Austere – The Stillness Of Dissolution

Geschreven door op 15-06-2025 om 20:00.

Hop, helemaal naar de andere kant van de wereld voor een vleugje verdriet, een emmertje tranen en een diep dal vol menselijk drama en melancholie. Wie van jullie weet al over welke band we het gaan hebben? Austere natuurlijk. Stond ook zo maar eventjes in de aankondigende titel natuurlijk. Als je dat niet had opgemerkt ben je een draaideur of een koekwaus, je mag nog kiezen. Dit duo komt nog niet eens zo lang na zijn vorige plaat, Beneath The Threshold die uitkwam via Lupus Lounge in juli 2024, met plaat nummertje vijf sinds conceptie. Het werkstuk kreeg de titel The Stillness Of Dissolution mee.

Het duo bestaande uit Sorrow en Desolate had zijn miserie van de afgelopen maanden, of schrijf maar gerust vele jaren, dus nog niet helemaal van zich af weten schrijven. Dit resulteert dan ook in een album waarop zeven huilerige pareltjes op verwerkt staan, althans dat mag ik hopen.

Je herkent dit Austere natuurlijk gewoon uit de duizend, net als genrebroeders Heretoir, Harakiri For The Sky en nog wat anderen. Deze Australiërs laten in hun melancholische, meanderende spel heel wat eigenheid doorschemeren. Neem nu al meteen in het eerste nummer de erg verhalende soleer- of leadpartij die alle ruimte krijgt. De nummers op The Stillness Of Dissolution krijgen ruimte genoeg om op muzikaal vlak te ontplooien. Maar ook de schurende stembanden eisen hun plaats op. Trouwens: niet alleen schurende vocalen krijgen hun plaats, ook cleane zanglijnen leggen de zakdoeken klaar om elke traan weg te deppen, Time Awry is daar een voorbeeld van. Luister je goed dan hoor je het hoofdthema zich in de achtergrond verder herhalen tot het weer wordt vervangen door een andere sturende partij.

Ik kan gerust stellen dat het neerpennen en vervolgens brengen van gelaagde, gevoelige gitaarpartijen dit duo al menige jaren eigen is. Zo nemen deze in Redolent Foulness je op licht denderende wijze mee terwijl de cleane zangpartijen je toch wel bij de keel grijpen en alle lucht vakkundig uit je longen persen. Een akoestische gitaar die in discussie gaat met een distortionpartij krijg je te horen in het begin van The Downfall, op het einde komt deze nog eens terug maar sluit deze wel eenzaam het nummer af. Wat stroomt er zo al door de verroeste aderen van dit tweetal? Ik zou het niet weten maar ik benoem alvast melancholie, verdriet, eenzaamheid maar zeker ook black metal, gaze- en post-blackelementen en die banen zich al stormend een weg naar eenieders hart. Wees daar maar zeker van.

Na een hele poos te zijn weggeweest zijn de beide heren de laatste jaren gelukkig weer teruggekeerd. Nieuweling The Stillness Of Dissolution toont aan dat er zeker ruimte is voor dit Australische Austere in het depressieve, melancholische blackmetallandschap dat reeds decades geleden werd geschilderd door Scandinavische bands en later werd aangevuld en verrijkt door onder andere Europese gelijkgestemden op het vasteland. Laten we hopen dat dit duo niet opnieuw stilletjes tot ontbinding komt.

Score:

85/100

Label:

Prophecy Productions, 2025

Tracklisting:

  1. Dissolve Exile
  2. Time Awry
  3. Redolent Foulness
  4. The Downfall
  5. Rusted Veins
  6. Storm Within My Heart

Line-up:

  • Desolate – Zang, gitaar, bas, keyboard
  • Sorrow – Zang, drum, keyboard

Links: