Killing Me Softly – Autumn Lost In Silence

Het mag bijna geen verrassing meer heten dat het Engelse recordlabel The Coming Strife kwaliteit levert. Het is ongelooflijk hoe dit team erin blijft slagen de ene na de andere sublieme topper binnen te hengelen. Zo was daar begin november de geweldige plaat van Cauldron. Behalve gevestigde bands krijgen regelmatig nieuwe opkomende bands de kans om hun muziek uit te brengen en dat is ook nu het geval. Killing Me Softly is namelijk een kersverse nieuwe formatie uit Leeds. De eerste berichten rondom de promosingles van Killing Me Softly dateren van augustus dit jaar. De drie nummers die zijn gebundeld op Cries Of A Dying Race zijn erg indrukwekkend en de ambitie spat ervan af. Het jonge vijftal maakt metallic hardcore dat zijn inspiratie volledig ontleent aan de bands uit de jaren ’00 die erg populair waren in het genre. Blijkbaar hebben ze genoeg creatieve ideeën opgedaan want het eerste serieuze wapenfeit is een volwaardig album met tien knallers.

Albumopener Meadows of Seasons’s End laat geen ruimte voor discussie met welk genre de luisteraar te maken heeft. Er is veel te horen en te beleven op het eerste nummer waardoor je als luisteraar direct goed je aandacht erbij houdt. De zang is van het type felle, hoge, krijsende vocalen wat echt zeer typisch is voor dit soort metallic hardcore. De riffs zijn chaotisch maar wel goed ingepakt in een melodieus jasje. De beatdown aan het einde komt als een volslagen verrassing en duwt mij direct verder naar het puntje van mijn stoel. Wat een toffe opener hebben de Engelsen gekozen zeg! Op Marion Silver schroeft de band het tempo iets naar beneden en wordt er ter afwisseling ook wat typerende ‘cleane’ zang gebruikt. Op On Deaf Ears Fall The Flightless en Beneath A Claret Stained Sky gaat mijn trip down memory lane gewoon verder. Het lijkt wel of ik met behulp van een tijdmachine terecht ben gekomen in de periode dat Trustkill nog compilatie cd’s ter wereld bracht. A Memory Made Of Gold is een van de meest in het oor springende nummers. Het balanceert op een heerlijk flinterdun koord van hardcore, metal en emoties. Het nummer schiet alle kanten op zoals dat alleen kan bij chaotische metalcore.

À Jour is een regelrechte beuker met de ene na de andere beatdown die om je oren vliegt. Van dit soort nummers word ik nu oprecht blij. Ik twijfel er niet aan dat dit live mooie moshtaferelen gaat opleveren. Het begint een opvallend verschijnsel te worden, een album dat vol staat met keiharde nummers en als afsluiter kiezen voor een rustig nummer. Killing Me Softly pakt dat net wat anders aan om toch mee te doen aan deze trend. De heren hebben de keuze gemaakt om het voorlaatste nummer, Hope For Heaven, te gebruiken als afwisseling op alle muzikale agressie. Met Autumn Lost In Silence komen we helaas toch aan bij het laatste nummer van deze plaat. Nog een keer trekken de Loiners alles uit de kast. Het is bijna makkelijker om op te schrijven wat er niet voorbij komt. Tempowisselingen, cleane zang, beatdowns en net als je denkt dat het voorbij is, schotelt het vijftal je gewoon nog een rondje chaos voor.

Killing Me Softly heeft met Autumn Lost In Silence potentieel jaarlijstmateriaal aangeleverd. In de eerste alinea haalde ik de ambitie van de band al aan, en dat wil ik nog eens doen. Want het is ontzettend knap dat je als startende band een dergelijk product weet af te leveren. Het kan niet anders of er is gewoon keihard gewerkt om dit voor elkaar te krijgen. Alles maar dan ook echt alles rondom dit debuutalbum voelt professioneel en volwassen aan. Voor fans van: Cauldron, Flames Of Betrayal en As Hope Dies.

Score:

82/100

Label:

The Coming Strife, 2023

Tracklisting:

  1. Meadows Of Seaons’s End
  2. Marion Silver
  3. On Deaf Ears Fall The Flightless
  4. Beneath A Claret Stained Sky
  5. A Memory Made Of Gold
  6. À Jour
  7. Piano Wire Smile
  8. Loss
  9. Hope For Heaven
  10. Autumn Lost In Silence

Line-up:

  • Jono Roberts – Zang
  • Adam Jones – Gitaar
  • Rob Kirk – Gitaar
  • Sam Kray – Drums
  • Dan Haigh – Basgitaar

Links: