Een van de groepen die ik al ‘ken’ sinds de jaren ’80 zonder hem echt goed te kennen is Tygers Of Pan Tang. Ooit moet ik in die jaren ’80 een nummer van dat vijftal gehoord hebben dat me totaal niet lag, waardoor ik me er nooit verder in verdiept heb. Was mijn indruk van toen juist of fout? Niets beter dan een compilatiealbum om dat uit te zoeken. Al is het met een grote voetnoot daarbij: Majors & Minors beslaat als verzamelaar enkel materiaal van de laatste dertien jaar (wat overeenstemt met hun vier laatste full albums). Er zit herwerkt materiaal tussen, en nummers die niet eerder op cd verschenen. Een soort van ‘best of’ met maar liefst vijftien nummers, maar dan van het laatste deel van hun carrière en niet hun New Wave Of British Heavy Metal periode als tijds- en genregenoten van Saxon en Iron Maiden, zonder ooit dezelfde graad van succes te kennen.
Die carrière van Tygers Of Pan Tang kun je allesbehalve een vlak parcours noemen. Van de stichtende leden uit 1978 is enkel gitarist Robb Weir nog van de partij. En zelfs hij was er niet de hele tijd bij, want tussen 1987 – 1999 lag de band eigenlijk op apegapen, en de periode 1983 – 1987 was ook niet bepaald stabiel te noemen. Maar kom, in de 21ste eeuw lijkt het beter te lopen want zanger Jacopo (Jack) Meille draait al mee vanaf 2004 en drummer Craig Ellis zelfs vanaf 2001. Meer standvastigheid dus, getuige daarvan deze Majors & Minors en de goed onthaalde voorgangers Tygers Of Pan Tang (2016) en Ritual (2019).
Een oscar voor vernieuwing en creativiteit zal nooit hun deel worden. Maar als er prijzen zijn uit te delen voor vlot in het oor liggende rockers, melodieusheid, grooves, flitsend gitaarwerk en degelijke zang dan mag Tygers Of Pan Tang zeker zijn deel van de prijzenpot opeisen. Een nummer als She bonkt lekker weg maar blijft nog enigszins ingehouden en balanceert op de smalle grens tussen AOR (adult oriented rock) en hardrock. Ook Destiny is niet loeihard, wat Savatage-achtig misschien.
Spoils Of War van Ritual is een uitgesponnen maar evenmin superheavy nummer. Hier krijgt het nog een orkestraal kleedje aangemeten waarbij de ritmegitaar wat meer naar achter wordt geduwd. Het origineel ligt me precies beter.
De energiekraan draait wel een stuk verder open op Only The Brave, een midtempo riff-beest met melodieus refrein dat me toch flink doet denken aan een wat snellere versie van One Shot At Glory van Judas Priest. Heel uptempo en een stuk agressiever kan het ook, zoals op Never Give In waar je bijna zou zweren dat Vince Neil achter de micro staat, of in Damn You!. Ook Let It Burn legt er duchtig de zweep op, maar gooit het fijne agressieve randje weer overboord.
Laat ons het er gewoon op houden dat melodie toch het toverwoord is. Neem nu Glad Rags, een beetje bluesy met Aerosmith-touch. Of Keeping Me Alive, wat nog een tof nummer kan zijn voor WigWam. The Devil You Know zie ik heel goed passen op een ander album dat ik hier recent kon reviewen en dat me zwaar kon bekoren: Holy Ground van The Dead Daisies.
Het zal duidelijk zijn: mijn oorspronkelijke misprijzen in de jaren ’80 van Tygers Of Pan Tang was totaal misplaatst: op Majors & Minors krijg je melodieuze hardrock van de bovenste plank voorgeschoteld met een vette knipoog naar de jaren ’80. Ideaal om het dak van je auto open te gooien en door de straten te cruisen (of gewoon de file te trotseren).
Label:
Mighty Music, 2021
Tracklisting:
- Only The Brave
- Destiny
- She – exclusive for CD
- Never Give In – exclusive for CD
- Worlds Apart – exclusive for CD
- Glad Rags – exclusive for CD
- Let It Burn – exclusive for CD
- White Lines
- The Devil You Know – exclusive for CD
- Keeping Me Alive
- Hot Blooded
- Damn You!
- Spoils Of War (Orchestral mix)
- What You Say
- Plug Me In
Line-up:
- Jacopo Meille – Vocalen
- Robb Weir – Gitaar
- Gav Gray – Basgitaar
- Craig Ellis – Drums
- Francesco Marras – Gitaar
Links: