In As, in vuur of in bloed. Je kan nog kiezen. Allen zijn platen, als je ze vertaalt naar het Duits, van het duo Abkehr. Een duo dat oldschoolblackmetal maakt die een verwijzing is naar een kopje oude Burzum-koffie met een wolkje Mayhem-melk. In Feuer was mijn eerste kennismaking met deze band en bleek meer dan aangenaam. Ik ben benieuwd of deze nieuwe plaat een even grote indruk kan nalaten.Lees verder ›
In 2017 maakte ik kennis met Cold Cell, dat toen het album Those uitbracht via het Zwitserse label Czar Of Crickets Productions. De band wist me toen zeer te overtuigen met black metal die mij erg deed denken aan hun Zwitserse landgenoten van Schammasch. Iets dat niet heel erg zal verbazen, wanneer je realiseert dat beide bands al sinds het begin dezelfde drummer hebben, de heer aW. Maar ook invloeden van het moderne werk van Behemoth of van het Zweedse Shining hoor je geregeld terug in het voorgaande materiaal van deze band. Met tekstuele creaties die zich richten op de moderne wereld en de achteruitgang van de mensheid, krijg je zelfs nog wat Mgła nihilisme als extra toevoeging in je oren uitgespuugd.Lees verder ›
Oldschooldeathmetal met een oorlogsthema. Het is al wel eens gedaan. Aschenvater echter ontleent zijn bandnaam aan het Warhammer 40k oorlogsspel. Landungsfeldmassaker schijnt in dat spel een veldslag te zijn die je moet spelen op de landingsplaats Istvaan V. Overbodige informatie zou je denken, maar aangezien de drie Duitsers hun volledige eerste EP aan het verloop van die veldslag gewijd hebben, is’t va(a)n moeten.Lees verder ›
Ons videorapport van de dag is klaar. Hier zijn Mother Of All, Guerra Total, Ingested, Pieced Up, Waste, Blue Ox, Hellryder en Sabaton (nog een keertje).Lees verder ›
Zware Metalen bestond vorig jaar 20 jaar. Een slechter moment om een jubileum te vieren was er niet: het gedroomde Zware Metalen Fest in de Amstelveense concertzaal P60 kwam er niet, van de vervangende concerten in corona-setting ging er uiteindelijk maar één door. Maar! P60 gaf niet op en dus is het tweede jubileumconcert terug op de agenda. En dat zelfs twee keer!Lees verder ›
En we zijn weer vertrokken voor een nieuwe werkweek. Wie doet met ons mee? Ronnie Atkins (Pretty Maids), Auðn, Hiraes, Whispering Sons, Caliban, Somniate, Dream of Scipio, Nestor, The Tea Party en Mendel bij de Leij met Mario Infantes.Lees verder ›
Toch wel een belangrijke comeback dit. Met zijn frisse combinatie van kwieke, tamelijk technische thrash en één van de beste thrashzangers rukte Evile in korte tijd op naar de frontlinie van het genre. Na het voorlaatste en nog steeds excellente album leek de Britse thrashtornado in 2013 even snel te zullen gaan liggen als dat hij opgekomen was. Maar kijk: de sympathieke Huddersfielders zijn terug met een nieuwe plaat. Noodgedwongen ook met een nieuwe line-up en een nieuwe thrashformule. Over die verregaande veranderingen skypeten we met frontman tegen wil en dank Ol Drake.Lees verder ›
We maken een voorzichtige buiging want bij Grief Collector verkeren we in het gezelschap van heuse doomroyalty. Het is niemand minder dan Robert Lowe die hier zijn toch wel magnifieke stembanden laat trillen. Dat deed hij tussen 1988 en 2006 ook al op de zes albums die het Texaanse Solitude Aeturnus uitbracht. In dat laatste jaar stak hij dan de oceaan over om zich bij het legendarische Candlemass te vervoegen. Dat avontuur eindigde na drie lang niet misselijke platen in 2012, waarna de Zweden - vooral na het binnenhalen van Johan Längquist - op vele festivalposters toch al gauw een paar regels omhoog schoof. Dat laatste schrijven we eerder toe aan een hang naar het verleden van fans dan aan de vocalen van Lowe. Die waren en zijn immers indrukwekkend genoeg.Lees verder ›
In 2016 krijg ik voor het eerst werk van de Indiase band Against Evil te horen als ik de EP Fatal Assault mag reviewen. De band weet mij te overtuigen en als twee jaar later de eerste langspeler All Hail The King verschijnt weet de band de verwachtingen waar te maken. Niet alleen bij mij maar ook bij onze oosterburen weet de band, mede door enkele live optredens, naam te maken. Nu is het tijd voor de tweede langspeler End of the Line. Tijd dus om te kijken of de band zich verder weet te ontwikkelen.Lees verder ›
Het post-genre is de afgelopen jaren steeds meer verzadigd geraakt met steeds meer jonge bands die zich willen bewijzen met hun meevoerende, sfeervolle, naar climaxen werkende composities. Dat levert echter helaas ook op dat te veel bands in dezelfde vijver vissen en niet meer van elkaar te onderscheiden zijn. Maar gelukkig zijn de uitzonderingen er wel degelijk. Het in Berlijn gevestigde Pelagic Records heeft zich de afgelopen jaren bewezen met ijzersterke bands in het post-metal en post-rockgenre. Neem bands als Mono, pg.lost, Ancestors, Year Of No Light, LLNN of God Is An Astronaut, die telkens weer sfeervolle pareltjes en dijken van platen weten af te leveren. Maar vandaag gaan we het hebben over twee andere bands: het Vlaamse Psychonaut en het Noorse Sâver.Lees verder ›
We zouden het bijna vergeten met de media-aandacht voor hip-hop als proteststem, maar de muzikale weerstand tegen 'het systeem' is altijd harde muziek in allerlei verschijningsvormen geweest, met punk uiteraard als meest prominente variant. In het Aziatische Myanmar, waar sinds februari het leger weer aan de macht is na een staatsgreep, is The Rebel Riot een band die punkrock inzet als strijd tegen de wapens van de militaire dictatuur. Een korte introductie.Lees verder ›
Twintig jaar bestaan deze Franse jongens al onder de naam Otargos. Ik heb hun platen Fuck God-Disease Process en No God, No Satan in mijn collectie zitten en het deed me toch een beetje glimlachen toen ik zag dat de heren hun optreden, op het KaotoxinFest II uit 2015 in Lille, nu uitbrengen op een blinkend schijfje. Otargos staat immers voor snoeiharde black metal met een sausje death metal en dit verpakt in een moderner jasje. We spreken, betreffende dit laatste, dan ook vooral over de aangehaalde thema's in de teksten.Lees verder ›
Het Italiaanse Dusktone Records komt met de eerste langspeler van de Noren van Ulvehyrde. Englemakersken en Jarlen, twee nummers die reeds eerder als single verschenen, vinden we nu ook terug op deze debuutplaat. Dit Ulvehyrde bestaat uit een relatief onbekend vijftal. Niet dat we hun artiestennamen niet kennen, maar vaak is het zo dat er toch wat inteelt is. Hier blijft de kruisbestuiving eerder beperkt. De enige waarbij een belletje gaat rinkelen is Straff en dit door zijn verleden bij Sarkom en Enepsigos.Lees verder ›
Op verzamelaar Majors & Minors van Tygers Of Pan Tang krijg je melodieuze hardrock van de bovenste plank voorgeschoteld met een vette knipoog naar de jaren 80. Ideaal om het dak van je auto open te gooien en door de straten te cruisen (of gewoon de file te trotseren).Lees verder ›
Als ik me niet vergis heb ik ooit de voorganger van deze Belgische metalband gezien in een voorprogramma van Lemuria. De voorganger van InHuman, dat was namelijk Anwynn. Een symfonische metalband met een frontvrouw die hoge tonen opzocht in een setting van Keltisch geweld en andere pagan rekwisieten. Van 2007 tot 2020 bestond Anwynn, dan werd het InHuman. Een gans andere naam, een behoorlijk andere sound. Zeven bandleden telt InHuman, met zangeres Eline en nu ook Dietwin Elbers (ex-Herfst) voorin in de line-up.Lees verder ›
Cassettebandjes te koop! Houdt u van mysterie, Lord of the Rings en rituele ambient? Het Amerikaanse Hasufel heeft Exaltation in de aanbieding. Het negende uitgebrachte werk van deze heren alweer.Lees verder ›
In 2019 bespraken we al het album Holywrath van het Franse Dav Dralleon en sindsdien weten we nog altijd niet veel over dit project. Op Instagram kun je wat schimmige foto's vinden, maar zoals wel vaker gaat het hier om de inhoud en niet om de artiest zelf. Dav Dralleon, de naam klinkt als een vage planeet uit het Marvel universum, of misschien zelfs wel een slechterik. De muziek is in ieder geval vrij apart, waar op Holywrath de synthwave in allerlei vormen de boventoon voerde, daar is op FALL OV MEN meer electro en dansbare muziek te horen. Twee hele logische referenties zijn Igorrr en Combichrist. Het neigt soms meer naar hardstyle en dubstep dan naar synthwave, iets waar ik geen problemen mee heb. Onderstaand nummer is een uitstekende doorsnee van het album.Lees verder ›
De video’s van de dag zijn geland. Hier zijn Fear Factory, Skynd, Kryptid met Danny Diablo, Blind Tendril, Forever In The Making (met een Tatu cover), Desecrate, Bulb, Atreyu, Frozen Shield en Unidad Trauma. Lees verder ›
Opnieuw een mysterieuze Nederlandse blackmetaldemo vanuit het New Era Productions kamp. Kastijder. Zowaar een op maat gemaakte haatdrager die aan mij werd toegewijd. Waarvoor dank. Een cassette met een vijftal nummers, allen gemaakt vanuit een pure afkeer voor de hedendaagse wereld. Een dubbel gevoel ontwaakt meteen, want zonder deze afkeerwekkende wereld zou deze muziek er niet zijn. De vier kastaars achter deze band dealen oudschoolse black uit Noorwegen anno 1995, maar dan op NLBM-wijze.Lees verder ›
Klaar voor het weekend? Goed. Wij ook. Gooi meteen je botten los op de volgende clips van Pain (met een Rolling Stones cover), Born of Osiris, Fleddy Melculy, 9 Dead, Blitz Union (Zardonic Remix), 257ers vs. Eskimo Callboy, Go Ahead and Die, The Catch (twee keer zelfs), Ascension of the Watchers (met Burton C. Bell – ex-Fear Factory), The Picturebooks (met Lizzy Hale van Halestorm), Brainstorm met Peavy Wagner,…Lees verder ›
