Elk jaar verzamelt het meest noordelijk gelegen metalfestival van de Lage Landen zich rondom een scheve stompe kerktoren in Leeuwarden. Into the Grave verdeelt ook dit jaar weer enkele tientallen bands over drie dagen. Op vrijdag is fotograaf Seth Abrikoos present om de bands op de Main Stage en The Reaper Stage op de gevoelige plaat vast te leggen. Headliner Fear Factory wordt met een roze bril bekeken in een 'fanboy-verslag'. Lees verder ›
Swampbeast... waar ken ik die naam toch van? Die passeerde toch eerder bij Zware Metalen? Jazeker, het debuut Seven Evils Spawned Of Seven Heads werd in 2021 door collega-redacteur Meeuwissen van een recensie voorzien. Voor hem een verrassing dat dit beest geen black, maar gortige death bleek te produceren. Nu staat er voor deze opvolger Offering of Chaos, Lamenting In The Blood of Man keurig black/death aangegeven in onze Zware Lijst.Lees verder ›
Ja, ik weet het! Het lijkt wel of Zware Metalen en dan nog meer specifiek mijn mailbox een abonnement heeft op releases van bepaalde labels. Zo ook de releases van het Duitse Purity Through Fire Records. Maar wat kan ik er aan doen dat die labels en dus ook onze Duitse vrienden vaak heel wat lekkers aan de man brengen. Dus dan doen we gewoon vrolijk verder en beluisteren we toch ook gewoon de nieuwste Unholy Craft.Lees verder ›
Deze maand bracht earthtone9, na een afwezigheid van ruim elf jaar, weer eens een nieuwe plaat uit. Het knappe is, dat na al die jaren, de band nog altijd klinkt als earthtone9. Hardcore-, groove- en post-/sludgeriffs worden op een hoop gegooid en worden voorzien van de kenmerkende vocalen van Karl Middleton. Hoog tijd hem eens aan de tand te voelen waarom het zo lang heeft geduurd. Ook gaan we dieper in op het creatieve proces van het maken van de plaat. Karl is een buitengewoon prettige spraakwaterval en praat honderduit over de band. Het levert een geanimeerd gesprek op dat je hieronder kan teruglezen.Lees verder ›
Het vroegere Blurr Thrower heeft zich al vele jaren geleden laten omdopen tot Limbes. Nochtans is de man achter deze band toch niet veranderd en heet gewoon Guillaume Galoup. Liernes is de opvolger van Écluse, een plaat die ik persoonlijk ook onder de loep nam. Maar wat komt er nu vanuit het voorgeborchte naar voren? Ik raad je aan de bandfoto's eens op te snorkelen. Ik noem het eigenaardig en bijzonder, het lijkt wel of de heer Galoup in zijn puurste zelf zich heeft laten vereeuwigen met een ruiker bloemen en een trouwsleep. Ik kan me natuurlijk ook vergissen.Lees verder ›
Zozo, wie hebben we hier? Het verloren gewaande Derelict uit Canada komt zowaar met een volledig nieuwe LP aanzetten. Dat is toch wel een fijne constatering want ik mocht altijd graag naar de band luisteren. Zeker de laatste twee albums Unspoken Words en Perpetuation zijn zeer goed te beluisteren als je van snelle technische death metal houdt met licht experimenterend karakter. De laatste release is alweer twaalf jaar geleden en nu dus de nieuwe, genaamd Versus Entropy. Het wordt in eigen beheer uitgebracht.Lees verder ›
Dubbel zo lomp, dubbel zo brutaal, dubbel zoveel geslam. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, langverwachte, snoeiharde plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Deze keer gaan redacteur MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) en TimX (favoriete genres: black & doom ) aan de haal met Entabeni, 'de nieuwe' van slamcoreband Vulvodynia. De plaat ziet het licht via Unique Leader Records. Lees verder ›
Jaa, de lage landen hebben hun portie Rammstein wel gekregen in juni. Eerst een natje en een droogje in het Nijmeegse Gofferpark. Een week nadien een watervrije dubbele dosis Park De Nieuwe Koers in Oostende. Ervan uitgaand dat het Neue Deutsche Härte-instituut zijn dertigjarig bestaan zou vieren met een verrassende setlist en een vernieuwde showproductie, vatten we voor de vierde keer in vijf jaar post in de Feuerzone. Viel dat even tegen!Lees verder ›
Wat een week! Hoog tijd om de 1086 nieuwe indrukken te verwerken. We gaan het weekend in met vernieuwde courage en trekken de toekomst dichter bij onze gilet. Dat doen we vandaag met 15 clips van Ill Niño, Disbelief, Ireful, Brojob, Eclipse, Kingcrow, Hacktivist, Rotting Christ, Blutgott, Brain Pain, Category 7, Visions of Atlantis, Imperia, Heated en Abigorum.Lees verder ›
Het einde van het feestje is in zicht. Na drie dagen strijden worden we vandaag beloond met een zomerse 24 graden Celsius en een overspoeling aan zon. Daarenboven zijn de bands op de affiche lekker aangepast aan de omstandigheden met een heleboel rock op de mainstages, waaronder Deep Purple, Black Stone Cherry en Rival Sons. Er staan ook een paar gewaagde boekingen op het programma met Karnivool en Igorrr. Ook de blackmetalkeizer Ihsahn mag niet op onze afvinklijst ontbreken. Vandaag zijn Ruben, MichielJ en Lara Van Sundert weer van de partij.Lees verder ›
New South Wales ligt in Australië zoals jullie wel allemaal weten. Dit duo post-blackmetallers genaamd Austere is voor ons geen nobele onbekende meer. In 2023 kwamen Sorrow en Desolate, want zo noemen de twee heren zich ook soms, met Corrosion Of Hearts, een plaat die toch danig indruk maakte op collega Aarts. Daarvoor was het al wel weer dertien jaar geleden dat de beide heren iets uitbrachten. Dat laatste album liet volgens de heer Aarts een band horen die meer dan volwassen bleek geworden te zijn maar tegelijk wel nog altijd doorhad waar de antidepressiva in het kastje stonden.Lees verder ›
Horned Almighty is de cult blackmetalband uit Denemarken die iedereen wel kent. Nu komt plaat nummer zeven, Contagion Zero via Soulseller Records. De band rond Hellpig, S. Smerte, Haxen en Harm heeft toch al wat jaartjes op de teller, 22 op precies te zijn. Deze boosaardige bende musiceert ruw, rauw maar in de typisch Deense sfeer. To Fathom The Master's Great Design uit 2020 is de voorlaatste plaat van deze Denen die we hier op onze geliefde stek van een schrijfsel en dito mening voorzagen. Tijd dus om nogmaals de strijdbijl op te pikken en te luisteren of er iets wezenlijks verschillend met het eerdere werk van deze band kan opgediept worden.Lees verder ›
Scott Conner duikt dit jaar weer op met zijn zwartgallige projectje Xasthur. Ik weet niet of de man het mij in dank zou afnemen dat ik die term 'zwartgallig' plak op zijn huidige zielskindje, want het is al geruime tijd duidelijk dat de man afstand probeert te nemen van zijn blackmetalverleden. Zogezegd sinds 2010, maar het was op dat moment al duidelijk dat de hoogdagen van black metal voor Xasthur op zijn einde liepen. Nocturnal Poisoning (2002), The Funeral of Being (2003) en Subliminal Genocide (2006) behoren tot hoogtepunten in mijn collectie, maar alle platen die daarna verschenen waren een pak saaier.Lees verder ›
Als u de recensie van collega redacteur Clemens in 2017 hebt gelezen over het tweede album Cult of the Dragon van het Noorse Deathcult dan weet u al dat de band bestaat uit een drietal ervaren muzikanten. Het is nu niet anders, de line-up is intact gebleven en bestaat uit de twee broers Thurzur en Skagg, die een verleden hebben in Gorgoroth en Taake. Sluit daar dan Taake (en Gorgoroth) voorman Hoest op bas en tweede vocaal bij aan, en voila, u weet dat het speltechnisch wel goed zal zitten.Lees verder ›
Nadat Nifelheim er eind 2022 de brui aan gaf vormde vocalist Hellbutcher al snel een nieuwe band met daarin enkele klinkende namen. Want wat dacht u van Martin "Devastator" Axenrot (Bloodbath, Opeth) op drums, Necrophiliac (Mordant), Iron Beast (Unleashed) op gitaar en Eld (Aeternus en Ghaals Wyrd) op basgitaar? Dat is toch zeker wel het predicaat supergroep waard?Lees verder ›
Is de nieuwe langspeler van het Noorse drietal Gjendød, Livskramper, een lekker tussendoorblackmetalplaatje? Waarom? Dat is hetgeen ik neerschreef over één van de voorgangers Angrep uit 2021. De heer Al Foet nam nog veel vroeger, en toen bleek het gewoon 2016 te zijn, deze band al eens onder de…Lees verder ›
Turbulente tijden, dus neem op tijd een break, bijvoorbeeld met deze 15 video’s die voorbij vliegen als vrachtwagens en bezorgde boerinnen. Dit zijn God Dethroned, Orphaned Land, D’Artagnan, Groza, Illdisposed, Winterforge, 200 Stab Wounds, Nathan James, ODDKO, Dream Evil, Defiled, Neaera, Eisregen, Ammify en Swallow The Sun.Lees verder ›
Op 19 juni stonden drie behoorlijk grote namen op het podium in AFAS Live. Ektomorf, Ice Nine Kills en Five Finger Death Punch samenbrengen staan garant voor een mooie mix van heavy metal, nu metal, metalcore en groove metal. Ze brengen muzikaal spektakel van de bovenste plank en dat hebben ze in Amsterdam ook geweten. De concertzaal was voor de prestaties van dit drietal nochtans nét niet uitverkocht. Grote boosdoenders waren Green Day en Rammstein, die op datzelfde moment elders in het land ook het beste van zichzelf aan het geven waren. Fotograaf Arjen den Dekker kon gelukkig de laatste twee bands nog meepikken om het schouwspel op de gevoelige plaat vast te leggen (voor het luisterspel ligt dat namelijk wat lastiger). Bij aankomst stond het publiek al vol enthousiasme klaar voor Ice Nine Kills, dat er al snel de sfeer in wist te brengen. Die sfeer werd zelfs nóg beter wanneer Five Finger Death Punch ten tonele verscheen. Hieronder volgt het fotografisch verslag van een meer dan geslaagde avond. Welcome to the Circus!Lees verder ›
Het Noorse Vemod werd opgericht in het gezegende jaar 2000. Twaalf jaar later, na een aantal demo’s, zag debuut Venter På Stormene het levenslicht. Het voorbije decennium heeft de band in sfeervolle blackmetalmiddens ondanks het uitblijven van nieuwe muziek een ware cultstatus bereikt. Zo zag ik Vemod nog als headliner op de derde editie van Unholy Congregation eind 2021. Door de jaren heen bleef de roep om nieuw werk gestaag weerklinken en zo geschiedde dus eindelijk: begin dit jaar, dus nogmaals twaalf jaar later, werd opvolger The Deepening uitgebracht. Na zo’n lage periode zou je het uitbrengen van nieuw werk bijna als een risico voor die cultstatus kunnen beschouwen, want de verwachtingen liggen intussen natuurlijk bijzonder hoog. Lees verder ›
Als onbetaalde, overwerkte recensent is het constant een afweging in tijd. Welke nieuwe parel kun je wel of niet oppakken? In mijn geval probeer ik (dat haal ik overigens niet) eens per week een recensie in het zwart op wit te krijgen. Of in dit geval natuurlijk wit op zwart. Bijkomend voordeel van het recenseren is dat wij toegang hebben tot muzikaal materiaal dat nog niet is uitgebracht voor het grote publiek. Nadelig aan het drukke schrijversleven is dan weer dat het contact immer vluchtig blijft: iedere week weer een nieuw album om te beluisteren (uiteraard wel intens en in veelvoud). Soms kan dat ook als een beperking voelen. Hiermee blijf je toch grotendeels binnen de eigen bubbel en is het vrij ontdekken daarbuiten soms wat beperkt. Toch schiet er af en toe wat door de barrière. In dit geval is dat Khirki, met het album Κυκεώνας.Lees verder ›
