Headlines

Oostenrijk is een land van grote hoogtes en diepe dalen. Metershoge sneeuw of juist groene weides in de winter? Het kan alle kanten op. Vandaag bespreken we Altar of I, afkomstig uit het land van Sisi, jodelen en kaiserschmarrn. Na optredens in eigen land, waaronder ondersteunend werk voor Carnifiex, en een krabbel onder een contract met Art Gates Records, is het tijd om de wereld te laten horen waar de band toe in staat is. Hiertoe spaart Altar of I kosten noch menselijke bronnen. Dit is Human Resources.Lees verder ›

Mesmur is een internationaal collectief. Vocalist Chris G kent u wellicht ook van de gothic/doommetalband Orphans of Dusk. En Jeremy L als gitarist van de doomband Pantheïst, die in 2021 nog het voortreffelijke album Closer To God uitbracht. Enige muzikale ervaring is dus aanwezig. Tel daarbij op dat Pantheïst-vocalist Kostas Panagiotou hier als gastmuzikant het orgelspel uitvoert en Brianne Vieira het viool- en cellospel en er is genoeg potentie om er iets moois van te maken. Geen gothic deze maal trouwens, maar funeral doom met lichtelijke deathstuiptrekkingen.Lees verder ›

Dødheimsgard of DHG, de band rond mastermind Vicotnik, brengt acht jaar na A Umbra Omega nu Black Medium Current via Peaceville Records. Merk ik wel op dat de bandleden en dan in het bijzonder Vicotnik niet stil hebben gezeten. Deze laatste concentreerde zich samen met niemand minder dan Haavard, Myrvoll en Cerberus op zijn nieuwe band Dold Vorde Ens Navn en bracht hiermee heerlijke, eveneens licht ongepolijste blackmetalparels uit, de EP Gjengangere I Hjertets Mørke en het topalbum Mørkere.Lees verder ›

Ah, de vier Canadese heren van Atavistia zijn terug met een opvolger voor The Winter Way, een plaat uit 2020 die me maar beperkt kon bekoren. Deze heren spelen geen ijskoude Canadese black metal: ze brengen melodisch death metal met een epische rand maar dan ook nog eens behoorlijk volgestopt met allerlei riffs, orchestratie en heel wat vocalen. In de fond deed dit Atavistia me, en dat schreef ik al eerder, aan het Belgische ter ziele gegane Axamenta of Saille denken. Intussen moet ik dit eerste weer corrigeren want recentelijk werd duidelijk dat Axamenta terug onder de levenden is. En dat mag je gerust als goed nieuws beschouwen. Atavistia laat ons met onderstaande promo weten dat hij een nieuw album lanceert. Bij het schrijven van deze review was er evenmin enig spoor te vinden van een single of dergelijk te promotie van de plaat, jammer toch.Lees verder ›

Ik schrijf 2021, meer precies november 2021. Toen kreeg ik de EP Blodtår in handen van de gelijknamige band, Blodtår. Dit donkere duo bracht toen hun duistere overpeinzingen uit in muzikale vorm met behulp van het Nordvis label. Nu, een jaar en pak hem beet twee  maanden later, heb ik de volledige plaat te pakken. De opvolger krijgt de titel Det Förtegna Förflutna mee. De black metal die beide Zweedse heren spelen is geïnspireerd op het werk van John Bauer en Theodor Kittelsen. Het is de heer Carl die stelt dat het sowieso de bedoeling was verder te graven in het cultureel-historisch erfgoed van de regio waarin de heren vertoeven. Det Förtegna Förflutna bestaat volgens de band uit nummers die met elkaar verbonden worden door folklore, door donkere wouden, hoge met sneeuw betopte bergen en mythologische figuren. Noem het dus gerust een verzameling Scandinavische sprookjesachtige vertellingen.Lees verder ›

Het debuutalbum van Gyrdleah, afkomstig uit Birmingham, Engeland is het te recenseren werk vandaag. De heer Flagrum is samen met mij vroeg opgestaan om de dag aan te vangen met wat heerlijke blackmetaltonen. Hiervoor heeft hij ook sessie drummer Alex Micklewright op de koffie gevraagd. Nou ja, die extra mok koffie is zo gezet. Bovendien drinken de heren het graag sterk en zwart, iets wat uw redacteur van dienst ook prefereert. Koffiemelk is dus dientengevolge niet nodig, liever een scheut whisky om het niveau nog wat op te krikken.Lees verder ›

Gelukkig blijkt Jesus Piece niet mee te doen aan een vervelende trend. Ik heb het in dit geval over bands die een steengoede EP of debuutalbum uitbrengen en ermee (moeten) stoppen. In het geval van Jesus Piece was ik daar ondertussen van uitgegaan. Voordat een welbekend virus ook de livemuziek stillegde, hadden de Amerikanen namelijk een heerlijk momentum te pakken. Dit kwam zonder twijfel door het goed ontvangen debuut Only Self uit 2018. Mede hierdoor is het vijftal in Europa met Terror en in Amerika zelfs met Ghostmane op tour geweest.Lees verder ›

Piołun is een duo uit het Poolse Lublin. Vitor de drummer komt me toch niet direct bekend voor maar zijn metgezel, zijn kompaan of noem het mede trawant Sorh of XCIII daarentegen wel. Hij is actief in Blaze Of Perdition en klust ook live bij en dit bij het magische Mānbryne. In een ver verleden maakte hij samen met S., de huidige zanger van Mānbryne, deel uit van Oremus. Een cult blackmetalgezelschap dat in 2011 één enkel plaatje uitbracht, Popioły.Lees verder ›

Opgericht in 1980 brengt Overkill nu album nummer twintig. Met vier jaar en circa twee maanden tussen dit album en het vorige is dit de langste tijd ooit tussen twee Overkill-albums. Eens luisteren of Scorched, want zo heet dit nieuwe album, het wachten waard is.Lees verder ›

Je hebt van die dagen dat je geen zin hebt in subtiel gedoe en in het vertonen van sociaal wenselijk gedrag tegen wie dan ook. Wat mij dikwijls helpt is het ventileren met een goede pot knetterlompe metalcore. Het trekt Ying en Yang weer op een gelijk niveau, mijn gevoelsmatige balans weer in evenwicht en helpt om frustratie te nivelleren. Op dat soort dagen heb ik bepaalde bands die ik graag in de CD speler knal. Gideon brengt met MORE POWER. MORE PAIN (ik háát hoofdletters in titels) zijn vijfde plaat uit en komt nu pas op mijn radar. Het gezelschap uit Tuscaloosa, Alabama is namelijk vanaf 2008 al actief en zo ontdekken we allemaal nog eens nieuwe dingen. Randy Lebouef heeft deze plaat gemixed en gemastered en aangezien hij meer van dit soort bands (The Acacia Strain en Dying Wish) extra vet weet te etaleren, katapulteert de beste man wéér een band rechtstreeks mijn straatje in. Beter nodig ik hem eerdaags eens uit voor een bak koffie.Lees verder ›

Werk van het Poolse Ashes werd niet eerder besproken op onze favoriete webstek. Daar komt dus nu keihard verandering in. Ashes bestaat uit Nefar, Lazarus en The Fall. En die laatste brave man kennen we natuurlijk van zijn baswerk in Mgła, zijn werk in Over The Voids... en Owls Woods Graves. Nefar kluste dan weer met hem samen in Medico Peste, de band waarin Lazarus nog altijd actief is. Zo, wat meer inzicht in de Poolse scene kan nooit kwaad. Het is net als elders. Heel wat bands werken samen, heel wat individuen vinden elkaar en creëeren dan weer iets nieuws. Niet onlogisch wanneer je manouvreert binnen in een kleine scene. Ashes, de eerste plaat van dit blackmetaltrio Ashes kon ik wel verteren. Dit Gloom, Ash And Emptines To The Horizon laat zich in ieder geval al wel weer opvallen door het uitstekende artwork. Het lijkt in eerste instantie wat op wild potlood gekras, niks is echter minder waar.Lees verder ›

Het Spaanse Dark Embrace werd in het jaar 2000 opgericht. Toch is dit nog maar het derde album van de band (het opnieuw opgenomen The Call Of The Wolfs - Re-Howled) niet meegerekend. Naar eigen zeggen werd de band door de pers en fans dermate vaak in een hokje gestopt dat ze met de albumtitel voor eens en voor altijd een einde aan die discussie willen maken.Lees verder ›

Het oude Griekenland is de bakermat geweest van grote denkers, die vandaag de dag nog steeds invloed hebben op onze manier van leven en denken. Zo ontdekten zij van alles op het gebied van geneeskunde, filosofie, wiskunde en de sterrenkunde. Niet alleen het grote denken, maar ook de theaterkunst kent een link met het oude Griekenland, waar de komedies en tragedies zijn ontstaan. De komedie liet logischerwijs de luchtige kant van het leven zien, door de spot te drijven met de politiek of dagelijkse gebeurtenissen. Een tragedie gaat juist om een tragische gebeurtenis, meestal afkomstig uit de mythologie, die niet zo goed afloopt. Spoel even ruim tweeduizend jaar door en hier vinden we de doorvertaling van een Griekse tragedie in het uit Athene afkomstige Ocean of Grief.Lees verder ›

Tilintetgjort is een wat eigenaardig blackmetalcollectief of het kondigt zich zo toch aan. De black metal van dit Noorse vijftal zou anders en uniek klinken. Althans, zo onderschrijft ook de platenboer van dienst, Dark Essence Records. De thematiek die achter de muziek en de teksten zit is er één van eigenaardige visoenen, nachtmerries, gestoorde alchemistische overpeinzingen en bijzondere mysteries om zo te komen tot een zekere waarheid... of net niet natuurlijk. Het klinkt allemaal nog al eigenaardig, vind ik ook zelf maar hopelijk brengt de muziek wat helderheid en overzicht.Lees verder ›

Ghosts Of Light bleek de titel van de debuutplaat uit 2021 die tot op heden enkel digitaal uitkwam. Het Spaanse Ardua Music zag er evenwel graten in om deze plaat op cd uit te brengen. Hetzelfde geldt voor de opvolger Bleak. Deze kwam oorspronkelijk in 2022 uit en inderdaad ook enkel digitaal. We hebben te maken met een trio, Autumnfall genaamd. De heren spelen melodische black metal met een eerder atmosferische en doomy ondertoon. De debuutplaat kon me niet helemaal overtuigen. Hopelijk zitten er toch iets meer hoogtepunten in deze opvolger.Lees verder ›