Headlines

Er zijn maar weinig bands die hun werk baseren op een boek dat door een lid van diezelfde band is geschreven. Sterker nog, ik ken er slechts één. Toen ik Grey Aura in 2019 op Roadburn Festival had gezien, besloot ik zanger/multi-instrumentalist Ruben Wijlacker’s boek De Protodood in Zwarte Haren aan te schaffen. Deze Utrechtse band heeft recentelijk een nieuw album uitgebracht. Het album draagt de naam Zwart Vierkant, naar een schilderij van Malevitsj dat een belangrijke rol in het boek vervult.Lees verder ›

In de zee aan promo’s die we binnenkrijgen op de redactie wil er nog weleens wat afdrijven. Zo ook deze nieuwe EP van Oceans. Maar gelukkig hebben we altijd nog de kapitein op het schip die de bemanning in het gareel weet te houden. We stropen de mouwen op, schrobben het dek en hopen dat we niet gekielhaald worden. We Are Nøt Okay.Lees verder ›

De Denen van Artillery zijn terug met een nieuw album. Langspeler nummer tien heeft de verrassende titel X meegekregen, daar zal lang over nagedacht zijn. Nadat ik de vorige twee albums, Penalty By Perception en The Face Of Fear, had beluisterd wist de band mij niet helemaal te overtuigen. Vooral zanger Michael Bastholm Dahl wist mij niet over te halen met zijn veel te keurige zanglijnen.Lees verder ›

Ik heb al eerder het Amerikaanse Mare Cognitum bejubeld. Vorig jaar was er de gigantische split met Spectral Lore, Wanderers: Astrology of the Nine, daarvoor was er ook Phobos Monolith, onder andere. Epische black met een industrieel kantje - al is dat steeds minder het geval. Jacob Buczarski, de man achter deze band, vond genoeg inspiratie voor vijf lange nummers, goed voor 56 minuten black metal. De beste man doet trouwens alles zelf: opname's, mastering, mixing, ... alles. I, Voidhanger Records brengt deze band opnieuw uit.Lees verder ›

Het debuut van de anonieme underground black metal eenmansband Trhä belandde vorig jaar in mijn eindlijst. Na Nvenlanëg verschenen nog twee EP's, eentje vorig jaar, nu nog eentje. lhum jolhduc is de naam van de nieuwe EP. Geen idee wat het allemaal betekent, Trhä houdt het bijzonder mysterieus. We krijgen met deze EP drie nieuwe nummers: dôlh, ëpfêrhäth en tu ëëjatonëg lhëlh. Allemaal zonder hoofdletters. Wordfeudgewijs vind ik het prachtig.Lees verder ›

Once upon the ... oh nee, Off The Cross. Dit viertal slaat een bekende hoofdweg in. Een weg geplaveid vol met stevige melodische metal, ook nog eens goed geproduceerd en met een merk dat zich wel sterk zou moeten verkopen. Dit om maar te zeggen dat de tweede langspeler van dit Belgische Off The Cross, met als titel Enjoy It While It Lasts, erg professioneel oogt en aanvoelt. Jammer wel dat er geen grotere platenboer achterstaat, nu, dit kan natuurlijk ook gewoon een eigen keuze zijn.Lees verder ›

Melodische death metal: een genre dat nog volop leeft, maar dat wel de nodige evoluties heeft doorgemaakt. Tegenwoordig is melodeath dermate breed dat men al gauw onder deze noemer kan vallen als de muziek maar enigszins raakvlakken heeft met dit sub-genre. Waarom haal ik dit aan, denkt u? Het Franse Akiavel brengt plaat nummer twee uit, getiteld Vae Victis. Een plaat, zo zal doen blijken, die niet geheel binnen de lijntjes kleurt.Lees verder ›

Een vrolijke bende, die Devilz By Definition. Dat mag je met het nodige gevoel voor sarcasme zeggen over het concept achter The Bitter Remains Of Human Consumption. De hedendaagse wereld scheurt ons als individuen stukje voor stukje van elkaar af. Alleen muziek brengt nog samenhang. Eigenlijk is zelfs dat laatste dezer dagen illegaal. Deze derde ep volgt na vijf jaar het debuutalbum van de Canadezen op en is gelukkig wel volledig legaal.Lees verder ›

Voor mijn gevoel is 2021 pas net begonnen, maar we mogen inmiddels de meivakantie alweer inluiden. Ineens een week of twee, te midden van alle videovergaderingen en de zoveelste ‘toch zo onwijs gezellige online borrel’, met een zee van tijd. Natuurlijk is het heerlijk om weer op het heropende terras te mogen zitten, maar niet iedereen is een kroegtijger. Het lekkerste is soms om even volledig de tijd te nemen en een sterk progressief album volledig uit te pluizen. Klinkt dit jou ook als muziek in de oren? Dan heeft Stone Healer met zijn debuut Conquistador jouw (mogelijke) meivakantie voorzien van een kersverse soundtrack.Lees verder ›

Helstar bracht in 1983 de eerste demo uit en mag dus teugkijken op een carrière van 38 jaar. Goed, in 1995 werd de band in de ijskast gezet maar nooit officieel ontbonden, waarna in 2007 nieuw werk werd uitgebracht. Begin 2021 kwam het nieuwste wapenfeit uit. Hierop staat beperkt nieuw werk want Clad in Black bevat de twee nummers van de 7” Black Wings Of Solitude, een nieuw nummer en drie covers (waarvan er een al op de 7” stond). Het tweede schijfje bevat het Vampiro-album uit 2016.Lees verder ›

Als je van muziek schilderijen zou maken, dan zou het werk van Eoront afgebeeld worden als een uitgestrekt, weids natuurlandschap met een weggetje dwars erdoorheen. Als je muziek in bewegende beelden zou kunnen vatten, dan werden de drie albums van Eoront stuk voor stuk boeiende, rijkgevulde reisverhalen over de nooit eindigende zoektocht naar het begin, het einde en de zin van alles. Tijdens deze queeste begeeft de reiziger zich doorheen een fantasiewereld die verrijkt is met zijn eigen legenden, mythen en tradities: “Eoront”.Lees verder ›