Headlines

Tome I Apidæ bleek de voorloper van Tome II Ignis Sacer gemaakt door het Zwitsers/Duitse Vïgljós. Een band die zich graag hult in gewaden en zo het mystieke rondom hen graag in stand houdt. Zoek maar eens het wereldwijde web af met als zoekterm live-optreden en de bandnaam. Zeker het optreden eerder dit jaar in Kortrijk levert stof op tot nadenken. Het tweede gedeelte in hun verhaal werd opgenomen met de hulp van niemand minder dan Marc Obrist (Zeal & Ardor) in zijn studio Hutch Sounds in Oberwil. Nu dat is nog niet eens zo bijzonder wat dat wel is, is de centrale thematiek waarrond de band dit album opbouwt. Deze keer heeft het niet direct iets met honing en bijen te maken maar blijven ze wel in de agriculturele sfeer. Lees verder ›

Grindcore klinkt vaak alsof een vuilniswagen een porseleinwinkel binnenrijdt en dat terwijl de zanger zo smerig klinkt dat je zou zweren dat hij probeert een diarree-aanval te overstemmen. In het geval van Jawtrap is het niet veel anders. In amper een half uur ramt de band er op zijn debuut zeventien nummers doorheen. Jawtrap is ontsproten uit het brein van Niels Højgaard Sørensen die onder andere actief is in Stöj Snak, Mighty Midgets en Lemlæstet Forsterbræk. Verdere informatie over de line-up wordt door het label niet gedeeld en ook online is er op het moment van schrijven niets over te vinden.Lees verder ›

Een nieuwe band is dit Poolse Cadaveric Possession niet. Tussen 2017, het jaar van oprichting, en het nu, het gezegende jaar 2025, hebben deze drie heethoofden al een demo, vier volwaardige albums, een EP en twee splits (waarvan één met Agressive Mutilator) uitgebracht en zal ik je eens iets vertellen? Ik heb er geen enkele van gehoord. Dit Rhythmic Execration Of Existence is plaat nummer zoveel in de rij en komt via Black Flame Rebellion.Lees verder ›

Meer dan dertig jaar strooit deze herfstige club vanuit Chicago zijn doem en verderf al over de wereld uit. Hoewel herfstig? Ditmaal begint men in juni! Introtrack June blijkt echter niet direct een aanwijzing dat het nu allemaal meer zomers en vrolijker zal klinken. Mistroostige, traag aangeslagen toetsen laten horen dat de zomer niet voor iedereen een feest is. En al helemaal niet voor de grofkorrelig praatzingende vocalist Paul Kühr: June is always cold inside!Lees verder ›

Deze zwarte doornstruik houdt niet op met groeien! Blackbriar (letterlijk: zwarte doornstruik) is terug met een derde album. De titel luidt: A Thousand Little Deaths. De term 'little death' of 'le petit mort' wordt normaal gesproken gebruikt om zogenaamde post-coïtale dysforie te omschrijven. Oftewel keihard janken na de seks! In eerste instantie denk je: wat de neuk is dit voor titel? Maar dan dringt het besef door. Deze mix van euforie en melancholie is exact wat de filmische gothic metal van Blackbriar oproept.Lees verder ›

Black metal heeft de naam hardvochtig te zijn: koud, scherp en meedogenloos. Uiteraard is dit wat kort door de bocht en eerder een veralgemening dan een algemeen geldende regel, maar heel wat bands trachten toch die traditionele Scandinavische vrieskou in hun muziek te integreren om zo een ijzingwekkend, duister geluid te creëren. Maar uiteraard is het hoge noorden niet de enige plek op aarde waar koude en duisternis heersen. Wat gedacht van de diepzee, bijvoorbeeld? Een constante temperatuur van 4°C, een immense druk die kan oplopen tot wel duizend maal die van het aardoppervlak en een volledige afwezigheid van zonlicht. De allerdiepste zone van onze oceanen, die we enkel terugvinden in diepzeetroggen (dieper dan 6000 meter), wordt de hadale zone genoemd, een naam die afgeleid is van de Griekse god van de onderwereld: Hades. Dit gebied is mysterieus, beklemmend en onheilspellend en net daarom is dit ook de thematische inspiratiebron geworden van het Belgische Lhaäd.Lees verder ›

Daar zijn ze weer: de meesters van de mistroostige melodieën. Het is alweer vijf jaar geleden dat de band ons midden in miserabele tijden troost bood met Obsidian. Dat het warme geluid van die plaat toen meer dan welkom was, is geweten. Jullie zetten de plaat keihard op nummer 1 van de ZM Jaarlijst 2020!Lees verder ›

Dubbel zo experimenteel, dubbel zo eclectisch, dubbel zo heftig. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar met een nieuw album dat simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Redacteuren MaartenO (favoriete genre: alles wat eindigt met core) en Patrick (favoriete genre: dissonant death) pakken de nieuwste plaat van Igorrr genaamd Amen bij de lurven en geven beiden hun ongezouten mening.Lees verder ›

Dubbel zo emotioneel, dubbel zoveel melancholie, maar ook dubbel zo veel hoop in een donkere wereld. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar met een nieuwe, bewogen, empathische plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Solastalgia van Heretoir. Joris (favoriete genre: black) en Patrick (favoriete genre: dissonant death) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Op de derde langspeler The Chosen Path, gaan deze uit New Jersey afkomstige Amerikanen gewoon verder waar ze bij hun vorige twee releases zijn blijven stilstaan. Ze hebben het pad echter verder schoongemaakt, proper gemaakt zodat het voor één ieder duidelijk is welk er moet bewandeld worden. Het is het pad van de ijzige koude. Kijk hiervoor maar naar het hoesontwerp en de gekozen songtitels. Dit Henere, want zo heeft de band waarvan sprake, bleek initieel gestart als soloproject. Later vond Wretch het echter tijd om gelijkgestemden aan zijn project/band toe te voegen. Het bleek om niemand minder dan Blood clot en later Lament te zijn. Trawanten die hij al kende van eerdere projecten of bands.Lees verder ›

Kijk, soms is het zo klaar als een klontje. Je kan er gereid vanuitgaan dat bij sommige bands een album altijd goed is. Is dat zo? Ja, eigenlijk wel. Er zal dan altijd wel een album in het rijtje staan dat je voorkeur geniet. Maar welke plaat je ook uit je collectie trekt, telkens staat er wel een nummer op die plaat waarvan je haren gaan rechtstaan, je de teksten kent ook al begrijp je geen letter van de taal en waardoor je automatisch wordt gekatapulteerd naar die dag in je leven waarop je het album voor het eerst in je handen hebt gehouden.Lees verder ›