Vernieuwd Evile komt op uw gezicht slaan: “Ik proefde bloed. Misschien niet de beste zangstijl, dacht ik”

Toch wel een belangrijke comeback dit. Met zijn frisse combinatie van kwieke, tamelijk technische thrash en één van de beste thrashzangers, rukte Evile in korte tijd op naar de frontlinie in het genre. Na het voorlaatste en nog steeds excellente album Skull leek de Britse thrashtornado even snel te zullen gaan liggen als dat hij opgekomen was. Maar kijk: de sympathieke Huddersfielders zijn terug met een nieuwe plaat. Noodgedwongen ook met een nieuwe line-up en een nieuwe thrashformule. Over die verregaande veranderingen skypeten we met frontman tegen wil en dank Ol Drake.

Wellicht de meest opvallende verandering is jouw uiterlijk. Wat is er met jou gebeurd?

(Lacht) Wel, zoals wij allemaal, merkte ik dat ik mijn haar begon te verliezen. Mijn manier om daarmee om te gaan was het eens allemaal af te scheren. Het groeide voornamelijk hier zowat (grijpt bovenkant van het hoofd) terug. Sindsdien scheer ik alleen de zijkanten nog af en laat de bovenkant de vrije loop (lacht).

Heb je die snorrencrème op die naar kontgat ruikt, waar je het over had in de making of van de videoclip?

Toevallig wel! Ik ben gewend geraakt aan de geur.

Waarom heb je net die snorrencrème gekocht?

Als ik me goed herinner was het een cadeau. Ik weet het eigenlijk niet meer wie me die gegeven heeft, waarschijnlijk iemand die mij wilde kloten. Dus ja, ik gebruik hem dan maar hè.

Zeg eens wat er precies gebeurd is in 2013, toen jij de band tijdelijk hebt verlaten.

Tot dan had ik nooit een echte job gehad, Evile was alles wat ik deed. Als je zeventien of achttien jaar bent, kan je daar nog mee wegkomen omdat je geen rekeningen of verantwoordelijkheden hebt. Als je ouder wordt, houdt toeren zonder geld te verdienen geen steek. Ik heb dat beseft toen we een show hadden in Taiwan. Alles samen was dat vijf dagen reizen voor 45 minuten op te treden. Op het einde van de rit merkten we dat we eraan verloren hadden. Dat zette me aan het denken: “waar zijn wij toch mee bezig (lachje)?” Op dat moment was ik volledig klaar met muziek. Maar nu niet meer.

Was het de bedoeling dat de rest er ook mee zou stoppen? Want ik las in je interview met Blabbermouth dat er letterlijk niks gebeurd was tijdens jouw afwezigheid.

Goh, ze hebben mij wel vervangen, een paar keer gerepeteerd en hier en daar een showtje gespeeld. Nieuwe muziek was er inderdaad niet. Dat is volgens mij de reden geweest waarom die kerel op de duur niet meer kwam repeteren. Toen zei ik tegen Matt dat als ze een nieuwe leadgitarist nodig zouden hebben, dat ze me dat altijd mochten laten weten. Dat hebben ze gedaan (lacht).

Over Matt gesproken: ik las zijn uitleg over zijn gezinssituatie en de gezondheidsperikelen die hem blijkbaar al langer parten speelden. Waren jullie daarvan op de hoogte?

Zijn gezondheid ging voortdurend op en neer. Er scheelde altijd wel iets: hij voelde zich slecht, zijn stem was niet goed… We wisten ook van zijn longafwijking en hij heeft ook nog drie kinderen op te voeden en een fulltime job. In die zin was het geen verrassing dat hij besliste om te stoppen. Het blijft jammer, maar we begrijpen en respecteren het volledig.

“Ik was helemaal klaar met muziek. Waar zijn we mee bezig, vroeg ik mij af.”

Er is voor alle duidelijkheid geen broederlijke ruzie ontstaan, zoals dat weleens gebeurt bij broers?

Nee nee, we praten nog geregeld. Ik heb hem vandaag nog gezien, we zijn Oasis niet (lacht). Het klopt wel dat wij regelmatig eens discussieerden, dat is wat broers doen, maar daar bleef nooit iets van hangen.

Was je niet bezorgd dat de nieuwe muziek te eenzijdig zou uitdraaien zonder Matt om jouw ideeën te counteren?

Het album was zo goed als klaar toen Matt nog in de band zat. We zijn eraan begonnen in 2018. Halfweg 2019 lag alle muziek er zo ongeveer en was het aan Matt om de teksten en zang erop te zetten. Dat kwam er maar niet van, wat ook al een indicatie was voor ons dat hij er niet veel zin meer in had. Maar er zitten wel degelijk riffs van hem in de nummers.

Hoe is Adam in beeld gekomen als vervanger voor Matt?

We wilden iemand die we kenden en die liefst in de buurt woonde. Adam is ook van Huddersfield en hij speelt bij Riptide, dus we waren er gerust in dat hij een stukje gitaar kon spelen. Ik heb hem gebeld of hij bij Evile wilde komen. “Mag ik je daarover terug bellen”, antwoordde hij (lacht). Hij schrok er dus wel even van, maar hij belde terug en zei dat hij dat heel hard zag zitten. Tot hiertoe hebben we daar geen spijt van. Adam is een toffe, rustige kerel. Hoe hij de nummers zal benaderen, weten wij ook nog niet, we hebben nog niet samengespeeld.

“We hadden nog maar één week studiotijd en de zang klonk echt slecht. Ik ben even ongerust geweest dat we het zo zouden moeten uitbrengen.”

Jij moest dan wel de zang van je broer overnemen. Hoe heb je dat aangepakt?

Op de demoversies heb ik heel ruwe zang geprobeerd. Nadat ik het ingezongen had, proefde ik bloed. Laten we dat maar niet doen, dacht ik zo (lachje). In de studio probeerde ik er iets meer melodie in te steken, maar het klonk gewoon… stom. Ik kan wel clean zingen, maar het paste er niet op. De nieuwe songs zijn agressief en in your face en dus probeerde ik in de studio een zangstijl uit die ook die richting uitging. Onze producer Chris maakte er een eerste mix mee en de zang klonk alweer vreselijk. Toen begon ik me zorgen te maken. De studio was betaald en halfweg de rit klonk mijn zang echt slecht. Gelukkig is Chris ook een zanger en hij heeft mij een paar technieken uitgelegd. Opeens vonden we net op tijd mijn juiste stem. Ik was opgelucht man! Ik vreesde dat we het met die slechte vocals zouden moeten uitbrengen en dat iedereen ons zou afkraken.

Het is wel even wennen, want jouw zangstijl is minder melodieus en meer ritmisch. ‘Vuiler’ dan wat Matt deed. Was dat ongeveer waar je op mikte?

Het statement dat we wilden maken bij onze terugkeer was iedereen muzikaal in het gezicht slaan. Ik wilde agressief klinken. Onze band heet Evile: evil en vile. Zo wilde ik dat de muziek opnieuw ging klinken. Goede riffs. Leuke riffs. Geen saaie stukken. Gewoon in your face agressie, woede en een … ja gewoon een cool album (lacht).

Dat is ook exact wat er te horen valt. Aan de andere kant: Evile stond wel bekend als de band die er al eens wat meer technische thrashriffs kon tussen steken. Is dat voorbij?

Goh, er zullen altijd mensen zijn die inderdaad van de moeilijkere riffs houden. Ikzelf ben altijd meer van de simpele riffs geweest. Daarom ben ik zo’n fan van Obituary. Hun muziek is zo simpel en gemakkelijk en het werkt gewoon, weet je.

Enkele beroemdheden hebben hun liefde al verklaard aan de nieuwe nummers. Laten we beginnen met Gene Hoglan. Vertel jij het maar wat hij gedaan heeft.

Net als ik streamt Gene af en toe eens op Twitch. Als je tijdens zo’n stream honderd kijkers hebt, kan je die kijkers in je streamsessie betrekken en hij had gezien dat ik aan het kijken was. Hij heeft mij in zijn stream gehaald van “hey, het is Ol Drake, hoe gaat het met Evile?” Dan zette hij ineens Hell Unleashed op en begon dat mee te spelen op zijn drumkit. Fantastisch uiteraard, het is Gene. Ik heb Gene al een paar keer mogen ontmoeten en hij is echt een fijne gast. Hij is oprecht gepassioneerd door metal.


Ook Dave Mustaine heeft jullie geprezen. Ik weet dat jullie ooit eens samen getoerd hebben, hoe is jullie relatie?

Prima. Ik heb hem al een tijdje niet meer gesproken weliswaar, maar hij heeft een show op Gimme Metal Radio. Daar speelt hij ons af en toe en in de bijhorende chatbox meldde hij dat hij uitkeek naar ons nieuwe album. Een grote eer natuurlijk. zestienjarige ik zou zijn shit verloren hebben (lacht). Net als Gene is hij echt een toffe kerel. Toen we gingen toeren met Megadeth waarschuwden mensen ons dat hij moeilijk en humeurig zou zijn. Maar eerlijk waar: daar is niks van aan. Volgens mij is dat iets dat hem achtervolgt en dat zou niet mogen.

Hoe gaat zo’n eerste ontmoeting dan?

Ik ging kapot van de zenuwen. Hij was heel cool. Hij kwam in onze kleedkamer en vroeg of we alles hadden wat we nodig hadden en zo niet, dat hij dat  zou regelen voor ons. Een leuke anekdote waar ik nu aan denk…mijn volledige naam is Oliver. Dave vroeg me waarom iedereen mij Ol noemde. Dan heb ik hem uitgelegd dat er in Engeland wel eens plagerig wordt gedaan over Oliver wegens de Oliver Twist-film. Ze zingen daar een liedje bij (zingt) Oliver, Oliver. Hoe zei hij het ook alweer…”Oliver is een goede naam. Als iemand je daar ooit nog shit over geeft, sla hem op zijn mond voor mij” (we lachen).

Jullie zijn deze keer met een andere producer en dus ook een andere studio dan gewoonlijk in zee gegaan. Is het daarom dat er dit keer geen hilarische filmpjes van studiostreken te zien waren?

Russ, onze gebruikelijke producer, was zijn studio aan het renoveren en dat ging veel te lang duren om de deadline te halen. Dus ben ik ten rade gegaan bij Andy Sneap en hij beval Chris aan. Vooral omdat ik voor de eerste keer ging zingen en hij mij daarin kon begeleiden. We hebben weer een pak afgelachen hoor, maar dat hebben we deze keer toch maar niet gefilmd (grijnst). Vooral omdat ik dezer dagen het mysterie dat vroeger rond bands hing mis. Vroeger was al wat je van de band zag de cd die je kocht en de foto’s in tijdschriften. Vandaag op social media weet iedereen bijna alles over iedereen. Het zou om de muziek moeten draaien, niet om hoeveel shots Jägermeister we gedronken hebben (lacht).

Daarmee heb je mijn volgende vraag al voorspeld. Dat drinken jullie dus nog steeds?

Zeer zeker, zij sponsoren ons nog steeds. Af en toe sturen ze ons eens zes flessen en ja…wat moet je er anders mee dan ze op te drinken hè? Daarvoor kan je zelf niet naar de slijterij gaan.

Jullie staan 2 oktober op Das Oktober Metalfest in Eindhoven. Liggen jullie Lederhosen al klaar?

(Grinnikend) We kijken alleszins uit naar die show ja, dat thema springt er wel uit. Eigenlijk is dat nog wel een goed idee die Lederhosen, misschien dat we daar toch maar eens achteraan gaan.

Tijdens de Waregemse Metal Days op 4 december hoeft dat dan weer niet. Weet een Engelsman íets over Waregem?

Absoluut niets. Ik hoop het je volgende keer te kunnen vertellen. Hier in het Verenigd Koninkrijk begint alles terug te mogen. Binnen een week of twee is onze eerste repetitie. Dat wordt de eerste keer dat we samen gaan spelen. Normaal is dat genoeg tijd om top te zijn tegen dan.

Links: