Metalmuzikanten zijn vaak bezige bijtjes. Vrijwel allemaal moeten ze iets naast hun band doen. Anders worden ze maar onrustig, gaan ze doelloos uit het raam staren, teveel eten of vreemd met de buurvrouw. Dus wat doe je als je een band hebt en je bent op zoek naar ‘iets ernaast’? Je begint nóg een band! Welkom dus Stuporous: geesteskind van een drietal muzikanten die kunnen kwartetten met het aantal bands waar zij actief in zijn.
In de bandgelederen van Stuporous: Floris Velthuis (gitaar, bas, drums, toetsen, ook actief in: Meslemtaea, Schavot, The Color of Rain, Asgrauw en Sagenland), Devi Hisgen (vocalen, ook actief in Teitan, The Color of Rain en Cthuluminati) en Izzy Op De Beeck, (hoorn, ook actief in Meslamtaea, Waveshard, Detour Doom Ensemble en voorheen Avatar (uit België: niet die vrolijke Zweden)). Asylum’s Lament is het debuutalbum van de heren en het klinkt inderdaad als een klaagzang uit de psychiatrische inrichting. De teksten gaan over psychische stoornissen en depressies, gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen in het werkzame leven van zanger Hisgen.
Wat Asylum’s Lament zo beangstigend maakt: na het intro klinken de zes nummers allemaal anders maar ook weer niet. Het raamwerk is zeker na meerdere luisterbeurten wel herkenbaar als Stuporous (hetgeen overigens ‘bedwelmd’ betekent) maar ze ademen allemaal een eigen sfeer uit. Alsof het op zichzelf staande individuen zijn. Alsof we een rondleiding door de inrichting krijgen en een aantal minuten een blik werpen in verschillende isoleercellen om even deelgenoot te worden van iemands mentale toestand. Zie hem daar tekeergaan, de maniakaal lachende in Throne of Madness die van gekkigheid niet meer weet wat hij met zichzelf aan moet, de intens gekwelde in Desperation of de langzaam gek wordende die zich in Distorted Echoes uiteindelijk maar neerlegt bij zijn onvermijdelijke lot.
Zoals gezegd, geen gemakkelijk op te pakken muziek, dit Asylum’s Lament. Het is dan wel met slechts drie man ingespeeld maar het vestigt zich kamerbreed in je hoofd. Bij het beluisteren moest het album soms even op pauze om afstand te kunnen nemen van waar je in opgeslokt wordt. Het is allemaal uiterst fraai en kundig gemaakt. Met de middelen die er voor bands op dit niveau zijn weggelegd natuurlijk. Helemaal niets ten nadele van de labels die bij de uitgave van dit product zijn betrokken uiteraard (zeker niet voor Void Wanderer Productions dat toch altijd maar weer bereidt is de nek uit te steken voor deze releases), maar je vraagt je toch af hoeveel baat een onderscheidende band als Stuporous zou kunnen hebben bij meer budget om zowel de opnames als het verspreiden ervan naar een hoger niveau te tillen. Dan moet dat maar voor een volgende keer en dient de underground zijn werk te doen. Dus: doorgewinterde doomfanaten, blackmetalliefhebbers met een ijskoud en inktzwart hart en verder iedereen die zich in het hoekje der extreme metal ophoudt, opgelet. Luister dit, plug dit, bespreek dit. Koop dit ook natuurlijk. Dit is zo’n plaatje uit de categorie waarbij je je vrienden tipt, de bandsocials eens gaat bekijken en de titel alvast met potlood in je Jaarlijst zet.
Zelf ervaren hoe Stuporous – Asylum’s Lament klinkt? Je vrienden van Zware Metalen geven exemplaren van de cd weg!
Score:
90/100
Label:
Void Wanderer Productions, War Productions, 2024
Tracklisting:
- Parasidious Preludium
- Throne of Madness
- Desperation
- Decorating the Willow Tree
- Never Let Me Go
- Distorted Echoes
- The Voice That Made Me Do It
Line-up:
- Devi Hisgen – Vocalen
- Floris Velthuis – Gitaar, bas, drums, toetsen
- Izzy Op De Beeck – Hoorn
Links: