Pallbearer – Mind Burns Alive

Daar stond ik dan op Helldorado met open mond naar deze doomformatie uit Little Rock, Arkansas te kijken. Bij doom metal zou je kunnen denken dat ik het wereldrecord langste geeuw daar in Eindhoven ging vestigen en daardoor mijn kaken vastgezet had. Gelukkig is dat niet wat er is gebeurd, dankjewel kaken, en stond ik vijfenveertig minuten gebiologeerd en ingenomen door het immense geluid van de groep te kijken met opwinding om eens goed door de discografie te gaan.

Nochtans is de band een oude getrouwe op onze geliefde website en had ik dus kunnen weten hoe goed deze mannen als songsmeden kunnen dienen. De vorige platen van de groep werden namelijk glansrijk onthaald door onze redactie. Waar de eerste twee, Sorrow and Extinction en Foundations of Burden uit 2012 en 2014 nog vrij traditionele doom metal zijn, met lange, weidse songstructuren, gedrukte tempo’s, melodramatische gitaarleads en een zeldzame zanglijn, experimenteert de band op later werk toch meer. Vooral die tweede, Foundations of Burden is een zware aanrader, maar het is opvolger Heartless die toch de rol van favoriet op zich mag nemen in de redactie. Hier experimenteert de band meer met progressieve invloeden en mogen er wat meer technische gitaarriffs aandienen die de lange songstructuren enorm goed bijvullen. Op Forgotten Days dan komt de zang voorzichtig wat meer naar de voorgrond en komen alternatieve rockinvloeden aan de oppervlakte drijven. Hoewel de plaat zeker nog een doommetalplaat is, ligt die evolutie bij sommigen gevoelig. Op Mind Burns Alive, een album over isolationisme, gaat de band nog een stap verder. De eerste misstap voor het smetteloze Pallbearer?

Absoluut niet. Op de eerste koele klanken van Where The Light Fades word je meteen naar de winter van je leven geteleporteerd. Stil, vredig, leerrijk, alleen. Zo ook dit eerste nummer waar de band verrassend zacht, maar fragiel uit de hoek komt. Het is een soort ijzige ballad waar de zang zeer vooraan staat. Dat komt eerst nog wat voorzichtig uit de keel, maar al snel krijg ik vlagen Steven Wilson en Michael Stipe en dat zal niet de laatste keer zijn. Toch zit er veel variatie en vooral opbouw in het instrumentale spel daaronder waardoor de stempel doom er nog enigszins kan opgeplakt worden. Zeker als de band, ook al is het maar enkele seconden, even voluit gaat in het staartje.

Het is niet de enige keer waar de band van nul aan opbouwt. Zo vinden we in Daybreak een dijk van een nummer dat met de prachtige eenzame gitaar en ingetogen stem de luisteraar voor bijna drie minuten weet te geselen. Wanneer de stevige gitaren en duale leadmelodie het nummer overnemen zitten we in doomhemel. Verder is de saxofoonsolo op Endless Place nog het vermelden waard. Het is echter afsluiter With Disease die de kroon spant op deze plaat. Dit crimineel onderbeluisterde nummer is meteen het stevigste op de plaat (en uit de volledige discografie) en doet echt denken aan het materiaal van de eerste twee worpen. Het optimistische in de gitaarriffs moet hier plaats ruimen voor een hoop zwartgalligheid, venijn en eenzame wanhoop. Verplichte kost dit nummer.

Pallbearer experimenteert lustig verder op Mind Burns Alive en levert een enorm emotionele en kwetsbare plaat op, waarop het de lagen van zichzelf op pijnlijk helende wijze blootlegt en vaak tot op het bot snijdt waarbij enkel het skelet van vorig werk soms nog overeind blijft. De band doet dit zo vakkundig en met zo veel kwaliteit in de zes nummers dat ik me zonder verzet laat meevoeren en dat wordt beloond. Wanneer de lagen terug aangekleed worden op afsluiter With Disease levert de band een van de beste en hardste nummers uit de discografie. Een essentiële plaat van 2024, in de bands eigen discografie en het genre. De melancholie heerst weelderig.

Score:

85/100

Label:

Nuclear Blast Records, 2024

Tracklisting:

1. Where The Light Fades
2. Mind Burns Alive
3. Signals
4. Endless Place
5. Daybreak
6. With Disease

Line-up:

• Brett Campbell – Zang, gitaar, synthesizer
• Devin Holt – Zang, gitaar
• Joseph D. Rowland – Zang, basgitaar, synthesizer
• Mark Lierly – Drums, percussie

Links:

• Pallbearer Facebook
• Nuclear Blast Records