Headlines

Een ding moet ik de rockers van Lucifer nageven: ze kunnen uitstekend tellen in het Latijn. De veelbetekenende titel Lucifer IV laat zien dat dit album nummer vier is. De band rondom zangeres Johanna Sadonis (mag ik dat zo zeggen?) maakt licht occulte jaren '70 rock en doet dat sinds 2014. Lees verder ›

De Noorse zwarte grootheid Enslaved spuugde vorige maand een nieuwe EP uit en deze werd nog niet besproken door ons. Van pure black metal is al lang geen sprake meer want Enslaved ging steeds meer en meer de progressieve kant op. Deze nieuwste telg van de familie luistert eveneens naar de naam progblack en ik vind hem op het eerste gehoor best mooi.Lees verder ›

Noorwegen staat bekend om zijn blackmetalbands, terwijl buurland Zweden tal van sterke deathmetalbands voortbracht. Stereotypen zijn er om weerlegd te worden want Noorwegen kent wel degelijk een paar hele goede deathmetalgroepen. Blood Red Throne is er zo eentje. Ik geef toe dat ik deze pas later leerde kennen, maar ik was wel direct verkocht. Altered Genesis (2005) was een bom wat mij betreft! Ik heb dan ook nooit de haat gesnapt die deze band bij sommigen leek op te roepen. Nu, de heren zijn na twee jaar terug met een nieuw album en reken maar dat ik me graag op deze schijf wil smijten.Lees verder ›

Het Nederlandse Funeral Winds krijgt meer aanzien dan ooit. Recent bewijs daarvan is het feit dat de cd van dit nieuwe album al is uitverkocht op het moment van het schrijven van deze review. Gelukkig komt er rond deze tijd ook een vinyluitgave op de markt om de dorstigen te laven in hun demonische zuchten.Lees verder ›

Het is alweer vier jaar geleden dat Mastodon het schitterende Emperor Of Sand uitbracht. We hebben nog nooit zo lang moeten wachten op een nieuw album. De band lijkt dit zelf te beseffen en maakt dit ruimschoots goed door ons een dubbelalbum te presenteren. Over de progressieve stonermetal van deze band uit Atlanta, Georgia is al voldoende geschreven. Ieder Mastodon-album lijkt een verwerkingsproces op zichzelf. Rauwe emoties en levenservaringen liggen maar al te vaak aan de basis. De opgebouwde druk door verdriet en verlies wordt door de bandleden op magische en unieke wijze omgezet in muziek.Lees verder ›

Volgens de bij deze EP bijgeleverde biografie maakt Darkness Ablaze een mix van brute vocalen, melodische gitaren en keyboards. Het geheel zou een uniek geluid op moeten leveren. Nou, met deze woorden wordt de cynicus in mij direct wakker. Hoe vaak hebben we dat niet gehoord en hoeveel van dergelijke bands heeft de wereld nog nodig?Lees verder ›

Duister Maanlicht, een Nederlandse band afkomstig uit de Veluwe, is een anti-heidense en voorheen christelijke blackmetalband, die al, sinds het gezegende jaar 2000, grafherrie en kabaal uitbrengt. Waarom schrijf ik dit? Gewoon. Het valt zo te lezen in de meegestuurde biografie. Dit Influisteringen Van De Duivel, een album dat uitkomt via Christian Metal Underground, is het meest recente weerwerk van de heer Heidendoder. Deze heer kreeg het lumineuze idee om en ik citeer: een album te maken dat de titel puur muzikaal afval ontsteeg en onder andere als een slap aftreksel van Darkthrone's Transilvanian Hunger kon doorgaan. Tja, wat moet ik hiermee. In ieder geval toch even de muziek aanhoren. Evenwel interesseert het me geen bruine boterham wat meneer Heidendoder in zijn vrije tijd doet of welk geloof of niet-geloof hij aanhangig is.Lees verder ›

Neemt u uw hardcore ook het liefst zoals uw koffie; zwartgeblakerd en zonder suiker? Dan zit u bij de Amerikanen van Burning Tongue (voeger bekend als Blackest) aan het goede adres. Op hun debuutplaat Prisoner’s Cinema rammen ze namelijk elf rauwe ‘blackened hardcore’ nummers door onze tere trommelvliesjes.Lees verder ›

Het Oostenrijkse Hexenbrett vond het tijd voor een EP. Het is het eerste teken van leven na het debuut Zweite Beschwörung: Ein Kind zu Töten. Zware Metalen liet de band tot nu toe links liggen. Eens zien of dat terecht is. De band maakt een door black metal geïnspireerde speed metal die in een of andere garage is opgenomen. Het geheel is daarbij behoorlijk experimenteel.Lees verder ›

“Bring back the fucking danger in the music!” wordt ons toegeroepen in de sample die de slottrack van Bleed The Future aftrapt. Een nobel streven natuurlijk, maar daarin ligt niet de kracht van deze plaat. Bij gevaar in de muziek denken we eerder aan de naargeestige sfeer van Under The Sign Of The Black Mark (Bathory) of, als je het moderner wilt, aan het zware ontsporen van Full Of Hell. Archspire klinkt juist kraakhelder en steeds in controle. Nee, Bleed The Future is om een andere reden belangrijk.Lees verder ›

Wie in de zomer weleens naar één van de vele Griekse eilanden op vakantie is geweest, kent het beeld wel: azuurblauwe zee en vaak een dor landschap dat wordt gedomineerd door olijfbomen als meest prominente begroeiing. In dat kale landschap zijn echter vaak opvallende bakens te vinden die de boel een beetje kleur geven. Of eigenlijk juist niet, aangezien ze meestal wit zijn geschilderd. Hierdoor steken ze mooi af tegen de dikwijls bruine ondergrond en zorgen voor de nodige afwisseling in het landschap. Ik heb het natuurlijk over de vele witte kapelletjes die er te vinden zijn. Whitechapel weet zichzelf net als een Grieks heiligdom te onderscheiden van de grijze middenmoot in het deathcoregenre. Dit doet de band door zichzelf met ieder album een stukje verder te ontwikkelen. Met Kin zijn we inmiddels alweer toe aan de achtste langspeler van deze veteranen in het genre.Lees verder ›

Vengeful 187 is een project van drie muzikanten. War Neurosis is het album, beatdown hardcore het genre. De bekendste speler in dit project is Mats Funderud van Kraanium. De onderwerpen op deze crabcore-cd gaan van PTSS tot loopgravenoorlog. Vengeful 187 is overigens ook maar een wat kinderachtige naam. 187 is een term die je in de hip-hop veel tegenkomt en die staat voor moord.Lees verder ›

Sinds het debuutalbum in 2014 is Monolord snel een gevestigde naam geworden als het gaat om stoner/doom metal. Nieuwe albums, singles en EP’s komen ook nog eens met enige regelmaat uit. Verbazingwekkend dus dat de eerste en enige albumrecensie van Zware Metalen alweer uit 2014 stamt. Het eerste en bekendste album Empress Rising werd toen al een overdonderend debuut genoemd. Ondertussen zijn we na enkele albums die we al dan niet onterecht over het hoofd hebben gezien uitgekomen bij Your Time To Shine. Is het nog steeds zo overdonderend als toen?Lees verder ›