Headlines

Wij zijn toch op alles voorbereid? Of moet ik me net wat meer verduidelijken? Ik voel me vaak op alles voorbereid. Lekker alles strak organiseren, maar met de nodige ruimte voor onverwachte wendingen. Het kan natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn zijn . Er loopt ondanks die organisatie en dat helder overzicht nu en dan wel eens iets mis, dat kan ik je garanderen.Lees verder ›

Daar stond ik dan op Helldorado met open mond naar deze doomformatie uit Little Rock, Arkansas te kijken. Bij doom metal zou je kunnen denken dat ik het wereldrecord langste geeuw daar in Eindhoven ging vestigen en daardoor mijn kaken vastgezet had. Gelukkig is dat niet wat er is gebeurd, dankjewel kaken, en stond ik vijfenveertig minuten gebiologeerd en ingenomen door het immense geluid van de groep te kijken.Lees verder ›

Als je ergens op kan vertrouwen dan is het dat je het genre dat Distrüster speelt al weet voordat je een seconde hebt geluisterd. Het is een Pools speed/crust/deathmetal-gezelschäp. Het eerste album dat de band uitbracht was Sic Semper Tyrannis. Heb ik nooit geluisterd. Nu dan een EP, zo'n twee jaar later. Het heet Obscurum Per Obscurius, een Latijnse uitdrukking. Het betekent zoiets als iets wat al onduidelijk is nog onduidelijker maken. Ik denk dat Distrüster vooral wil zeggen: het duistere nog verder verduisteren. Het boeit verder ook niet, het is hier geen Latijnse les.Lees verder ›

Atra Vetosus uit Tasmanië - en dan zitten we down under in Australië - kwam al meermaals aan bod op onze geliefde webstek. Het bleek de heer Al Foet, reviewpaus, die eerder werk onder de loep nam. Het is nu aan mij om mijn eigen idee te ventileren en neer te schrijven. Undying Splendour is album nummer drie van de band rond de heer Slikver, of in het gewone leven ook wel Josh Young genaamd. Het is een bezige bij of drukke Tasmaanse duivel want één van zijn andere bands, Astral Winter, kwam in 2020 nog met Perdition II ook via het Belgische Immortal Frost Productions.Lees verder ›

December is voor mij een ideale maand om nog eens wat oldies op te snorren, zoals Blue Öyster Cult, een band die toch altijd behoorlijk onder de radar gebleven is. Of was dat gewoon anders in de periode voor mijn geboorte? Deze heren gaan immers al mee sinds eind jaren '60(!), kenden uiteraard hun hoogdagen in de jaren '70 en verschenen met het gekende (Don't Fear) The Reaper zelfs in de gekende Halloween-film met Jamie Lee Curtis. Toch is het geen band als The Scorpions of Deep Purple, die je al vaak live zag, of een band als Led Zeppelin of The Rolling Stones met een onmeetbaar internationaal aura.Lees verder ›

De ‘oudjes’ doen het goed dit jaar. Saxon, Judas Priest en Deep Purple brachten uitstekende albums uit. Ook Bruce Dickinson, die we natuurlijk vooral kennen als frontman van Iron Maiden, bracht in het eerste kwartaal van dit jaar zijn zevende solo-album uit. Een review op Zware Metalen ontbrak echter nog.Lees verder ›

Hranice en Krásno zijn twee nieuwe singels van de Slovaakse post-blackmetalband Besna. De heren maakten al indruk - althans, dat is mijn bescheiden mening - met eerder werk. Denk dan aan de split met Abyss uit 2020, de eerste langspeler Zvertsvá maar ook met de EP titel Besna gooiden ze hoge ogen. De twee nieuwste singles zijn separaat uitgekomen doch ik bespreek ze toch even als was het een EP'tje want jongens dit is toch weer bijzonder lekker materiaal. De heren heb voor de promotie van deze twee singles die, als ik het goed zie, in eigen beheer enkel digitaal beschikbaar zijn gesteld, een videoclip voorzien. Ik voeg beiden even toe.Lees verder ›

Ach verdorie. Nu zie ik bij het binnenkomen van de nieuwe CMPT, Na Utrini, dat dit tweede volwaardige album nog vooraf is gegaan door Krv I Pepeo (2021). Een plaat die ik jammerlijk gemist heb. Mrtvaja bleek de EP net daarvoor te zijn waarmee deze Servische blackmetalband indruk op me maakte.Lees verder ›

Waarschuwing: deze recensie bevat talloze referenties. Mocht dat voor jou als lezer geen probleem zijn, dan heb je nu een perfect excuus om niet, of toch zeker minder, met je familie te hoeven praten tijdens de feestdagen. De lijst met referenties zal namelijk gigantisch zijn. Neem bijvoorbeeld alleen al alle te noemen bands voordat King Street uit Londen is ontstaan. Zo spelen, en speelden, de bandleden in: 50 Caliber, Bun Dem Out, Low Life, King Ly Chee, Ancient Rivalry, Living Martyr, Crippler LBU en Tirade. Inspiratie genoeg in de Londense underground hardcorescene kan je gerust stellen. Het laatste project, dat in 2020 is ontstaan, heeft de laatste jaren al de nodige singles en EP's uitgebracht. Ondanks dat de laatste EP, The Return Of, begin 2024 is uitgebracht, verzorgt het Engelse gezelschap op de valreep nog een fijne hardcore-afsluiter in 2024.Lees verder ›

Na vijf albums in vijf jaar, waaronder een groots drieluik, had ik verwacht dat het Zwitserse Aara wel even de tijd en rust zou nemen om een nieuw albumconcept uit te werken. Maar niets blijkt minder waar, de creatieve uitspattingen en ideeën van deze heren en dame lijken onuitputtelijk en het volgende album is alweer een feit. Dat heb je misschien als je niet live speelt (hint hint). Ditmaal geen 19e eeuwse, gothische roman als uitgangspunt, maar een waargebeurd verhaal over de mens tegen de onverbiddelijke krachten van de natuur.Lees verder ›

Old Forest heeft met Graveside al zijn negende album om aan de man te brengen. De heer Kobold (of schrijven we beter Mr Fogerty of Mr Fog, want hij heeft ook een verleden in In The Woods, maar is nog altijd actief in Nattehimmel en Ewigkeit) is en blijft een bezig bij. Dit Old Forest is al bijna zo oud als de boom in mijn tuin en die dateert ook al van 1998. De vorige plaat, Sutwyke, kreeg geen schrijven op Zware Metalen. Mournfall, uit 2021, ontleende aan collega redacteur Maarten nog de mening dat het een plaat voor de jaarlijst zou moeten zijn.Lees verder ›

Nefarious Dusk is al een poos actief vanop de mossige, drassige en vochtige grond van het Verenigd Koninkrijk en dit al sinds 2011. Intussen zijn er al heel wat EP's maar ook al twee album's verschenen waarvan Nefarious Dusk uit 2021 de laatste bleek te zijn. De heren Dominus en Nosdrahcir maken deel uit van deze band, bijzonder want ze kennen elkaar van Úlfarr en nog heel wat ander lekkers. Snuister de archieven van je geliefde webstek er maar eens op na. De beide heren hebben met hun verschillende bands vaak het Duitse Purity Through Fire Records als uitvalsbasis. Zo ook nu voor deze nieuwste langspeler. Een album dat al in november uitkwam op cd en zijn vinylversie nog moet krijgen. Deze zou moeten landen onder de kerstboom.Lees verder ›

Beneath Moonlight bestaat uit leden die deel uitmaken van de zogenaamde Ordo Vampyr Orientis cirkel. Uit deze kleine gemeenschap van gelijkgestemden zijn reeds bands als Bat Magic, Bad Manor maar ook Beastial Majesty ontstaan. Beneath Moonlight behoort ook toe aan dit selecte clubje. De Fransen van Debemur Morti Productions die vaak een neus hebben voor kwaliteit voegen de band toe aan hun rooster.Lees verder ›

Daar hebben we de wolven van Ulver weer, toch wel mogelijk de band die het hardst van gezicht veranderd is in haar dertigjarig bestaan. Volgend jaar is het immers zo lang geleden dat het debuut Bergtatt - Et eeventyr i 5 capitler het daglicht zag. Deze Noren tapten in die periode uit het blackmetalvaatje, zoals je dat verwacht van een Noorse band. Daarnaast stond woudmystiek en akoestische folklore mee op het programma. Het zijn dagen die erg lang geleden zijn en de band die je vandaag te horen krijgt, heeft eigenlijk niets meer te maken met die band van weleer. Kristoffer Ryg sloeg met zijn kornuiten alvorens de millenniumwissel al een pad in waarin ambient, avantgarde en electronica centraal stonden om gaandeweg uit te monden in een synthpop/new wave stijl die eigenlijk nergens nog te rijmen valt met de band uit de jaren 90.Lees verder ›

Ergens in 2016 kwam dit Noord-Duitse blackmetalbeest van onder het ijs omhoog. Let wel, Blutaxt en Mightyraven hadden de band in 2004 al opgericht, maar toen nog als een soort akoestisch zijprojectje naast hun andere bands. Intussen is Jarl, want over deze band hebben we het hier, geen onbekende meer in blackmetalland en is dit Trümmerfestung de opvolger van het in 2019 verschenen Wiedergänger dat nog in eigen beheer uitkwam. Intussen heeft het label Trollzorn de heren gevonden.Lees verder ›