De mannen van Nephylim timmeren al enige tijd flink aan de weg om een serieuze band in het melodeath-genre te worden en met het nieuwe wapenfeit dat op 7 maart in 2025 uitkomt hoopt de band een volgend niveau te bereiken. En dan helpt het als de plaat in een welbekende studio is opgenomen met hulp van producer Joost van den Broek. Er kwam een uitnodiging voor Zware Metalen om naar een luistersessie in Sandlane Recordings te komen en zo reisde ik op 12 december af naar het Brabantse Rijen.
Ergens te midden van een woonwijk in Rijen bevindt zich deze toch wel legendarische studio, waar platen van onder andere Blind Guardian, Epica, God Dethroned, Powerwolf, Heidevolk, Demons & Wizards en ook Ayreon zijn geproduceerd. Ik had verwacht dat het gebouw wat opvallender zou zijn en derhalve moet ik toch nog wat zoeken voor ik het juiste adres te pakken heb. Eenmaal aangekomen blijkt het al lekker druk. Een grote groep vrienden, familieleden, redacteuren van verschillende magazines, radio DJ’s en ook een paar bekende namen in het metalgenre (Rob van der Loo – Epica, Yarne Heylen – Carnation) zijn aanwezig om het nieuwe album van de heren aan te mogen horen. De opzet is ook uitgebreid aangepakt: met versnaperingen op de tafel en genoeg wijn, bier en cola komen de gasten niets tekort. Tijn (zanger) spreekt de gasten toe en legt uit dat de luistersessies in twee groepen worden opgesplitst. Ik neem deel aan de eerste groep en bemachtig een plekje vooraan bij de zeer grote mengtafel. Rens (bassist) staat in de hoek met een camera gemonteerd op een gimbal klaar om de reactie van de aanwezigen te filmen.
Het nieuwe album luidt Circuition en beschrijft een concept over de cyclus van het leven en het rad van het lot. Elk nummer werkt een bepaalde gemoedstoestand of welzijn uit, die verwijst naar verschillende gebeurtenissen in het leven: verleden, heden en toekomst. Het intro, getiteld Travail Pt. I – Anima, gaat van start en laat een prachtig gecomponeerd stuk orkestratie horen. Dit brengt al een bepaalde melancholie met zich mee, zo’n gemoedstoestand waar de heren al eerder over spraken, en dat luidt de aftrap naar het eerste volledige nummer dat de naam Travail Pt. II – Animus draagt. De energie is er en ook de gevoelens worden meermaals aangesproken. Uitbundig headbangen en moshpitten is er uiteraard niet bij in een studioruimte met apparatuur dat een waarde van een dikke BMW of Mercedes heeft, maar menig luisteraar zie ik toch wel voorzichtig headbangen, uw redacteur inclusief. Als vervolgens het nummer Amaranth begint te spelen, valt het al gauw op hoe kraakhelder de productie klinkt en hoe een belangrijke rol de orkestratie speelt in de compositie. Niet als een gimmick, maar echt als onderdeel van het grotere geheel. Met Grand Denial krijgen we zo’n beetje het hardste nummer van het album. De energie zit er in ieder geval goed in en ook Martijn (drummer) laat hier een flink knap staaltje drumwerk horen.
Ook is de productie om van te smullen: de gitaren klinken erg strak en volwassen, alsook de drums. De orkestratie heeft ook een prominente rol, maar zonder overheersend te zijn. De (soms best wel vieze) grunts en death growls van Tijn passen ontzettend goed bij dit soort melodeath en samen met Kevin, die de aanvullende zang en de cleane zang doet, mag er gezegd worden dat er op gebied van diverse zang niets aan ontbreekt. Dat men gekozen heeft om met Joost van den Broek te werken aan de mix, blijkt een gouden greep. Veel melodeath die tegenwoordig wordt uitgebracht is al gauw duizend in een dozijn, dus moet je van goeden huize komen wil je opvallen in de metalwereld. Nephylim lijkt hier in te slagen met Circuition en dat is een knappe prestatie.
Dan een paar punten die mij nog zijn opgevallen: er gebeurt een hoop op het album en de composities bevatten meerdere, toch wel wat complexe, lagen. Dit zorgt ervoor dat je meerdere luisterbeurten nodig hebt om elke laag en lijn te ontdekken. Ook opvallend is dat dit album slechts anderhalve (oké, twee) gitaarsolo’s kent, terwijl de heren op de gitaren dit zeker wel kunnen. En toch is het niet storend. Daaruit blijkt dat de melodieën en de lead gitaarlijnen dermate vullend zijn dat het ontbreken van gitaarsolo’s geen gemis is. Het album duurt ‘slechts’ veertig minuten en als luisteraar heb je eigenlijk niet door dat het er al zo snel op zit.
Na het debuutalbum gerecenseerd te hebben en na met Nephylim in de Xinix in Nieuwendijk in 2023 te hebben opgetreden, volg ik hun carrière met interesse en het is mooi om te zien hoe hard de heren groeien en aan de weg timmeren. Met dit nieuwe wapenfeit dat op 7 maart uitkomt, hebben zij een absoluut waardige opvolger in handen. Ook gaan de heren vanaf januari op toer door Europa met niemand minder dan Sacramentum en Thulcandra. Twee grootse namen in het melodische blackmetalgenre. Puik werk, mannen, en ga zo door!
Links: