maar liefst zes daarvan in de zwaarbevochten toplijst terecht te komen. Echter, een vluchtige blik naar de ‘best of the rest’ toont aan dat er nog een hoop andere kwaliteitsreleases zijn uitgebracht door lokale bands. Omdat het ondersteunen van onze eigen scene een hoofddoel is, zet Zware Metalen ze nog even in de schijnwerpers. Hier zijn de beste 25 albums van eigen bodem uit 2024, telkens vergezeld door onze recensie ervan!
1. Dool – The Shape Of Fluidity (1593 punten)
“Dool omschrijft zichzelf als een band voor iedereen die dwaalt of misschien op zoek is naar zichzelf. Gelukkig biedt Dool een plek om jezelf andermaal te verliezen in een plek die buiten de realiteit staat en je voor een klein uur transporteert naar een andere wereld. Een wereld waar vorm en hokjes niet bestaan. The Shape Of Fluidity.”
2. Walg – IV (1364 punten)
“IV van het Nederlandse Walg is zo waar (en niet geheel verrassend) een magistraal melodisch, symfonisch blackmetalwerkstuk. Ik denk dat er in de wijde omtrek geen enkele band in dit subgenre dit Walg van de troon kan stoten! Meesterlijk! Ongezien! Walgelijk lekker weer! Er is geen eind in zicht!”
3. Asgrauw – Oorsprong (746 punten)
“Oorsprong van het Nederlandse Asgrauw is een dijk van een melodische blackmetalplaat die in geen enkele collectie mag ontbreken. Dit is toch wel het beste werk van Asgrauw tot op heden, en dat wil wat zeggen want de heren hebben al wat werk afgeleverd in het verleden…”
4. Verwoed – The Mother (667 punten)
“Het Utrechtse Verwoed maakt opnieuw indruk. The Mother is een uitstekende blackmetalplaat geworden die alle pijn, miserie en angst laat voelen die wij als mensen gevangen in ons eigen vlees en bloed zouden moeten begrijpen.”
5. Hippotraktor – Stasis (634 punten)
“Met iedere luisterbeurt vielen de muzikale puzzelstukjes op hun plek en zorgden daarmee ook telkens voor een extra puntje in de eindnotering. Vooral die overheersende beklemming zorgde ervoor dat dit Stasis aanvankelijk niet helemaal wilde pakken, maar daarna juist alleen maar meer wist te beklijven. De menselijke natuur is niet makkelijk, daar probeert Hippotraktor op geen enkele wijze verlichting in te bieden. Dit weet de band echter wel ontzettend goed vast te leggen.”
6. Cobra The Impaler – Karma Collision (573 punten)
“Lichten laag, ogen dicht en laat je meeslepen naar een wereld waarin strakke ritmes, brutaliteit, wonderschone melodieën en complexe emoties onophoudelijk over elkaar heen buitelen maar elkaar nooit in de weg zitten. Zeer sterk werk!”
7. Officium Triste – Hortus Venenum (389 punten)
“Met Hortus Venenum levert Officium Triste wederom een parel van een plaat af, al wordt voorganger The Death of Gaia niet overtroffen. Maar dat maakt deze nieuwe nog steeds jaarlijstmateriaal en verplichte kost voor iedereen die een oor heeft voor droevige muziek.”
8. God Dethroned – The Judas Paradox (376 punten)
“Het is de mannen weer gelukt om een sterk album te produceren. Anders, maar dat is best lekker!”
9. Beenkerver – De Rode Weduwe (321 punten)
“Beenkerver heeft met De Rode Weduwe een waardige opvolger geschreven van eerder brutaal blackmetalwerk. De Rode Weduwe neemt je mee op een avontuur waar je nog lang aan zal herinnerd worden.”
10. Aborted – Vault Of Horrors (302 punten)
“Aborted brengt met Vault Of Horrors een ijzersterke plaat uit! Hierop klinkt de band als een stel jonge honden, mede door de invoer van een blik aan vers brulgeweld.”
11. Bütcher – On Fowl Of Tyrant Wing (271 punten)
“Knap werk. Bütcher blijft los van de enkele experimenten consistent en oerdegelijk klinken op dit laatste werk. Fans van speed metal met ballen moeten deze gewoon in huis halen. Old school sferen gaan hand in hand met Antwerps metalmaatwerk.”
12. Skroetbalg – Geen Toeval (246 punten)
“Ik heb nog geen (boeren)punkalbums gehoord dit jaar. Dus wat mij betreft is dit het beste (boeren)punkalbum van het jaar tot dusver. Dat kan Geen Toeval zijn.”
13. Deathless Void – The Voluptuous Fire Of Sin (228 punten)
“Deathless Void levert hier een knaller van een album dat bol staat van agressie en venijn. Dit Nederlandse debuut met vleugje Italiaanse passie mag gerust indrukwekkend genoemd worden.”
14. The Monolith Deathcult – The Demon Who Makes Trophies Of Men (215 punten)
“Als je bekend bent met het eerdere werk van de band kun je prima uit de voeten met The Demon Who Makes Trophies Of Men. Ik verwacht dat The Monolith Deathcult ook weer wat nieuwe zieltjes zal winnen doordat het allemaal net wat toegankelijker klinkt en minder verzandt in technisch vernuft.”
15. Dystopia – De Verboden Diepte I: Veldslag Op De Rand Van De Wereld (194 punten)
“Amper vier nummers op dit De Verboden Diepte I: Veldslag Op De Rand Van De Wereld maar dat is ruim voldoende om te kunnen stellen dat deze nieuwe plaat van het Nederlandse Dystopia een erg sterk album is geworden. Stevige, eerder typische blackmetalelementen worden op een avontuurlijke wijze gemengd met trompetgeschal, trombonegeschuif en doorwinterde cleane vocalen. Sterk!”
16. Simone Simons – Vermillion (193 punten)
“Simone Simons, frontvrouw van Epica, is als gastzangeres al op meerdere albums van Arjen Lucassen te horen geweest en tijdens liveshows van Ayreon kreeg ze een steeds grotere rol. Dat Simone met Arjen Lucassen een solo-album zou opnemen wekt dan ook geen verbazing.”
17. Vuur & Zijde – Boezem (190 punten)
“Voer van Prophecy Productions, zonder twijfel. Vuur & Zijde is een band waar je je tijd voor zal moeten nemen, want dit is in geen geval een toegankelijke band te noemen, ook al krijg je dat gevoel in eerste instantie. Het is daarentegen een band geworden die het midden bewandelt tussen enerzijds repetitieve, atmosferische post-black met rijke baslagen en catchy kantjes, en anderzijds bezwerende cultmetal van een zoete, warme aard maar met een dreigende ondertoon.”
18. Haliphron – Anatomy Of Darkness (188 punten)
“Haliphron mag oprecht trots zijn op dit Anatomy Of Darkness, want men levert hier gewoon weer even oerdegelijk werk af. De veelzijdigheid zorgt ervoor dat er ook op langere termijn nog genoeg te ontdekken valt. Hulde dames en heren!”
19. Severe Torture – Torn From The Jaws Of Death (186 punten)
“Na net geen veertig minuten is de koek op. Maar wat voor koek hebben we dan al achter de kiezen zeg! En toch smaakt het naar zoveel meer. Hop op de playknop dan maar weer!”
20. Defacement – Duality (184 punten)
“Dit Duality moet je niet beluisteren, dit moet je ervaren. Volledig koppie-onder gaan, na een tijdje zuurstof happend boven water komen en je er vervolgens weer in onderdompelen. Het daagt je uit tot een andere waarneming, het verlegt je grenzen van muzikale beleving.”
21. Stuporous – Asylum’s Lament (180 punten)
“Doorgewinterde doomfanaten, blackmetalliefhebbers met een ijskoud en inktzwart hart en verder iedereen die zich in het hoekje der extreme metal ophoudt, opgelet. Luister dit, plug dit, bespreek dit. Koop dit ook natuurlijk. Dit is zo’n plaatje uit de categorie waarbij je je vrienden tipt, de bandsocials eens gaat bekijken en de titel alvast met potlood in je Jaarlijst zet.”
22. Living Gate – Suffer As One (179 punten)
“Living Gate is er in mijn ogen zeer goed in geslaagd een hele goede variatie op een lang en breed uitgekauwd genre te presenteren. Met dit nevenproject heeft Living Gate in mijn ogen zijn bestaansrecht al met de EP bewezen en deze langspeler verankert deze status alleen maar.”
23. Charlotte Wessels – The Obsession (163 punten)
“Charlotte toont dat ze een sterke, consistente plaat kan ontwikkelen met enkele hits. Fans van gothic/female fronted met een popinsteek moeten het zeker eens proberen.”
24. Doodseskader – Year Two (149 punten)
“Year Two is geen gemiddeld album in de absolute zin van het woord en al helemaal geen metalalbum. Het is een werk vol extremiteiten en tegenstrijdigheden voor zeer open-minded luisteraars, die naast een sombere sfeerzetting ook iets kunnen met bloeddorstig agressieve strijdbare passages verpakt in een industriële omgeving. “
25. Dead Head – Shadow Soul (127 punten)
“Vanaf de eerste tonen van Litany Of The Weak wordt duidelijk dat deze band nog lang niet over het hoogtepunt heen is. Sterker nog, het klinkt erg fris, spontaan maar toch rete-brutaal. Als de thrash op een dergelijke manier wordt gebracht, dan kan het niet anders dan dat er een stel veteranen aan het werk is.”
Links: