Ulver – Liminal Animals

Geschreven door op 23-12-2024 om 13:00.

Daar hebben we de wolven van Ulver weer, toch wel mogelijk de band die het hardst van gezicht veranderd is in haar dertigjarig bestaan. Volgend jaar is het immers zo lang geleden dat het debuut Bergtatt – Et eeventyr i 5 capitler het daglicht zag. Deze Noren tapten in die periode uit het blackmetalvaatje, zoals je dat verwacht van een Noorse band. Daarnaast stond woudmystiek en akoestische folklore mee op het programma. Het zijn dagen die erg lang geleden zijn en de band die je vandaag te horen krijgt, heeft eigenlijk niets meer te maken met die band van weleer. Kristoffer Ryg sloeg met zijn kornuiten alvorens de millenniumwissel al een pad in waarin ambient, avantgarde en electronica centraal stonden om gaandeweg uit te monden in een synthpop/new wave stijl die eigenlijk nergens nog te rijmen valt met de band uit de jaren 90.

Wie de band niet kent en metal verwacht, hoeft niet meer verder te lezen. Ik vermoed echter dat de genreswitch van Ulver na al die jaren wel bekend genoeg is, dus je weet al dat je plakkerigheid en zwoele synthvibes kan verwachten die in de jaren 80 perfect hadden kunnen weerklinken. Dat is al meteen duidelijk bij opener Ghost Entry, dat zelfs nergens nog een donker randje heeft. Zwoele zweverigheid met enorm warme vocalen. Denk Genesis op een triphopbedje. Ook A City in the Skies is synthpop die prima op een radio zou kunnen weerklinken, maar toch sijpelt er in de ambientlagen en de repetitieve baslaag een zekere winterse donkerheid. Het moet een luisterbeurt of tien wennen, maar dan klinkt het eigenlijk heerlijk in de oren.

Het betekent dus niet dat deze plaat zo maar dromerig klinkt zonder dat er een beklemmend gevoel op je af komt. Forgive Us, waarin Ulver de samenwerking met trompettist Nils Petter Molvær aangaat, balanceert tussen licht en donker met zwoele vocalen en trompetgeschal dat zich een weg baant door elektronische beats die een heerlijke dromerigheid creëren. Die ambientdonkerte komt ook naar voren op Nocturne #1 om bij het enigmatischere Locusts weer te belanden bij een iets ander accent. Het zou zo maar iets kunnen zijn waar Opeth puur op melodische basis mee af zou durven komen; bovendien doet het me vocaal erg denken aan Mikael Åkerfeldt hier. Dat geldt ook voor The Red Light. 

Soms zet een titel van een nummer je ook gewoon op het verkeerde spoor bij Ulver. Hollywood Babylon klinkt als een nummer met een donkere ziel, maar dit is mogelijk de meest popperige oorwurm van het geheel. Of baant het dan toch halverwege ergens een mistigere ambientsfeer in om even een ander gevoel te creëren? In elk geval moet je leren leven met dit soort eigentijdse uitspattingen van Ulver met eveneens een zeer eigentijdse thematiek: wapengeweld in Amerika.

Je kan Ulver vandaag misschien het best beschrijven als popart op muzikale wijze. Je geeft het zijn tijd (of niet) en het eurostuk valt (of niet). Ik moet zeggen dat de opener en Hollywood Babylon nog steeds vreemd aanvoelen, maar wel al minder vreemd dan in het begin. De enige tip die ik je dus kan meegeven is om Liminal Animals niet na één luisterbeurt de (digitale) vuilbak in te kieperen, maar het even tijd te geven. Tenzij je uiteraard al wegklikte na het lezen van de eerste alinea.

Score:

75/100

Label:

House of Mythology, 2024

Tracklisting:

  1. Ghost Engry
  2. A City in the Skies
  3. Forgive Us
  4. Nocturne #1
  5. Locusts
  6. Hollywood Babylon
  7. The Red Light
  8. Nocturne #2
  9. Helian (Trakl)

Line-up:

    • Kristoffer Rygg
    • Jørn H. Sværen
    • Ole Aleksander Halstensgård

Links: