Dødheimsgard – Black Medium Current

Geschreven door op 15-04-2023 om 18:16.

Dødheimsgard of DHG, de band rond mastermind Vicotnik, brengt acht jaar na A Umbra Omega nu Black Medium Current via Peaceville Records. Merk ik wel op dat de bandleden en dan in het bijzonder Vicotnik niet stil hebben gezeten. Deze laatste concentreerde zich samen met niemand minder dan Haavard, Myrvoll en Cerberus op zijn nieuwe band Dold Vorde Ens Navn en bracht hiermee heerlijke, eveneens licht ongepolijste blackmetalparels uit, de EP Gjengangere I Hjertets Mørke en het topalbum Mørkere.

Dødheimsgard – en dan kijk ik voor mezelf even terug in de tijd – is een band die een onuitwisbare indruk op me naliet middels de eerste plaat Kronet Til Konge, met de meesterlijke baslijnen van Fenriz. Intussen is er heel wat veranderd en blijkt Dødheimsgard geen klassiek aanvoelende black metal meer te brengen. De heren weken al vroeg af van wat men het klassiekere pad pleegt te noemen. En alzo krijg je dus nu een mix van black metal met heel wat soundscapes, elektronische geluiden en bijgeluiden (als je dit zo mag noemen). Niet direct “mijn pakkie an” maar kom, tegen de grenzen botsen en soms eens naar een andere muzikale horizon gluren kan geen kwaad, zolang je maar trouw blijft aan je persoon.

Eerder kregen we al Abyss Perihelion Transit voorgeschoteld. Het bleek een hernieuwde kennismaking met het aparte Dødheimsgard– of DHG-universum. De vocale prestatie van Vicotnik is weer van een buitenaards niveau terwijl de geluidsescapades die gedrapeerd worden over de klassieke blackmetalrekwisieten van een andere planeet lijken te komen. In dit nummer viel naast bovenstaande ook het sturende, dreunende karakter van de drums en bas mij op. Nochtans gebeurt er zo veel in dit nummer dat je gemakkelijk van het ruimtelijk pad kan afwijken als je niet oplet. Maar misschien is dit gewoon de schuld van het oppervlak.

We starten natuurlijk nooit aan het einde van een plaat, maar aan het begin. Zo is namelijk ook het universum van Dødheimsgard of DHG ontstaan. Et Smelter start voorzichtig met een rustige gitaar en wat bijgeluiden doch na een Vicotnik-interventie is er ruimte voor een typisch blackmetalarsenaal aan riffs en thema’s met een blastpartij en screams. Het feest kan beginnen. Het mag de heren wel wat pijn opgeleverd hebben om middels hersenspinnerij dit type muziek te maken, maar verdomme het maakt toch weer indruk. Nummers als Tankespinnerens Smerte, Halow maar ook Interstellar Nexus hebben behoorlijk wat blackmetalranzigheid in zich. Maar het zijn die soundscapes en gestoorde vocalen die het hem echt wel doen. Net als op de primaire platen van deze band, valt mijn oor ook op de erg goede baspartijen die binnen de kosmos wel weten waar ze thuishoren. Voor je het goed en wel beseft, maak je tijdens Interstaller Nexus wel op een bepaald moment een wat chaotische, elektronische trip mee. Wil je op een meer jazzy elektronische reis vertrekken, hang je karretje dan aan bij It Does Not Follow. Naast die expliciete intro krijg je ook typische Dødheimsgard-riffs te horen die lekker uitgesponnen zijn en voorzien worden van een blackmetalondertoon.

Dødheimsgard is een fenomeen en een band die bij elke release toch indruk maakt. Ditmaal doen Vicotnik en trawanten dit met een erg persoonlijk album. Een album dat een zuiverend karakter mee kreeg. Het is een album dat je brengt naar diepere lagen, binnen je eigen persoon, binnen de aarde en ook ver daarbuiten. Kan je volgen?

Score:

85/100

Label:

Peaceville Records, 2023

Tracklisting:

  1. Et Smelter
  2. Tankespinnerens Smerte
  3. Interstallar Nexus
  4. It Does Not Follow
  5. Voyager
  6. Halow
  7. Det Tomme Kalde Morke
  8. Abyss Perihelion Transit
  9. Requiem Aeternum

Line-up:

  • Vicotnik – Zang, gitaar, elektronica
  • L.E. Måløy – Bas
  • Terghl – Drums
  • Thunberg – Gitaar, piano

Links: