Headlines

Satanic Warmaster is terug en zo maar uit het niets, of althans zo lijkt het toch. Plotsklaps verschijnt er ergens een volledig album Exultation Of Cruelty, de opvolger van het machtige Aamongandr. Dat album bleek nog in elkaar gestoken te zijn met de hulp van derden terwijl dit laatste strijdepos geheel door de heer Werwolf zelf in elkaar werd geknutseld. Verwacht dan ook niks meer of niks meer dan erg rudimentaire, rauwe erg oude school blackmetal met een knisperige en knapperige productie en een dito cover. Deze laatste is lekker stoer in zwart wit, erg korzelig en het lijkt of deze op een bijzonder slechte printer -tig keer is afgedrukt geweest. Lekker toch!Lees verder ›

Twee platen per jaar, je moet het maar doen. De beide heren in Order Of Nosferat slagen daar nochtans al in sinds 2021. Begin van dit jaar was er nog The Abscence Of Grace en nu komen de twee die verder actief zijn in onder andere Sarkrista en Iku Turso en nog wat andere bands, bij het zetten van de kerstboom met Towards The Nightrealm Of Orlok. De vorige plaat was degelijk te noemen doch de muziek verzande vaak in een te traag tempo. Heel wat goede vaak melodische ideeën gingen naar mijn mening zo verloren.Lees verder ›

Razende Finnen binnen de metalwereld. Geen onbekend fenomeen daar er een levendige metalscene aanwezig moet zijn. De gure, verlaten, desolate en ijzige, besneeuwde uitgerekte vlakten zullen een rijke voedingsbodem zijn voor de vele bands die het land rijk is. Is er dan nog ruimte voor meer? Tuurlijk. Zeker wanneer het een en ander toevoegt aan die wereld.Lees verder ›

Tussen al het releasegeweld van afgelopen jaar verscheen ineens de nieuwe van Touché Amoré. Dat werd ook wel eens tijd, want het is alweer vier jaar geleden dat Lament uitkwam. Nu zij het de groep vergeven, want elke plaat die dit vijftal tot dusver uitbracht zit boordevol kwaliteit. Ik heb deze heren nog niet op een zwakke plaat kunnen betrappen. En om daar maar gelijk mee te beginnen: dat geldt ook voor hun zesde album: Spiral In A Straight Line. Het klinkt allemaal weer vertrouwd.Lees verder ›

Vspolokh bestaat al sinds 2004 en toch is dit Mertvozem / Мрьтвоземъ nog maar plaat nummer drie en dan tel ik een EP en een drietal splits niet mee. De vier vrienden in deze band komen uit Rusland, meer nog uit Tugulym, en dat zie je in de brede regio rond Yekatarinaburg en kijk je, als je heel ver kan zien, bijna op de grens met Kazachstan. Nou moe, inderdaad, daar ben ik nu nog eens nooit geweest, althans fysiek. Vandaag tracht ik jullie daar naar toe te brengen middels een muzikale reis.Lees verder ›

Schammasch, dat rijmde ik in het verleden met Behemoth-kloon. Als ik het oudere werk van deze band nog eens een speelbeurt gun, dan beklemt me dat gevoel weer en misschien dat ik daardoor deze band uit Zwitserland niet genoeg kansen gaf in de afgelopen jaren. De band pakte nochtans uit met klinkende tourpackages, met onder andere bands als Enthroned en Naglfar. Niet de eerste de beste, wat oproept om de boel nog eens opnieuw te bekijken en te beluisteren.Lees verder ›

Als mijn luisteroren op jacht gaan naar nieuw reviewmateriaal, hebben Nederlandse bands altijd een streepje voor. Wat van om de hoek komt is vaak minstens zo lekker als wat van ver weg komt en dat geldt zeker voor het Zuid-Hollandse Bodegraven dat letterlijk om de hoek bij mijn woonplaats ligt. Verheugd zette ik dan ook Dying, de debuutplaat van deatmetalorkest Condolence op, dat oorspronkelijk afkomstig is uit het dorp waar ooit Romeinen woonden, daarna een knooppunt in de kaashandel werd maar sinds enkele jaren helaas vooral bekend is als middelpunt voor complottheorieën.Lees verder ›

In Dust & Ash is album nummer vier voor deze drie Amerikanen van Plaguewielder, afkomstig uit een economische rampregio in de staat Ohio. Of dat laatste ook echt zo is weet ik niet, maar het staat geschreven in de meegeleverde informatiefiche die ik kreeg toegestopt door de promojongens. Er zal wel wat van aan zijn zeker? Als het zo is dan heeft dit post-blackmetaltrio inspiratie te over om hun nieuwste album van tekst en muziek te voorzien. De band zou zich ook beïnvloed voelen door In Solitude, Tribulation en Devil Master. Niet direct bands die bij mij in de hoogste schuif liggen maar dat doet er natuurlijk geen ene moer toeLees verder ›

In 2022 bracht de Brabantse band Changing Tides zijn debuut Impair The Vision uit. Sindsdien is het bergopwaarts gegaan voor het vijftal en wordt het harde werken beloond met meer naamsbekendheid en optredens. Hoogtepunten zullen ongetwijfeld het optreden op Dynamo Metal Fest en de albumreleaseshow van dit Amidst The Gray in een goed gevulde 013 zijn. Waar de muziekstijl eerder nog zijn midden vond tussen metal- en deathcore, verschuift de nadruk deze ronde overduidelijk meer richting deathcore. De plaat verschijnt (wederom) in eigen beheer.Lees verder ›

Ilaender is een gezelschap dat is voortgekomen uit de muziekscene in Twente. De bandleden hebben hun sporen verdiend in onder andere Cryptosis, Fatesealer, No Gods No Masters en Ten Times A Million. Met Ileander doen de mannen het wat rustiger aan dan in de genoemde bands, met een geluid dat zich pakweg ergens tussen Deftones, Thrice en Hopesfall bevindt.Lees verder ›

Gnipah​å​lan brengt met Folkstorm zijn tweede album uit. Zijn tweede? Maar, hoor ik sommigen denken, was dat niet I Nordisk Vredelusta? Nope, want dit Folkstorm werd nog daarvóór opgenomen. Tja, verklaren wie kan. De platenboer van dienst, Purity Through Fire Records, die al de full-length albums van deze band rond Swartadauþuz wil uitbrengen, stond er precies zelf een beetje versteld van, maar kom. Swartadauþuz kennen we ook van Greve, Bekëth Nexëhmu, Muvitiu, Trolldom en ik weet niet wat nog. Je mag hem gerust een bezig Zweeds baasje noemen.Lees verder ›

Och zijn we niet allemaal een keertje eenzaam? Ik vermoed van wel. Soms is dat goed, kan je nadenken, het pad terugvinden, je gps herstarten zoiets. Soms ben je eenzaam wanneer je effectief helemaal alleen bent. Soms voel je jezelf ook eenzaam ondanks het feit dat er heel wat mensen rondom je aanwezig zijn. Allein unter menschen stond er zo ooit geschreven op een plaat van het Duitse Nagelfar. Een waarheid als een koe natuurlijk.Lees verder ›

Ooit waren de glamrockers van Mötley Crüe de schrik van Sunset Strip. Maar zegge en schrijve 40 jaar later zit de band toch eerder in de hoek waar de klappen vallen. Ondanks hun meer dan honderd miljoen verkochte platen, hun hits, hun Netflix-film, hun ster op de Hollywood Walk of Fame. Tegenwoordig gaat het toch eerder over het wederzijdse moddergooien bij het vertrek van gitarist Mick Mars, over de laat ons zeggen aan lager wal geraakte zangkwaliteit van Vince Neil, gecombineerd met zijn minder goede fysiek, over het gebruik van backing tracks in het algemeen en meer specifiek over het feit dat Nikki Six gewoon geen noot bas zou kunnen spelen.Lees verder ›

Wat hoort er nog gezegd te worden over de legendarische punkrockers van Sum 41 uit Ontario, Canada? De band surfte mee en was zelfs toonaangevend voor de golf van populaire punkbands rond de millenniumwissel met megahits als Fat Lip, In Too Deep, Still Waiting of Motivation. Toch was 2024 geen vriendelijk jaar voor de band. Zanger Deryck Whibley herstelde eind 2023 nog maar pas van een zware covidinfectie en bleef in 2024 met zijn gezondheid worstelen. Later wordt Deryck ook zo vaak genoemd als mogelijke opvolger voor Chester Bennington bij Linkin Park - stel je voor - dat hij dit wel moest adresseren in video's. Maar in het begin van het jaar kondigt de band hun vertrek uit het muzieklandschap aan met het dubbelalbum Heaven :x: Hell. Waarbij Heaven de meer poppunkelementen vangt en Hell een ruigere kant toont met meer riffjes en opgedreven tempo's. De vraag blijft dan natuurlijk: 'Is dit dubbelalbum een waardige afsluiter van de band of was de hype rond Sum 41 vooral gerechtvaardigd begin jaren 2000?'Lees verder ›

Uit Griekenland, een land met een zeer rijke blackmetalgeschiedenis, mogen we de nieuwe plaat van eenmansband Auriferous Flame verwelkomen. De band bestaat uit multi-instrumentalist Ayloss die waarschijnlijk eerder bekend zal zijn via Spectral Lore en zijn andere band Mystras. Deze inmiddels derde LP draagt de naam The Insurrectionists And The Caretakers.Lees verder ›

We zijn weer aanbeland aan de ruige kusten van het Verenigd Koninkrijk, in de regio Cumbrë. Úlfarr, een driekoppig watermonster, een oorlogsschip dat black metal spuwt, heeft na het fantastische Orlegsceaft opnieuw een verhaal klaar bestaande uit maar liefst elf hoofdstukken. Fornetes Folm/His Crown Grows From His Skull kreeg het als titel mee. Het Duitse Purity Through Fire Records is nog altijd de haven van waaruit dit Britse schip vertrekt.Lees verder ›