Jerry Cantrell – I Want Blood

Geschreven door op 29-10-2024 om 18:53.

Ondanks het wat vriendelijker, misschien zelfs warmer geluid vragen de soloplaten van Jerry Cantrell (voor mij) altijd wat tijd en inspanning om te doorgronden en waarderen. Mogelijk komt dat doordat hij er vaak net iets minder “attack” in zijn gitaarwerk legt dan bij zijn hoofdband (die hoef ik niet te noemen toch?). Met de jaren – inmiddels meer dan twintig – zijn Boggy Depot en Degradation Trip Volumes 1 & 2 echter uitgegroeid tot blijvertjes die elke paar maanden nog eens een draaibeurt krijgen. Met het lichtere Brighten, door collega Maud omschreven als “alternatieve poprock” en “tussen country en veilige poprock”, is dat nog niet gebeurd, maar die plaat lijkt met de komst van I Want Blood (leg alleen de twee titels maar eens naast elkaar!) een uitzondering te zijn geweest. Terug zijn de warme duisternis, de melancholisch huilende gitaren en het meer rockende geluid van weleer. En dat is mooi!

Mooi (of eigenlijk prachtig) is ook Echoes Of Laughter. Akoestische gitaar en een warm meanderende bas – stevig in de mix – vormen de basis waarop de elektrische gitaar schijnbaar ongericht de ene na de andere emotie langs de lucht legt, terwijl de combinatie brug-refrein zich langzaam je ziel in werkt om daar afscheid te laten voelen alsof het op dit moment aan de hand is: “I ran all night to find an answer, you went away. The canyons echo of your laughter in the light of day”. It comes, met een ietwat vergelijkbare opbouw en ijzersterke melodieën, komt al even hard binnen: “I am slowly drifting free, Let me go, it’s all over”. Wel vroeg ik me af waarom een platenmaatschappij zoveel emoties opriep. Gelukkig blijkt het over “the ragged company” te gaan, zodat ook de niet-muzikant gewoon mee kan zwelgen. Het a capella intro “No tearful confession I admit to nothing wrong” doet denken dat Held Your Tongue zich bij deze twee tracks zal aansluiten. Dat is in zekere zin het geval, maar dan vooral in de verschillende thema’s die samen worden gebracht. Verwrongen gitaarwerk ondersteunt in de rustige coupletten de sterke en vaak gedubbelde zanglijnen, zoals we die van Cantrell kennen. Het refrein is echter aanmerkelijk steviger en dat is een mooi bruggetje naar de volgende alinea.

Eerder had ik het over “attack” en die is zeker ook te vinden op deze lekker diverse plaat. Opener Villified drijft op zware drums en een smerig kronkelend riffje in de coupletten en een pakkend vervormd “As if you don’t know It’s a hell of a show” ten minste eenmaal eindigend met een verscheurende “yeah” die tegelijk een kleine blik naar achter en omhoog lijkt. Mooi! De bijtende titeltrack dan; die doet met zijn rock-‘n-roll-swing denken aan de steviger nummers op het debuut van Velvet Revolver. Van die band speelt overigens bassist (en vermakelijk schrijver) Duff McKagan mee, dus misschien is het niet geheel toevallig dat het zo uitpakt. Andere gasten op de plaat zijn Robert Trujillo (ook bas, Metallica), drummers Gil Sharone (onder andere Team Sleep) en Mike Bordin (van het al dan niet opgehouden Faith No More) en achtergrond vocalisten Lola Colette en Greg Puciato (die laatste van het vrij opzienbarende Better Lovers en ex-The Dillinger Escape Plan). Hoewel deze gasten – als namen – zich niet altijd even zeer laten opmerken, dragen zij vast en zeker bij aan het brede, bijna geroutineerde geluid van I Want Blood, waarin drums en bas alle ruimte krijgen.

In het ook al stevige (hoor die drums eens donderen over die bijna Slash-achtige lead) Off The Rails geeft Cantrell ons ook nog eens een mooi levensmotto mee: “Nothing more than heads or tails, Might as well have a laugh.” Zeker iets om te onthouden als het tegen zit. Sowieso wel een aardig idee om deze track op te leggen. Het vlammende, baldadige gitaarwerk zal je zeker een stoot energie geven.  

Benieuwd welke songs van deze plaat, als Cut You In en Settling Down van Boggy Depot en Anger Rising van Degradation Trip over tien tot twintig jaar nog in het geheugen gegrift staan. Mijn geld staat voor nu op Echoes Of Laughter en It Comes, maar eigenlijk maakt (bijna) elke song wel kans. Meer dan lekkere rockplaat hoor!

Score:

85/100

Label:

Double J Music, 2024

Tracklisting:

  1. Vilified
  2. Off The Rails
  3. Afterglow
  4. I Want Blood
  5. Echoes Of Laughter
  6. Throw Me A Line
  7. Let It Lie
  8. Held Your Tongue
  9. It Comes

Line-up:

  • Jerry Cantrell – Zang, gitaar, basgitaar

Links: