Into the Grave dag 1: Hardcore vrijdag met wat oudgedienden

Leeuwarden kleurt zwart op de eerste zonovergoten dag van het Into the Grave festival. Niet op het bekende terrein naast de scheve toren, maar eenmalig uitgeweken naar een nieuwe locatie naast het station. Traditiegetrouw is de eerste dag weggelegd voor de hardcoreprogrammering. Voor de oude fans zijn er bands terug van weggeweest. Pro-Pain, Cro-Mags en Rise of the Northstar domineren de Reaper stage, terwijl op het hoofdpodium 3 Inches of Blood en Savatage na jaren afwezigheid weer terug zijn in Europa. Tevens was dit de laatste kans om Orange Goblin in Nederland te zien. Een bewogen eerste dag dus. Ruben en Esther doen het hele weekend verslag vanuit Leeuwarden, vandaag dag één.

Vulture 14:45 – 15:30
De aftrap van het festival wordt verzorgd door Vulture. De Duitse thrashmetalformatie timmert nu tien jaar aan de weg en heeft vorig jaar haar vierde album Sentinels uitgebracht. Met gillende gitaren en een nog harder gillende frontman is dit een prima opener van deze dag. Er zijn goede solo’s te horen, zoals het een thrashmetalband betaamt. Spelen kunnen de heren dus wel, des te vreemder dat de gitaristen met identieke rode instrumenten hun eigen intro’s niet spelen. Het mag de pret niet drukken. Dit was een degelijk optreden van de jonge herrieschoppers. De toon is gezet en de eerste duwbewegingen worden al gemaakt. De eerste foto’s helaas nog niet.

Boneripper 15:30 – 16:00
De jongens van Boneripper zijn inmiddels graag geziene gasten in Friesland. De lokale hardcoreband opent de Reaper stage voor een vrijdag vol hardcore, een podium dat op deze nieuwe locatie een stuk breder is opgezet. Des te meer mensen kunnen naar dit optreden kijken. Eerder was uw redacteur van dienst al onder de indruk van deze mannen in de Iduna en op het Bevrijdingsfestival. Ook hier weten ze te imponeren. Bij navraag van de band is het grootste deel van het publiek ook al bekend met de heren. Hier verzorgen ze ook een wervelend optreden. In een half uur razen ze door hun set heen. Dit is een prima aanzet voor de rest van de dag.

Coffin Feeder 16:00 – 16:45
De mannen van Cattle Decapitation zegden last-minute hun hele tournee af, dus moest er halsoverkop een vervanger worden ingevlogen. Het Belgische Coffin Feeder wist daar wel raad mee en mag vandaag het hoofdpodium bestijgen. Deze heren zetten nog een tandje bij na het hardcoregeweld op het andere podium. Breakdowns, pigsqueals en een barrage aan slams onderscheiden deze band als de zwaarste van de dag. Een stroom aan referenties naar actiefilms uit de jaren tachtig wordt onderbroken door de eerste wall of death van de dag. Ook de pit breidt zich flink uit voor deze Belgen en houdt stand. Een groot compliment voor deze ingevlogen helden. Zo maak je jezelf snel genoeg eerste keuze.

Heavy//Hitter 16:45 – 17:20
Om in de hardcoresfeer te blijven, mag Heavy//Hitter de Reaper stage op. Voor de mannen uit Amerika is het de eerste keer dat ze op Europees vasteland spelen. En ook hier hebben de heren duidelijk wat fans rondlopen. Er wordt her-en-der al druk gemaaid met armen en benen, op de Amerikaanse manier. Zo kun je je aankomst in Europa wel aankondigen. Prima hardcore zoals we gewend zijn uit de Verenigde Staten. Een goede aanvulling op de dag. Vanuit hier kan het alleen nog maar beter worden.

3 Inches of Blood 17:20 – 18:10
Het heeft twaalf jaar geduurd, maar de heren van 3 Inches of Blood zijn weer aan het toeren. De Canadezen wekten indruk met Advance And Vanquish uit 2004 en Fire Up the Blades uit 2007, maar we hebben sinds 2012 niks meer van de band vernomen. Vandaag zijn ze voor het eerst weer terug in Europa. Gelukkig kunnen ze het nog prima. De oude nummers als Wykydtron, Destroy the Orcs en natuurlijk Deadly Sinners klinken net zoals vroeger. De overgang van kopstem naar normaal is bij de frontman enorm, maar hij haalt de klanken nog wel. Een echte blast from the past en de tiener in mij is blij dat dit nog te bezichtigen is.

Cro-Mags 18:10 – 18:55
Inmiddels is er wat schaduw bij de Reaper stage doordat de zon achter het stationskwartiergebouw is gezakt. Een welkom beetje verkoeling op de parkeerplaats waar dit festival nu plaatsvindt.

Classic New York hardcore, zo beschrijft de frontman van Cro-Mags zijn band. En daar is een woord aan gelogen. Dit is hardcore zoals we het kennen en vandaag al vaker hebben gezien. Boos, snel en keihard. Met de schaduw die over de parkeerplaats is gevallen is er ook meer animo om te bewegen. Maar net zoveel om uit de zon te gaan zitten. Cro-Mags gaat natuurlijk voor het eerste.

Orange Goblin 18:55 – 19:45
Waar er vandaag meerdere bands voor het eerst staan of terug zijn van lang weggeweest, is het voor Orange Goblin vandaag de laatste keer dat ze te zien zijn in Nederland. De band is bezig met de afscheidstournee. Na dertig jaar is het mooi geweest voor de Engelse band die jarenlang een populaire festivalact was. Nog één keer laten ze een bloemlezing zien uit hun carriére. Zoals ze hier staan te spelen zou je niet zeggen dat de tank leeg is. Frontman Ben Ward is nog uitstekend bij stem en de rest van de band kan ook nog prima mee in het metalgeweld van vandaag. Voor het nummer Your World Will Hate This stapt Rob Dukes van Exodus ook nog op het podium voor een gastoptreden. Een waardig afscheid voor een band die we vaak hebben mogen zien op dit festival en op Dynamo.

Pro-Pain 19:45 – 20:30
Into the Grave heeft er een handje van om bands die eigenlijk te groot zijn voor een kleiner podium, daar toch neer te zetten. Zo ook Pro-Pain. De Amerikanen zijn één van de betere acts die je kunt inplannen voor hardcore vrijdag, maar die programmering beperkt zich dus tot de Reaper stage. Niet dat de heren daarom klagen, ze breken de tent gewoon af. Er is dit jaar genoeg ruimte voor de toegestroomde massa en die kunnen nog vrij bewegen ook. En dat moet van frontman Gary Meskil. Death Wish en In For the Kill maken dat er beweging ontstaat voor het podium. Dit is piek hardcore zoals je de dag wilt afsluiten, maar er volgt toch nog wat meer.

Exodus 20:30 – 21:30
Inmiddels is ook voor het hoofdpodium een schaduw gevallen nu de zon erachter is verdwenen. Mooi voor de thrashers van Exodus, want nu staat iedereen al vooraan. We zagen frontman Dukes al eventjes verschijnen bij Orange Goblin, maar hier heeft hij meer te vertellen. Vooral dat hij en zijn band wiet willen. Nou, dan ben je in Nederland wel op de juiste plek. De weeïge lucht hangt al de hele dag over het festivalterrein. Muzikaal bewijzen de mannen dat ze tot de top van de Bay Area thrashtitanen behoren. Razendsnelle herrie dwingt de menigte tot beweging, maar het gaat Dukes nog niet hard genoeg. The Toxic Waltz en A Lesson in Violence moeten er nog een schep bovenop doen. Daarmee is de oude garde wel tevredengesteld voor vandaag, maar het is natuurlijk wachten op de headliner van vandaag.

Rise of the Northstar 21:30 – 22:30
Wat is het aan de mangaserie Fist of the Northstar dat inspireert tot rap? De term Five Finger Death Punch komt ook uit die prentenboeken en nu preekt Rise of the Northstar ook met een daaruit afgeleide naam. Ze mogen hardcore vrijdag afsluiten op het kleinere podium. Na al die bands die boos staan te schreeuwen is de rap nogal een omslag op de avond. En dit naast de intermezzo’s van Japanse popmuziek uit de jaren tachtig die recent de ronde hebben gedaan op het internet. Wel zijn de blastbeats aanwezig om er toch nog een stevig geheel van te maken. Nummers als One Love van de meest recente plaat Showdown komen voorbij en na een uur van deze muziek zet de eentonigheid toch wel in. Dan snappen we ook waar de intermezzo’s voor zijn. Harcore vrijdag is hiermee afgesloten en rest ons nog één laatste band voor de avond.

Savatage 22:35 – 23:50
Na twintig jaar afwezigheid is Savatage weer terug met een wereldtournee en dat heeft wat oude fans weer op de been gebracht. De hele dag lopen er al grijze koppen in vervaagde shirts van de nu meer dan veertig jaar oude band. Voor een headliner is dit een sobere show. Er is totaal geen podiumaankleding, maar nu de zon helemaal onder is, voegen de lichteffecten wel wat toe. De zevenkoppige band met twee keyboardspelers speelt de grootste hits uit hun carrière. Zanger Zachery Stevens kan de ondersteuning van de backingvocalisten goed gebruiken. Bij de harmonieën klinken ze het beste. Als Stevens in zijn eentje de razendsnelle vocalen van The Wake of Magellen moet doen valt hij toch wat door de mand. Het lagere tempo past hem veel beter.

Zestien nummers speelt de invloedrijke band, inclusief Nothing’s Going On wat ze sinds 1998 niet meer live hebben uitgevoerd. De hits Edge of Thorns, Power of the Night en natuurlijk Hall of the Mountain King zitten natuurlijk aan het eind en konden niet ontbreken. Een feest van herkenning voor het oude fanlegioen, en een mooi geschiedenislesje voor de jonge bezoekers.