Ach verdorie. Nu zie ik bij het binnenkomen van de nieuwe CMPT, Na Utrini, dat dit tweede volwaardige album nog vooraf is gegaan door Krv I Pepeo (2021). Een plaat die ik jammerlijk gemist heb. Mrtvaja bleek de EP net daarvoor te zijn waarmee deze Servische blackmetalband indruk op me maakte.
Intussen lijkt er in de centrale thematiek weinig of niks veranderd te zijn en bezingt de band nog altijd de modderige regio rond de Donau die in verbinding staat met een specifieke Servische regio: het Pannionische of Karpatische basin als ik goed ben geïnformeerd. Utrini zou dan weer staan voor een vergeten ongecultiveerd stuk land waar niemand aandacht voor heeft. Een stuk land dat vaak nog wel eens achter een dorp verborgen ligt, tussen velden en bossen, wegen en wandelpaden en waar geen mens nog komt. Waar het vorige album nog ging over het bloedvergieten in deze weidse regio gaat dit Na Utrini meer over het land op zich exploreren en de historiek die daar achter schuilgaat. Zo kan je dan ook vermoeden dat de beide platen nauw aansluiten.
De black metal van deze band is geënt op bovenstaande fundamenten en het lijkt dan ook niet onlogisch te zijn dat er een atmosferische, ja zelfs folky, paganeske gelaagdheid in de muziek verstopt zit. Bands als het Griekse Kawir maar ook het Oekraïnse Drudkh worden als voorbeeld aangehaald. Trek je laarzen aan, sla een sjaal rond je hals, diep een wollen muts op uit de stoffige kast in de hal. Laten we er samen even op uit trekken.
De titelsong ademt zo veel onherbergzaamheid dat het al bijna niet meer kan mislopen. Je waant je bijna onmiddellijk in die bovenvermelde regio. De tokkelpartij stuurt je zo richting het water en doet dit met behulp van een rollend drumgebeuren dat met heel wat bravoure wordt gebracht. Schurende klanken maar ook heldere keelgeluiden in het Servisch gebracht doen dan wel de rest. De langere nummers worden deels ook gedragen door keyboard- en synthpartijen die de mistige, nevelige achtergrond goed naar voren doen komen. In die context doet het me soms ook wat denken aan een band als Imperium Dekadenz, een gezelschap dat ook zijn water uit de Donau haalt. Nochtans draait CMPT zijn hand ook niet om voor misselijkmakende blastpartijen, je komt ze al tegen in Oppidum Panuka. Dat de muziek van de band soms mee meandert met de bochtige rivier kan je dan weer goed horen op Mesečina.
Campus De Maxond is een rustige fluitpartij aan een knisperend vuurtje waarna met Crna Voda het tweede deel van de plaat wordt aangeboord. Volg je nog? Stap maar door, niet blijven hangen, straks raak je nog vast in de modder van dit door God en andere onverlaten achtergelaten stuk land. De snelheid wordt weer stevig opgevijzeld. Nochtans is er ook ruimte voor heldere paganeske zang en dito gitaarthema’s. Verder onthoud ik nog de monsterlijke melodie in U Raljama Košave.
Na Utrini, het twee volledige album van deze Servische formatie CMPT maakt opnieuw indruk. CMPT staat voor dood en verderf zoals de vertaling van de bandnaam vanuit het Cyrillisch gespelde Servische woord al kon doen vermoeden en dat kan je horen. Maar goed! Bestellen zou ik zo maar schrijven.
Score:
85/100
Label:
Osmose Productions, 2024
Tracklisting:
- Na Utrini
- Oppidum Panuka
- Mesečina
- Campus De Maxond
- Crna Voda
- U Raljama Košave
- Kao Srp U Noći
- Δ ΙΣΤΡΟΥ
Line-up:
- Vidak Lešina – Zang, alle instrumenten
Links: