Headlines

Toen ik door onze promolijst scrolde, zag ik de naam earthtone9 staan. Die bestaan blijkbaar nog altijd. Enigszins verrast, maar ook benieuwd, vroeg ik deze promo aan. Deels uit nieuwsgierigheid, maar ook deels uit jeugdsentiment. In de hoogtijdagen van nu-metal werd de band gemakshalve ook onder deze categorie geschaard, terwijl men veel interessanter was dan negentig procent van de bands in dat genre. De Engelsen maakten toen al een mix van post-metal, hardcore en Tool-achtige uitstapjes. Het resulteerde in een paar prachtplaten, waarvan Arc'tan'gent het hoogtepunt was.Lees verder ›

Swampbeast... waar ken ik die naam toch van? Die passeerde toch eerder bij Zware Metalen? Jazeker, het debuut Seven Evils Spawned Of Seven Heads werd in 2021 door collega-redacteur Meeuwissen van een recensie voorzien. Voor hem een verrassing dat dit beest geen black, maar gortige death bleek te produceren. Nu staat er voor deze opvolger Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man keurig black/death aangegeven in onze Zware Lijst.Lees verder ›

Ja, ik weet het! Het lijkt wel of Zware Metalen en dan nog meer specifiek mijn mailbox een abonnement heeft op releases van bepaalde labels. Zo ook de releases van het Duitse Purity Through Fire Records. Maar wat kan ik er aan doen dat die labels en dus ook onze Duitse vrienden vaak heel wat lekkers aan de man brengen. Dus dan doen we gewoon vrolijk verder en beluisteren we toch ook gewoon de nieuwste Unholy Craft.Lees verder ›

Het vroegere Blurr Thrower heeft zich al vele jaren geleden laten omdopen tot Limbes. Nochtans is de man achter deze band toch niet veranderd en heet gewoon Guillaume Galoup. Liernes is de opvolger van Écluse, een plaat die ik persoonlijk ook onder de loep nam. Maar wat komt er nu vanuit het voorgeborchte naar voren? Ik raad je aan de bandfoto's eens op te snorkelen. Ik noem het eigenaardig en bijzonder, het lijkt wel of de heer Galoup in zijn puurste zelf zich heeft laten vereeuwigen met een ruiker bloemen en een trouwsleep. Ik kan me natuurlijk ook vergissen.Lees verder ›

Zozo, wie hebben we hier? Het verloren gewaande Derelict uit Canada komt zowaar met een volledig nieuwe LP aanzetten. Dat is toch wel een fijne constatering want ik mocht altijd graag naar de band luisteren. Zeker de laatste twee albums Unspoken Words en Perpetuation zijn zeer goed te beluisteren als je van snelle technische death metal houdt met licht experimenterend karakter. De laatste release is alweer twaalf jaar geleden en nu dus de nieuwe, genaamd Versus Entropy. Het wordt in eigen beheer uitgebracht.Lees verder ›

Dubbel zo lomp, dubbel zo brutaal, dubbel zoveel geslam. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, langverwachte, snoeiharde plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Deze keer gaan redacteur MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) en TimX (favoriete genres: black & doom ) aan de haal met Entabeni, 'de nieuwe' van slamcoreband Vulvodynia. De plaat ziet het licht via Unique Leader Records. Lees verder ›

New South Wales ligt in Australië zoals jullie wel allemaal weten. Dit duo post-blackmetallers genaamd Austere is voor ons geen nobele onbekende meer. In 2023 kwamen Sorrow en Desolate, want zo noemen de twee heren zich ook soms, met Corrosion Of Hearts, een plaat die toch danig indruk maakte op collega Aarts. Daarvoor was het al wel weer dertien jaar geleden dat de beide heren iets uitbrachten. Dat laatste album liet volgens de heer Aarts een band horen die meer dan volwassen bleek geworden te zijn maar tegelijk wel nog altijd doorhad waar de antidepressiva in het kastje stonden.Lees verder ›

Horned Almighty is de cult blackmetalband uit Denemarken die iedereen wel kent. Nu komt plaat nummer zeven, Contagion Zero via Soulseller Records. De band rond Hellpig, S. Smerte, Haxen en Harm heeft toch al wat jaartjes op de teller, 22 op precies te zijn. Deze boosaardige bende musiceert ruw, rauw maar in de typisch Deense sfeer. To Fathom The Master's Great Design uit 2020 is de voorlaatste plaat van deze Denen die we hier op onze geliefde stek van een schrijfsel en dito mening voorzagen. Tijd dus om nogmaals de strijdbijl op te pikken en te luisteren of er iets wezenlijks verschillend met het eerdere werk van deze band kan opgediept worden.Lees verder ›

Scott Conner duikt dit jaar weer op met zijn zwartgallige projectje Xasthur. Ik weet niet of de man het mij in dank zou afnemen dat ik die term 'zwartgallig' plak op zijn huidige zielskindje, want het is al geruime tijd duidelijk dat de man afstand probeert te nemen van zijn blackmetalverleden. Zogezegd sinds 2010, maar het was op dat moment al duidelijk dat de hoogdagen van black metal voor Xasthur op zijn einde liepen. Nocturnal Poisoning (2002), The Funeral of Being (2003) en Subliminal Genocide (2006) behoren tot hoogtepunten in mijn collectie, maar alle platen die daarna verschenen waren een pak saaier.Lees verder ›

Als u de recensie van collega redacteur Clemens in 2017 hebt gelezen over het tweede album Cult of the Dragon van het Noorse Deathcult dan weet u al dat de band bestaat uit een drietal ervaren muzikanten. Het is nu niet anders, de line-up is intact gebleven en bestaat uit de twee broers Thurzur en Skagg, die een verleden hebben in Gorgoroth en Taake. Sluit daar dan Taake (en Gorgoroth) voorman Hoest op bas en tweede vocaal bij aan, en voila, u weet dat het speltechnisch wel goed zal zitten.Lees verder ›

Nadat Nifelheim er eind 2022 de brui aan gaf vormde vocalist Hellbutcher al snel een nieuwe band met daarin enkele klinkende namen. Want wat dacht u van Martin "Devastator" Axenrot (Bloodbath, Opeth) op drums, Necrophiliac (Mordant), Iron Beast (Unleashed) op gitaar en Eld (Aeternus en Ghaals Wyrd) op basgitaar? Dat is toch zeker wel het predicaat supergroep waard?Lees verder ›

Is de nieuwe langspeler van het Noorse drietal Gjendød, Livskramper, een lekker tussendoorblackmetalplaatje? Waarom? Dat is hetgeen ik neerschreef over één van de voorgangers Angrep uit 2021. De heer Al Foet nam nog veel vroeger, en toen bleek het gewoon 2016 te zijn, deze band al eens onder de…Lees verder ›

Het Noorse Vemod werd opgericht in het gezegende jaar 2000. Twaalf jaar later, na een aantal demo’s, zag debuut Venter På Stormene het levenslicht. Het voorbije decennium heeft de band in sfeervolle blackmetalmiddens ondanks het uitblijven van nieuwe muziek een ware cultstatus bereikt. Zo zag ik Vemod nog als headliner op de derde editie van Unholy Congregation eind 2021. Door de jaren heen bleef de roep om nieuw werk gestaag weerklinken en zo geschiedde dus eindelijk: begin dit jaar, dus nogmaals twaalf jaar later, werd opvolger The Deepening uitgebracht. Na zo’n lage periode zou je het uitbrengen van nieuw werk bijna als een risico voor die cultstatus kunnen beschouwen, want de verwachtingen liggen intussen natuurlijk bijzonder hoog. Lees verder ›