Eén van de meest creatieve breinen binnen de underground heavy muziek is toch wel de in Finland woonachtige Brit Mat ‘Kvohst’ McNerney. Ooit zanger bij blackmetalbands Code en Dødheimsgard, het brein achter postpunk/deathrock-collectief Beastmilk, nu Grave Pleasures en tegenwoordig actief met onder andere The Deathtrip en een enorm graag geziene gast op Roadburn. Momenteel gaat zijn meeste tijd en energie naar Hexvessel, een van oorsprong psychedelische folkrockband waarmee hij sinds het in 2023 verschenen Polar Veil de blackmetalinvloeden weer heeft omarmd. Dit tot groot genoegen van ondergetekende.
Dit Polar Veil werd vorig jaar integraal op Roadburn vertolkt en de dag erna werd onder de noemer Music For Gloaming: A Nocturne een schitterende muzikale ode aan de nacht gebracht. Een werkstuk speciaal geschreven voor het festival en hoe bijzonder is het dat de muziek op deze manier voor het eerst vertolkt wordt en gedeeld wordt met de fans. En zoals ooit al is gebeurd met Skuggsjá, Waste of Space Orchestra en het IJslandse collectief Sol An Varma is het complete stuk nu ook op plaat opgenomen. En gelukkig maar, want deze fantastische muziek alleen maar (steeds verder weg zakkend) in je herinneringen zou wel een beetje zonde zijn.
Het stemmige piano-intro zet de toon voor een avontuur dat je meeneemt op een reis van licht naar duisternis en weer terug, maar vooral om de essentie van de nacht muzikaal te vangen. De psychedelische folk van weleer is nog steeds volop aanwezig, maar krijgt door de toevoeging van de 90’s blackmetalinvloeden een veel duisterder karakter mee. Sapphire Zephyrs is meteen een voorbeeld van een nummer waarbij veel elementen samenkomen en waarbij constant de tegenstelling wordt opgezocht. Eerst wordt een prachtig, gevoelig pianothema begeleid door snijdende gitaren, waarna een blackmetalriff à la oeroude Ulver en Gorgoroth wordt ingezet en MacNerney hier zijn hemelse, uplifting zangpartijen overheen legt. Vooral het refrein geeft me kippenvel tot op het bot! Daarna wordt je als luisteraar meegevoerd op een akoestisch intermezzo dat uitmondt in een slepend stuk met spoken word en wat uiteindelijk tot een pompeuze climax leidt met felle screams en daarna de grootse zang van Saara Nevalainen (Sapata). Het klinkt allemaal wat veel, maar het werkt wel degelijk.
We springen even naar de laatste twee nummers van het album. Unworld is een slepende, licht avantgardistische compositie waarbij goede vriend Vicotnik (Dødheimsgard) een groot deel van de vocalen voor zijn rekening neemt. Hierdoor ontstaat een andere sfeer dan op de rest van het album, maar geeft het vooral extra diepgang mee. Slotstuk Phoebus is weer een prachtig voorbeeld van snoeiharde, rauwe black metal (met ijzige screams van Oranssi Pazuzu’s Juho Vanhanen), paradoxaal gecombineerd met mooi, groots bombast en prachtige cleane vocalen.
Ik kan je zeggen dat het best een bijzondere ervaring is om eerst een album live te beleven, dat er vervolgens geen muziek is om op terug te vallen en dat je dan een jaar later alsnog het album tot je kunt nemen. Ik kan je ook zeggen dat herinneringen van die show omhoog komen tijdens het voor het eerst beluisteren van Nocturne. Het resultaat is in ieder geval nog beter dan ik had gehoopt. Net als de iets minder diepgaande (maar wat mij betreft net zo sterke) voorganger Polar Veil is dit Nocturne een klassieker in wording die ik nog vaak zal opzetten. Ogen dicht en laat dit overstijgende ritueel je meevoeren door de nacht.
Score:
90/100
Label:
Prophecy Productions, 2025
Tracklisting:
- Opening
- Sapphire Zephyrs
- Inward Landscapes
- A Dark Graceful Wilderness
- Spirit Masked Wolf
- Nights Tender Reckoning
- Mother Destroyer
- Concealed Descent
- Unworld
- Phoebus
Line-up:
- Mat McNerney – zang, gitaar
- Ville Harkonen – bas
- Jukka Rämänen – drums
- Kimmo Helén – piano, keyboard, viool, gitaar
Links: