Haliphron – Anatomy Of Darkness

Geschreven door op 24-10-2024 om 19:57.

Amper anderhalf jaar na Prey ligt de nieuwste telg Anatomy of Darkness van het Nederlandse Haliphron alweer in de schappen. Collega Berry stak destijds terecht een loftrompet op over de plaat en hoe benieuwd zijn we dan ook of de kwaliteit nog steeds gewaarborgd is gebleven. In de bezetting is inmiddels wat veranderd: Paul Beltman heeft namelijk de drumstokken overgenomen van Frank Schilperoort. Toetsenist David Guiterrez Rojas heeft de band inmiddels (tijdelijk?) verlaten, maar heeft zijn bijdrage nog wel geleverd voor dit album. Wat niet veranderd is, is in ieder geval de muzikale aanpak. Nog steeds krijgen we namelijk een mix van death en black voorgeschoteld met de nodige symfonische injecties die dienen als rode draad door het geheel.

Ook dit Anatomy Of Darkness is weer een bijzonder sterk album geworden, zoveel is al duidelijk na enkele luisterbeurten. De acht nummers zitten sterk in elkaar, bevatten veel afwisseling en zijn mede door de inspiratievolle synthpartijen weer erg herkenbaar. Deze synths staan overigens wat minder prominent in de geluidsmix dan tijdens de vorige ronde, iets wat de luisterervaring wat prettiger maakt en zodoende ook ruimte biedt aan de andere instrumenten. Zijn het overigens niet die sfeervolle synths die nummers zoals Feasting On Flesh en Double Or Nothing veelal dragen en vaak doen denken aan bands zoals Cradle Of Filth en Carach Angren, dan heeft Haliphron nog voldoende (andere) munitie in huis om te imponeren. Zo zijn de gitaarriffs lekker strak tijdens onder andere Silent Escape, het stampende Black Star en Buried Truth. Laatstgenoemde is zonder meer één van de sterkere arrangementen op dit album. Boordevol fraaie tempowisselingen, headbangmomenten en ijzersterke vocalen. Daarover gesproken: vocaliste Marloes laat zich wederom van haar sterkste kant horen en overtreft de prestaties van Prey doordat er nóg meer geëxperimenteerd is met clean, grunts, growls en alles wat ertussenin zit. Sterke prestatie zeg!

Zo doet de sprookjesachtige, cleane zang tijdens Buried Truth wat denken aan Lacuna Coil, terwijl de ijzige growls het tegendeel bewijzen en die vergelijking volledig manco laten gaan. Tijdens het hakkende Silent Escape zijn het dan weer vooral de brute growls die indruk maken en het nummer naar een mooie hoogte stuwen. Toch is het niet alleen maar beuken voor gevorderden. Afsluiter en titelnummer Anatomy Of Darkness is namelijk (nagenoeg) volledig instrumentaal en bevat overduidelijk kop en staart. De fraaie opbouw houdt de aandacht goed vast en is ondanks zijn gedaanteverwisseling wel degelijk passend bij de sfeer en het karakter van de plaat. Mooi experiment op een meer dan geslaagde plaat. Haliphron mag oprecht trots zijn op dit Anatomy Of Darkness, want men levert hier gewoon weer even oerdegelijk werk af. De veelzijdigheid zorgt ervoor dat er ook op langere termijn nog genoeg te ontdekken valt. Hulde dames en heren!

Score:

85/100

Label:

Listenable Records, 2024

Tracklisting:

  1. Opus Addicere
  2. Silent Escape
  3. Feasting on Flesh
  4. Black Star
  5. Buried Truth
  6. Double or Nothing
  7. Epitome of Perfection
  8. Art of the Blade
  9. Anatomy of Darkness

Line-up:

  • Marloes Voskuil – Vocalen
  • Ramon Ploeg – Gitaar
  • Jeroen Wechgelaer – Gitaar
  • Jessica Otten – Basgitaar
  • David Guiterrez Rojas – Keys
  • Paul Beltman – Drums

Links: